علیرغم مشکلات مختلفی که نوکیشان مسیحی ایرانی در خارج از کشور با آن دست به گریبانند، گرایش به تغییر دین در میان ایرانیان خارج از کشور طی سال‌های اخیر افزایش یافته است.
هلند کشوری است که صدها تن از نوکيشان مسيحی ایرانی در آن زندگی می کنند.
مسعود امينی، خادم کليسای کوروش در شهر ايلدورن هلند، در مورد شمار تقريبی اين نوکيشان به راديو فردا می گويد: «کليسای ما الان هشت سال است که فعاليت می کند و در اين هشت سال تا به حال يکی دو هزار نفر تعميد گرفته و مسيحی شده اند.
ولی چون از همه جای هلند به اين کليسا می آيند، هميشه در کليسا حدود ۱۰۰ تا ۱۱۰ نفر طی مراسم حاضرند.
از آن جايی که راه بسيار دور است و بيشتر ايرانی ها پناهنده هستند، برای همه دشوار است که به کليسا بيايند.»
نوکيشان مسيحی غالبا مسلمان زاده هستند و بسياری از آنها در ايران هيچ فعاليت سياسی نداشته و به دلايل اجتماعی به خارج از کشور عزيمت کرده اند.
موسی قاسمی يکی از نوکيشان مسيحی در هلند است. او درباره علت گرويدن به دين مسيحيت و تاثيری که اين اقدام او در زندگی‌اش داشته می گويد: «زمانی که از ايران خارج شدم، با يک سری مشکلات خاص کشور را ترک کردم. با دلی غمگين و افسرده وارد کشور هلند شدم.
باآن همه فشارهای روحی که به خاطر قوانين موجود در ايران تحمل کرده و از آن قانون گريخته بودم، به هلند رسيدم و در اينجا با دوستانی آشنا شدم که به من يک کتاب انجيل هديه دادند و از من دعوت کردند تا به کليسا بروم.
از همان لحظه اولی که وارد کليسا شدم به مطالعه کتاب انجيل پرداختم و در نهايت به اين نتيجه رسيدم که دين مسيحيت آرام بخش است و بخشش را سرلوحه کار خود قرار داده و قانون قصاص در آن وجود ندارد.
من حدود يکسال و نيم تا دو سال در هلند با نگرانی دائم زندگی می کردم. ولی به تدريج و آرام آرام به نتيجه ای رسيدم که باعث شد به احساس آرامش و سبکی برسم و الان مغزم از قوانينی که در ايران بر آن سنگينی می کرد، رهايی يافته است.»
يکی ديگر از نوکيشان مسيحی ايرانی در هلند، فرزان رازمند است. او به‌رغم رضايت از تصميمی که گرفته با نگرانی درباره آينده زندگی اش و سفر به ايران مواجه است.
وی می گوید: «من زمانی که در ايران زندگی می کردم تصور می کردم که تنها ارامنه می توانند آيين مسيحت را برگزينند. و ما بايد مسلمان باشيم و نمی توانيم آيين تازه ای انتخاب کنيم. اما به اينجا آمدم و مطالعه کردم و ايرانيانی ديدم که به دين مسيحت گرويده بودند و مسيحی شده بودند، با آنها رفت و آمد پيدا کردم و اطلاعاتم در اين مورد بيشتر شد.
قبل از آن مشکلات مختلفی از جمله دوری از خانواده آزارم می داد. خواه ناخواه در کشور خودم و وطنم نبودم. ولی الان واقعا آرامش پيدا کرده ام.
در ايران کسانی بودند که به من زنگ زدند و گفتند که چرا داری اين کار را می کنی؟ به چه علت به اين راه کشيده شده ای؟
در ايران اديان مختلف می توانند به اسلام گرايش نشان بدهند ولی ما که مسلمانيم نمی توانيم به هيچ دينی گرايش پيدا کنيم.
مطمئنم اگر به ايران برگردم در آنجا با مشکلات بسياری برخورد خواهم کرد.»
در مورد اين نکته که تا چه اندازه دسترسی به امکاناتی چون اقامت و پناهندگی در کشور ميزبان، انگيزه تغيير دين در ميان نوکيشان مسيحی است، موسی قاسمی می گويد:
«زمانی که من به آيين مسيحيت گرويدم، ربطی به جريان پناهندگی ام نداشت. کار من در اينجا بشارت دادن و کلام خدا را به ديگران رساندن است.»
گرويدن به دين مسيحيت به هر تقدير، آن گونه که مسعود امينی، خادم کليسای کورش می گويد، تاثيری بر وضعيت اين نوکيشان مسيحی نداشته، و آنها در کشور ميزبان از لحاظ امکانات اقامتی، در شرايط نامناسب و متزلزلی به سر می برند.
در همین مورد مسعود امینی در مورد وضعیت نوکیشان مسیحی می افزاید:«هلند نوکیشان را بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشند در زندان می‌اندازد... ترس زندان اینجا و ترس اعدام در ایران این افراد را اذیت می‌کند و از لحاظ روحی تحت فشار قرار می‌دهد... طبيعتا فرد مهاجر و نوکيش می‌ترسد. او نمی تواند روبرويش را نگاه کند، پشت سر او هم به جز زندان چيزی وجود ندارد.»
