سناتور جمهوریخواه جان مک کين با اشاره به جنبش سياسی ايران در سال گذشته آن را يک حرکت اصلاح طلبانه و دمکراتيکی توصيف کرده که در کل خاورميانه بی نظير است و بنابراين از تصميم «بنياد ملی برای دمکراسی » برای اعطای جايزه سالانه اين بنياد به جنبش سبز ايران قدردانی و حمايت می کند.
جان مک کين در بخشی از سخنرانی خود گفت شايد هيچکس تصور نمی کرد که در ايران چنين اشتها و توانی برای تحول دمکراتيک وجود داشته باشد. اما پس از ربودن حق مردم ايران برای انتخاب آزادانه ميليون ها نفر از مردم ايران دست به اعتراض زده و با حرکتی تاريخی ثابت کردند که تغييرات دمکراتيک در ايران گريز ناپذير است.
جان مک کين می افزايد در مقابل حکومت با سرکوب شديد به مقابله با اين حرکت پرداخت ، بسياری کشته بازداشت و شکنجه شدند. تعداد زيادی از فعالان سياسی و جوانان دلسوز و هوشمند ايرانی مجبور به مهاجرت شدند. بالاخره در روز بيستم ماه ژوئن ما شاهد قتل ندا بوديم که بدون هيچ ترديدی برای همه ما سمبل آغاز دوران زوال يک حکومت جنايتکار در ايران بود.
جان مک کين در بخش ديگری از سخنان خود گفت حوادث يکسال گذشته ويژگی ها و شخصيت حقيقی مردم ايران را به نمايش گذاشت. مردمانی با استعداد، مغرور و ميراث داران يک تمدن بزرگ که خواهان تغيير و تحول هستند و بنابراين قاعدتا متحد طبيعی آمريکا هستند. حوادث يکسال گذشته در عين حال ذات واقعی حکومت ايران را برملا کرد حکومتی که بدون هيچ توجهی به رفاه و منافع مردم ايران که ديگر هيچگونه مشروعيتی ندارد. ديگر نمی توان رفتار اين حکومت را از ذات و طبيعت آن تفکيک کرد.
وی افزود يک چنين رژيمی که برای حقوق و منافع مردم خود ارزشی قائل نيست به ثبات و امنيت در منطقه نيز ارزش نمی دهد و به جای بهبود وضعيت در کشور خود به دنبال تحريک و حمايت مالی و تسليحاتی از نيروهای تندرو در منطقه است. هيچ جای تعجب ندارد که حکومت ايران با تمام تلاش و ظرفيت خود در پی دستيابی به سلاح هسته ای است. چون به اين طريق نه تنها درسطح منطقه بر قدرت خود خواهد افزود بلکه به دنبال ابزاری برای امنيت و بقا اين سيستم فاسد و ناعادلانه در داخل کشور نيز هست.
سناتور مک کين تاکيد می کند که خطرات و جنايات حکومت ايران نه رفتار اين حکومت بلکه ناشی ازذات و طبيعت اين رژيم است. وی می گويد که در نهايت تغيير رژيم در ايران آنهم در حرکتی به ابتکار و با رهبری خود مردم ايران است که می تواند به تحولی که ما در انتظار آن هستيم منجر شود. هر چند حکومت ايران توانسته است جنبش مخالفان را تضعيف کند ولی وقتيکه اين حکومت حتی از برگزاری يک تظاهرات آرام و ساده می هراسد بايد گفت که رژيمی است که در حالت ضعف قرار دارد و به هيج وجه به موفقيت نخواهد رسيد.
«آمریکا در کدام سمت تحولات تاریخی ایران قرار دارد»
سناتور مک کين سپس می گويد که حکومت ايران در جهت مغاير با حرکت تاريخی ايران قرار گرفته است ولی سئوال اين است که ما _ آمريکا_ در کدام سمت تحولات تاريخی ايران قرار داريم؟
در ۱۶ ماه گذشته رييس جمهور آمريکا سياست تجديد مناسبات با حکومت ايران را دنبال کرده که به هيچ نتيجه ای نرسيده است. اما بالاخره ما به سمت اعمال تحريم رفتيم اما تحريم های مصوب شورای امنيت کافی نيستند. اکنون کنگره آمريکا بايد تحريم های بيشتری را بدون هيچ تاخيری عليه ايران تصويب کند. دولت نيز بايد مجازاتهای ديگری را عليه حکومت، موسسات مالی و اقتصادی و بانکهای ايران تصويب و اجرا کند. و بايد از متحدان خود در اروپا، آسيا و خاورميانه نيز بخواهيم که مجازات و تحريم ايران را تشديد کنند.
