سران و نمایندگان اکثر کشورهایی جهان از هفتم تا هجدهم دسامبر در کپنهاگ دانمارک گرد هم آمده‌اند تا برای تغییرات اقلیمی، گرمایش زمینی و کاهش گازهای گلخانه‌ای راهی بیابند.
در این گردهم‌آیی اتحاديه اروپا اعلام کرد برای كاهش گازهای گلخانه‌ای به كشورهای در حال توسه بیش از ۱۰ ميليارد دلار کمک خواهد کرد.
نخست وزير سوئد، که در حال حاضر رهبری اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، در پايان اجلاس دو روزه‌ای در بروكسل گفت: تمامی کشورهای عضو اتحاديه اروپا به تامين اين بودجه كمک خواهند كرد.
این بودجه و کمک‌های دیگر صرف چه چیزی خواهد شد؟
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست، به رادیو فردا می‌گوید: من فکر می‌کنم اين مبالغ را قرار است کشورهای در حال توسعه به مصرف استفاده از انرژی‌های نو برسانند. يکی از اين مصارف مثلاً ساختن رآکتورهای اتمی است که ما درگير آن هستيم و اگر تمام اصول و قواعد استفاده از اين رآکتورها رعايت شود و فجايعی مانند چرنوبيل و لانگ آيلند اتفاق نيفتد، انرژی پاکی است که گازهای مونواکسيد کربن، دی اکسيد کربن و متان را به فضا ارسال نمی‌کند.
مورد ديگر استفاده از سوختی مانند گاز است که آلايندگی آن کمتر است و کشور ما دومين مخزن گاز جهان را دارد. بعد هم می‌رسيم به منابع انرژی چون باد، گرمايش مرکزی زمين و امواج که هنوز در دوران نوزادی خود هستند.
با توجه به همه مشکلاتی که کشورهايی مانند هند یا ايران دارند، آيا اين مبالغ می‌تواند برای اين منظور کافی باشد؟
اصلاً کافی نيست. در کشوری مانند ايران که يک ميليون و ۶۴۸ هزار کيلومتر مربع وسعت دارد که وقتی هواپيما از شمال تا جنوب آن پرواز می‌کند اگر به طرف غرب پرواز کند به اروپا می‌رسد، هزينه لوله کشی گاز آن چقدر است؟ هزينه ساختن رآکتور اتمی چقدر است؟ هزينه استفاده از انرژی‌های جديد چقدر است؟
حال هند سه برابر ايران وسعت دارد، پس در اين کشور چقدر بايد هزينه کنند تا از انرژی‌های پاک استفاده شود؟
کشورهای در حال توسعه يا جهان سوم از زمان 'اجلاس کيوتو'، يعنی از ۲۰ سال پيش، مدعی هستند که کشورهای توسعه يافته مقادير بسيار زيادی انرژی را برای توسعه خود صرف کرده‌اند، به عنوان مثال ايالات متحده حدود ۳۳ درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را توليد کرده است، همين طور چين و روسيه و حالا که نوبت توسعه و پيشرفت کشورهای درحال توسعه است، اين مسئله به عنوان بهانه پيش آمده که ما را عقب نگه دارند.
اگر اين مبالغ پرداخت شود آيا در سيستم فساد مالی و اداری اين کشورها وارد نمی‌شود و به گونه‌ای ناپديد نمی‌شود؟
قطعاً اين اتفاق خواهد افتاد. ما شاهد بوديم که چه پول‌هايی به اين کشورها سرازير شده و در چرخه‌های فساد اداری، مالی و مديريتی ناپديد شده است.
من ديده‌ام چادری که قرار بوده به زلزله‌زدگان بدهند را در داخل بازار به فروش رسانده‌اند و همين طور مواد غذايی و چيزهای ديگر، بنابراين من تصور می‌کنم پرداخت اين مبلغ فقط دهان دولت‌ها را بستن است و نه درجهت راضی کردن مردم.
مسئله ديگری که ذهن مرا آزار می‌دهد اين است که کشورهايی که اين صندوق را تشکيل داده‌اند و به اصطلاح جان فشانی می‌کنند و اين مبالغ را با منت در اختيار کشورهای جهان سوم قرار می‌دهند، خودشان دراين جهت چه کرده‌اند؟ آيا از زمانی که اجلاس کيوتو برگزار شد ايالات متحده آمريکا و کشورهای توسعه يافته اروپايی يک گام برداشتند؟ چين حاضر شد مقدار گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهد؟ روسيه چطور؟
سهم کشورهای در حال توسعه در صدور گازهای گلخانه‌ای بسیار کم است، ايالات متحده و چين نصف گازهای گلخانه‌ای جهان را توليد می‌کنند و اگر روسيه را هم اضافه کنيم می‌شود حدود ۷۵ درصد.
