سازمان مدافع حقوق بشر «خانه آزادی»، در گزارش سالانه خود، که در روز چهارشنبه، ۱۶ ژانويه، منتشر شد، اعلام کرد که آزادی سياسی در بخش های بزرگی از دنيا، از جمله ايران، پاکستان، چين و ونزوئلا رو به کاهش است.
به گزارش خبرگزاری رويترز، «خانه آزادی» که مقر آن در واشينگتن در آمريکا است، در گزارش سالانه خود اعلام کرد که در يک پنج از کشورهای جهان آزادی مانند روسيه و پاکستان، وضعیت سياسی و حقوق مدنی مردم در سال ۲۰۰۷ رو به کاهش بوده است.
در گزارش «خانه آزادی» آمده که در سال ۲۰۰۷، شمار کشورهای آزاد در حدود ۹۰ کشور از ميان ۱۹۳ کشور بوده است. حدود ۴۶ درصد مردم جهان در اين کشورهای آزاد زندگی می کنند.
آرچ پاديگنتون، مدير پژوهشی اين سازمان آمريکايی می گويد که نتايج در اين گزارش نشان می دهد که وضعيت آزادی سياسی در جهان رو به وخامت گذاشته است.
در اين گزارش آمده است: «اگر چه تعداد کشورهای آزاد، نسبت به سال۲۰۰۶ تغييری نيافته است ولی در کشورهای غير آزاد و يا نسبتا آزاد، شاهد فاصله گرفتن هر چه بیشتر از دمکراسی بوديم.»
اين گزارش می نويسد که آزادی در ۳۸ کشور جهان رو به کاهش بوده و اکثر اين کشورها در آسيای جنوبی، خاورميانه و کشورهای استقلال یافته از اتحاد جماهير شوروی سابق قرار دارند.
به نوشته اين گزارش، آزادی سياسی، فقط، در ده کشور جهان از جمله تايلند و توگو بيشتر شده است.
اين گزارش می افزايد: که انتخابات در روسيه نمايشی بيشتر نبوده است و ولادمير پوتين، رييس جمهوری اين کشور، نفوذ زيادی بر کشورهای سابق اتحاد جماهير شوروی داشته است.
اين گزارش اضافه می کند: روسيه از دولت های اقتدارگرا در آسيای مرکزی مانند ازبکستان و قرقيزستان حمايت می کند و بر کشورهايی که با آنها اختلاف دارد، مانند استونی فشار می آورد.
«خانه آزادی» می افزايد که آزادی سياسی و حقوق مدنی در گرجستان و سه کشور مصر، لبنان و سوريه در خاورميانه عقب نشينی کرده است.
اين نهاد مدافع حقوق بشر می نويسد که وضعيت آزادی سياسی در پاکستان که کشوری غير آزاد بود، به مراتب در سال ۲۰۰۷ بدتر شده است.
«خانه آزادی» از چين نيز به شدت انتقاد کرده است. به گفته اين نهاد «مقامات چينی قول داده بودند که پيش از آغاز بازی های المپيک چين در سال ۲۰۰۸، دست به اصلاحات سياسی بزنند ولی نه تنها چنين امری اتفاق نيفتاد، بلکه سرکوب سياسی مخالفان دولت همچنان ادامه دارد.
«خانه آزادی»، کشورهای کوبا، کره شمالی، ترکمنستان، ازبکستان، ليبی، سودان، ميانمار و سومالی را «بدترین بدنرین ها» در مورد آزادی سیاسی می داند.