جان مک کين در ادامه سخنرانی خود می افزايد بعيد است که حکومت ايران تحت تاثير اين فشارها عقب نشينی کرده و يا مذاکره را بپذيرد چون چنين هدفی با ذات اين حکومت در تناقض است. بنابراين هدف اصلی اين اعمال فشارها بايد تضعيف حکومت ايران و حمايت از مردم آن کشور برای تغيير نظام سياسی ايران به شکل و شيوه ای باشد که خود آنرا می پسندند. مسلما دولت آمريکا نبايد به اشکال و در زمينه هائی که مردم ايران نمی خواهند کمک کند ولی از روی شعارهای معترضان می توان دريافت که آنها خواستار حمايت بيشتر آمريکا از حرکت عادلانه مردم ايران هستند.
جان مک کين سپس با تاکيد بر ضرورت حمايت از مردم می گويد که آمريکا بايد از خواسته های آنها دفاع کند، امکانات اطلاع رسانی را تقويت کرده و در مبارزه با سانسور و تسهيل دسترسی مردم به اخبار ياری رساند. همچنين بايد از زندانيان سياسی و حقوق آنها دفاع کرد و در مقابل نام و مشخصات چهر ه های اصلی دستگاه سرکوب حکومت ايران را افشا کرد. بايد اين افراد را در فهرست تحريم و مجازاتهای بين المللی قرار داد و اين دقيقا جوهره مقرراتی است که من و همفکرانم طرفدار تصويب آن در کنگره آمريکا هستيم.
سناتور مک کين تاکيد می کند که تصويب تحريم های سخت گيرانه تر عليه ايران در کنگره آمريکا يک گام ضروری است اما در عين حال يادآوری می شود که نقش رييس جمهور در پيشبرد اين اقدامات و حمايت موثر از مبارزات مردم ايران تعيين کننده خواهد بود.
او می افزايد که آمريکا هيچگاه رييس جمهوری مثل باراک اوباما نداشته که شخصيت و ويژگيهای زندگی او تا اين حد برای مردم کشورهای ديگر جالب و الهام بخش باشد . اگر رييس جمهور به شکل موثرتر و همه جانبه تری از مبارزات مردم ايران حمايت کند مسلما تاثير فراوانی خواهد داشت و ممکن است به يک نتيجه شگرف تاريخی برسد.
سناتور جان مک کين در بخش پايانی سخنرانی خود در مراسم اعطای جايزه سالانه «بنياد ملی برای دمکراسی» به شيوا نظرآهاری اشاره می کند و با مروری بر سوابق وی به عنوان يک فعال حقوق بشر در ايران می گويد اين زن جوان ۲۶ ساله به خاطر مبارزات خود زندانی شده و به حمايت از تروريسم متهم شده است که ممکن است با مجازات مرگ روبرو شود. امروز روز تولد اوست ولی شيوا همچون بسياری از فعالان حقوق بشر و مدافعان دمکراسی در ايران در سلولی کوچک زندانی است.
شيوا و افرادی نظير وی نماد آينده ايران هستند . بايد به شيوا و تمام زندانيان سياسی ديگر در ايران نشان داد که آنها تنها نيستند و آمريکا از تلاش آنها برای تعقيب نظام سياسی ايران حمايت می کند. جنبش سبز ايران به بقا و مبارزه خود ادامه خواهد داد و من مطمئن هستم که دير يا زود مردم ايران به تغييرات دمکراتيکی که در پی آن هستند خواهند رسيد. ممکن است در حال حاضر حکومت ايران در موضع قدرت به نظر برسد ولی از درون در حال فروپاشی و پوسيدن است. تنها ابزار اين حکومت سرکوب و خشونت است و مردم ايران برای هميشه با چنين ابزارهايی ساکت نخواهند شد.