وقتی اين‌ها خودشان اقدام درستی انجام نمی‌دهند، چطور از کشورهای درحال توسعه انتظار دارند که ميزان آلاينده‌های خود را کاهش دهند.
در این گردهم‌آیی اتحاديه اروپا اعلام کرد برای كاهش گازهای گلخانه‌ای به كشورهای در حال توسه بیش از ۱۰ ميليارد دلار کمک خواهد کرد.
نخست وزير سوئد، که در حال حاضر رهبری اتحادیه اروپا را بر عهده دارد، در پايان اجلاس دو روزه‌ای در بروكسل گفت: تمامی کشورهای عضو اتحاديه اروپا به تامين اين بودجه كمک خواهند كرد.
این بودجه و کمک‌های دیگر صرف چه چیزی خواهد شد؟
اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست، به رادیو فردا می‌گوید: من فکر می‌کنم اين مبالغ را قرار است کشورهای در حال توسعه به مصرف استفاده از انرژی‌های نو برسانند. يکی از اين مصارف مثلاً ساختن رآکتورهای اتمی است که ما درگير آن هستيم و اگر تمام اصول و قواعد استفاده از اين رآکتورها رعايت شود و فجايعی مانند چرنوبيل و لانگ آيلند اتفاق نيفتد، انرژی پاکی است که گازهای مونواکسيد کربن، دی اکسيد کربن و متان را به فضا ارسال نمی‌کند.
مورد ديگر استفاده از سوختی مانند گاز است که آلايندگی آن کمتر است و کشور ما دومين مخزن گاز جهان را دارد. بعد هم می‌رسيم به منابع انرژی چون باد، گرمايش مرکزی زمين و امواج که هنوز در دوران نوزادی خود هستند.
با توجه به همه مشکلاتی که کشورهايی مانند هند یا ايران دارند، آيا اين مبالغ می‌تواند برای اين منظور کافی باشد؟
اصلاً کافی نيست. در کشوری مانند ايران که يک ميليون و ۶۴۸ هزار کيلومتر مربع وسعت دارد که وقتی هواپيما از شمال تا جنوب آن پرواز می‌کند اگر به طرف غرب پرواز کند به اروپا می‌رسد، هزينه لوله کشی گاز آن چقدر است؟ هزينه ساختن رآکتور اتمی چقدر است؟ هزينه استفاده از انرژی‌های جديد چقدر است؟
حال هند سه برابر ايران وسعت دارد، پس در اين کشور چقدر بايد هزينه کنند تا از انرژی‌های پاک استفاده شود؟
کشورهای در حال توسعه يا جهان سوم از زمان 'اجلاس کيوتو'، يعنی از ۲۰ سال پيش، مدعی هستند که کشورهای توسعه يافته مقادير بسيار زيادی انرژی را برای توسعه خود صرف کرده‌اند، به عنوان مثال ايالات متحده حدود ۳۳ درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را توليد کرده است، همين طور چين و روسيه و حالا که نوبت توسعه و پيشرفت کشورهای درحال توسعه است، اين مسئله به عنوان بهانه پيش آمده که ما را عقب نگه دارند.
اگر اين مبالغ پرداخت شود آيا در سيستم فساد مالی و اداری اين کشورها وارد نمی‌شود و به گونه‌ای ناپديد نمی‌شود؟
قطعاً اين اتفاق خواهد افتاد. ما شاهد بوديم که چه پول‌هايی به اين کشورها سرازير شده و در چرخه‌های فساد اداری، مالی و مديريتی ناپديد شده است.
من ديده‌ام چادری که قرار بوده به زلزله‌زدگان بدهند را در داخل بازار به فروش رسانده‌اند و همين طور مواد غذايی و چيزهای ديگر، بنابراين من تصور می‌کنم پرداخت اين مبلغ فقط دهان دولت‌ها را بستن است و نه درجهت راضی کردن مردم.
مسئله ديگری که ذهن مرا آزار می‌دهد اين است که کشورهايی که اين صندوق را تشکيل داده‌اند و به اصطلاح جان فشانی می‌کنند و اين مبالغ را با منت در اختيار کشورهای جهان سوم قرار می‌دهند، خودشان دراين جهت چه کرده‌اند؟ آيا از زمانی که اجلاس کيوتو برگزار شد ايالات متحده آمريکا و کشورهای توسعه يافته اروپايی يک گام برداشتند؟ چين حاضر شد مقدار گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهد؟ روسيه چطور؟
سهم کشورهای در حال توسعه در صدور گازهای گلخانه‌ای بسیار کم است، ايالات متحده و چين نصف گازهای گلخانه‌ای جهان را توليد می‌کنند و اگر روسيه را هم اضافه کنيم می‌شود حدود ۷۵ درصد.
وقتی اين‌ها خودشان اقدام درستی انجام نمی‌دهند، چطور از کشورهای درحال توسعه انتظار دارند که ميزان آلاينده‌های خود را کاهش دهند.