گر چه آمار دقيقی در مورد تعداد نوکيشان مسيحی در خارج از کشور در دست نيست، اما بسياری از آنها در کشورهای هلند، آلمان و نروژ، يا پناه جو يا مقيم هستند.
هلند کشوری است که صدها تن از نوکيشان مسيحی ایرانی در آن زندگی می کنند.
مسعود امينی، خادم کليسای کوروش در شهر ايلدورن هلند، در مورد شمار تقريبی اين نوکيشان به راديو فردا می گويد: «کليسای ما الان هشت سال است که فعاليت می کند و در اين هشت سال تا به حال يکی دو هزار نفر تعميد گرفته و مسيحی شده اند.
ولی چون از همه جای هلند به اين کليسا می آيند، هميشه در کليسا حدود ۱۰۰ تا ۱۱۰ نفر طی مراسم حاضرند.
از آن جايی که راه بسيار دور است و بيشتر ايرانی ها پناهنده هستند، برای همه دشوار است که به کليسا بيايند.»
نوکيشان مسيحی غالبا مسلمان زاده هستند و بسياری از آنها در ايران هيچ فعاليت سياسی نداشته و به دلايل اجتماعی به خارج از کشور عزيمت کرده اند.
موسی قاسمی يکی از نوکيشان مسيحی در هلند است. او درباره علت گرويدن به دين مسيحيت و تاثيری که اين اقدام او در زندگی‌اش داشته می گويد: «زمانی که از ايران خارج شدم، با يک سری مشکلات خاص کشور را ترک کردم. با دلی غمگين و افسرده وارد کشور هلند شدم.
باآن همه فشارهای روحی که به خاطر قوانين موجود در ايران تحمل کرده و از آن قانون گريخته بودم، به هلند رسيدم و در اينجا با دوستانی آشنا شدم که به من يک کتاب انجيل هديه دادند و از من دعوت کردند تا به کليسا بروم.
از همان لحظه اولی که وارد کليسا شدم به مطالعه کتاب انجيل پرداختم و در نهايت به اين نتيجه رسيدم که دين مسيحيت آرام بخش است و بخشش را سرلوحه کار خود قرار داده و قانون قصاص در آن وجود ندارد.
من حدود يکسال و نيم تا دو سال در هلند با نگرانی دائم زندگی می کردم. ولی به تدريج و آرام آرام به نتيجه ای رسيدم که باعث شد به احساس آرامش و سبکی برسم و الان مغزم از قوانينی که در ايران بر آن سنگينی می کرد، رهايی يافته است.»
يکی ديگر از نوکيشان مسيحی ايرانی در هلند، فرزان رازمند است. او به‌رغم رضايت از تصميمی که گرفته با نگرانی درباره آينده زندگی اش و سفر به ايران مواجه است.
وی می گوید: «من زمانی که در ايران زندگی می کردم تصور می کردم که تنها ارامنه می توانند آيين مسيحت را برگزينند. و ما بايد مسلمان باشيم و نمی توانيم آيين تازه ای انتخاب کنيم. اما به اينجا آمدم و مطالعه کردم و ايرانيانی ديدم که به دين مسيحت گرويده بودند و مسيحی شده بودند، با آنها رفت و آمد پيدا کردم و اطلاعاتم در اين مورد بيشتر شد.
قبل از آن مشکلات مختلفی از جمله دوری از خانواده آزارم می داد. خواه ناخواه در کشور خودم و وطنم نبودم. ولی الان واقعا آرامش پيدا کرده ام.
در ايران کسانی بودند که به من زنگ زدند و گفتند که چرا داری اين کار را می کنی؟ به چه علت به اين راه کشيده شده ای؟
در ايران اديان مختلف می توانند به اسلام گرايش نشان بدهند ولی ما که مسلمانيم نمی توانيم به هيچ دينی گرايش پيدا کنيم.
مطمئنم اگر به ايران برگردم در آنجا با مشکلات بسياری برخورد خواهم کرد.»
در مورد اين نکته که تا چه اندازه دسترسی به امکاناتی چون اقامت و پناهندگی در کشور ميزبان، انگيزه تغيير دين در ميان نوکيشان مسيحی است، موسی قاسمی می گويد:
«زمانی که من به آيين مسيحيت گرويدم، ربطی به جريان پناهندگی ام نداشت. کار من در اينجا بشارت دادن و کلام خدا را به ديگران رساندن است.»
گرويدن به دين مسيحيت به هر تقدير، آن گونه که مسعود امينی، خادم کليسای کورش می گويد، تاثيری بر وضعيت اين نوکيشان مسيحی نداشته، و آنها در کشور ميزبان از لحاظ امکانات اقامتی، در شرايط نامناسب و متزلزلی به سر می برند.
در همین مورد مسعود امینی در مورد وضعیت نوکیشان مسیحی می افزاید:«هلند نوکیشان را بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشند در زندان می‌اندازد... ترس زندان اینجا و ترس اعدام در ایران این افراد را اذیت می‌کند و از لحاظ روحی تحت فشار قرار می‌دهد... طبيعتا فرد مهاجر و نوکيش می‌ترسد. او نمی تواند روبرويش را نگاه کند، پشت سر او هم به جز زندان چيزی وجود ندارد.»
گر چه آمار دقيقی در مورد تعداد نوکيشان مسيحی در خارج از کشور در دست نيست، اما بسياری از آنها در کشورهای هلند، آلمان و نروژ، يا پناه جو يا مقيم هستند.