جان مک کين در بخشی از سخنرانی خود گفت شايد هيچکس تصور نمی کرد که در ايران چنين اشتها و توانی برای تحول دمکراتيک وجود داشته باشد. اما پس از ربودن حق مردم ايران برای انتخاب آزادانه ميليون ها نفر از مردم ايران دست به اعتراض زده و با حرکتی تاريخی ثابت کردند که تغييرات دمکراتيک در ايران گريز ناپذير است.
جان مک کين می افزايد در مقابل حکومت با سرکوب شديد به مقابله با اين حرکت پرداخت ، بسياری کشته بازداشت و شکنجه شدند. تعداد زيادی از فعالان سياسی و جوانان دلسوز و هوشمند ايرانی مجبور به مهاجرت شدند. بالاخره در روز بيستم ماه ژوئن ما شاهد قتل ندا بوديم که بدون هيچ ترديدی برای همه ما سمبل آغاز دوران زوال يک حکومت جنايتکار در ايران بود.
جان مک کين در بخش ديگری از سخنان خود گفت حوادث يکسال گذشته ويژگی ها و شخصيت حقيقی مردم ايران را به نمايش گذاشت. مردمانی با استعداد، مغرور و ميراث داران يک تمدن بزرگ که خواهان تغيير و تحول هستند و بنابراين قاعدتا متحد طبيعی آمريکا هستند. حوادث يکسال گذشته در عين حال ذات واقعی حکومت ايران را برملا کرد حکومتی که بدون هيچ توجهی به رفاه و منافع مردم ايران که ديگر هيچگونه مشروعيتی ندارد. ديگر نمی توان رفتار اين حکومت را از ذات و طبيعت آن تفکيک کرد.
وی افزود يک چنين رژيمی که برای حقوق و منافع مردم خود ارزشی قائل نيست به ثبات و امنيت در منطقه نيز ارزش نمی دهد و به جای بهبود وضعيت در کشور خود به دنبال تحريک و حمايت مالی و تسليحاتی از نيروهای تندرو در منطقه است. هيچ جای تعجب ندارد که حکومت ايران با تمام تلاش و ظرفيت خود در پی دستيابی به سلاح هسته ای است. چون به اين طريق نه تنها درسطح منطقه بر قدرت خود خواهد افزود بلکه به دنبال ابزاری برای امنيت و بقا اين سيستم فاسد و ناعادلانه در داخل کشور نيز هست.
سناتور مک کين تاکيد می کند که خطرات و جنايات حکومت ايران نه رفتار اين حکومت بلکه ناشی ازذات و طبيعت اين رژيم است. وی می گويد که در نهايت تغيير رژيم در ايران آنهم در حرکتی به ابتکار و با رهبری خود مردم ايران است که می تواند به تحولی که ما در انتظار آن هستيم منجر شود. هر چند حکومت ايران توانسته است جنبش مخالفان را تضعيف کند ولی وقتيکه اين حکومت حتی از برگزاری يک تظاهرات آرام و ساده می هراسد بايد گفت که رژيمی است که در حالت ضعف قرار دارد و به هيج وجه به موفقيت نخواهد رسيد.
«آمریکا در کدام سمت تحولات تاریخی ایران قرار دارد»
سناتور مک کين سپس می گويد که حکومت ايران در جهت مغاير با حرکت تاريخی ايران قرار گرفته است ولی سئوال اين است که ما _ آمريکا_ در کدام سمت تحولات تاريخی ايران قرار داريم؟
در ۱۶ ماه گذشته رييس جمهور آمريکا سياست تجديد مناسبات با حکومت ايران را دنبال کرده که به هيچ نتيجه ای نرسيده است. اما بالاخره ما به سمت اعمال تحريم رفتيم اما تحريم های مصوب شورای امنيت کافی نيستند. اکنون کنگره آمريکا بايد تحريم های بيشتری را بدون هيچ تاخيری عليه ايران تصويب کند. دولت نيز بايد مجازاتهای ديگری را عليه حکومت، موسسات مالی و اقتصادی و بانکهای ايران تصويب و اجرا کند. و بايد از متحدان خود در اروپا، آسيا و خاورميانه نيز بخواهيم که مجازات و تحريم ايران را تشديد کنند.
جان مک کين در ادامه سخنرانی خود می افزايد بعيد است که حکومت ايران تحت تاثير اين فشارها عقب نشينی کرده و يا مذاکره را بپذيرد چون چنين هدفی با ذات اين حکومت در تناقض است. بنابراين هدف اصلی اين اعمال فشارها بايد تضعيف حکومت ايران و حمايت از مردم آن کشور برای تغيير نظام سياسی ايران به شکل و شيوه ای باشد که خود آنرا می پسندند. مسلما دولت آمريکا نبايد به اشکال و در زمينه هائی که مردم ايران نمی خواهند کمک کند ولی از روی شعارهای معترضان می توان دريافت که آنها خواستار حمايت بيشتر آمريکا از حرکت عادلانه مردم ايران هستند.
جان مک کين سپس با تاکيد بر ضرورت حمايت از مردم می گويد که آمريکا بايد از خواسته های آنها دفاع کند، امکانات اطلاع رسانی را تقويت کرده و در مبارزه با سانسور و تسهيل دسترسی مردم به اخبار ياری رساند. همچنين بايد از زندانيان سياسی و حقوق آنها دفاع کرد و در مقابل نام و مشخصات چهر ه های اصلی دستگاه سرکوب حکومت ايران را افشا کرد. بايد اين افراد را در فهرست تحريم و مجازاتهای بين المللی قرار داد و اين دقيقا جوهره مقرراتی است که من و همفکرانم طرفدار تصويب آن در کنگره آمريکا هستيم.
سناتور مک کين تاکيد می کند که تصويب تحريم های سخت گيرانه تر عليه ايران در کنگره آمريکا يک گام ضروری است اما در عين حال يادآوری می شود که نقش رييس جمهور در پيشبرد اين اقدامات و حمايت موثر از مبارزات مردم ايران تعيين کننده خواهد بود.
او می افزايد که آمريکا هيچگاه رييس جمهوری مثل باراک اوباما نداشته که شخصيت و ويژگيهای زندگی او تا اين حد برای مردم کشورهای ديگر جالب و الهام بخش باشد . اگر رييس جمهور به شکل موثرتر و همه جانبه تری از مبارزات مردم ايران حمايت کند مسلما تاثير فراوانی خواهد داشت و ممکن است به يک نتيجه شگرف تاريخی برسد.
سناتور جان مک کين در بخش پايانی سخنرانی خود در مراسم اعطای جايزه سالانه «بنياد ملی برای دمکراسی» به شيوا نظرآهاری اشاره می کند و با مروری بر سوابق وی به عنوان يک فعال حقوق بشر در ايران می گويد اين زن جوان ۲۶ ساله به خاطر مبارزات خود زندانی شده و به حمايت از تروريسم متهم شده است که ممکن است با مجازات مرگ روبرو شود. امروز روز تولد اوست ولی شيوا همچون بسياری از فعالان حقوق بشر و مدافعان دمکراسی در ايران در سلولی کوچک زندانی است.
شيوا و افرادی نظير وی نماد آينده ايران هستند . بايد به شيوا و تمام زندانيان سياسی ديگر در ايران نشان داد که آنها تنها نيستند و آمريکا از تلاش آنها برای تعقيب نظام سياسی ايران حمايت می کند. جنبش سبز ايران به بقا و مبارزه خود ادامه خواهد داد و من مطمئن هستم که دير يا زود مردم ايران به تغييرات دمکراتيکی که در پی آن هستند خواهند رسيد. ممکن است در حال حاضر حکومت ايران در موضع قدرت به نظر برسد ولی از درون در حال فروپاشی و پوسيدن است. تنها ابزار اين حکومت سرکوب و خشونت است و مردم ايران برای هميشه با چنين ابزارهايی ساکت نخواهند شد.
