پژوهشگران توانسته اند با گونه ای پروتئین، روند پیری را در موش های کهنسال معکوس کنند.
آزمایش زیست شناسان دانشگاه برکلی در آمریکا، گام مهمی در شناسایی فعل و انفعالات مولکولی عامل پیری ارزیابی شده است.
پژوهشگران پی برده اند «SIRT3» از گروه پروتئین هایی بنام «سرتوئین ها Sirtuin» نقش مهمی در کمک به سلول های بنیادی پیر خون ایفا میکند تا جاییکه برخی آنرا «داروی جوانی» خوانده اند.
بکتاش خمسه پور در گفتگو با رضا بیات مختاری، پژوهشگر سلول های بنیادی و سرطان در دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان کودک تورنتو میپرسد آیا علم اینک به آرزوی دیرین دستیابی به داروی جوانی نزدیک شده است.
ما هنوز در مراحل ابتدايی قضايا هستيم و هنوز راه زيادی برای پيدا کردن اکسير و راز طول عمر در پيش داريم.
در مورد پروتئين های سيرتوئين و سيرتوئين شماره سه که پژوهشگران آن را پروتئينی دانسته اند که می تواند روند پيری را برگرداند و معکوس کند، برايمان بگوييد؟ اين چه نوع پروتئينی است؟
اين مسئله به مسئله «مرگ برنامه ريزی شده ياخته ای» برمی گردد. هر سلولی به صورت اتوماتيک اين برنامه ريزی در ابتدای امر حياتش وجود دارد که به دلايل مختلف می تواند اين «خودمرگی » در آن سلول فعال شود که تحت تاثير شرايط محيطی قرار بگيرد و يا در اثر درمان برای سرطان اتفاق بيافتد و يا از طريق عوامل ديگری نظير باکتری های بيماری زايی مثل ليستريا، سالمونلا ، شيگرلا اين عفونت در داخل سيستم متابوليزم سلولی اتفاق بيافتد و باعث بشود که سلول را به سمت برنامه ريزی به سوی مرگ هدايت کند.
اما چيزی که اينجا مطرح است اين است که ما بايد بررسی کنيم و ببينيم که چه نقاط کليدی يا پروتئين های کليدی در کنترل اين برنامه ريزی به سمت مرگ حساس است و در چه قسمتی می تواند فعال باشد؟
اين يکی از پروتئين هايی است که می تواند در متابوليزم سلولی و در تنفس سلولی و کنترل دمای سلولی نقش داشته باشد.
اما چيزی که در اين نوع تحقيق مورد بحث است اين است که می خواهد بگويد اين پروتئين در« سلول بنيادی جنينی» به وفور ديده می شود.
اين يک مدرک خيلی خوبی است که اگر آن سلول بنيادی جنينی اين پروتئين را درون خودش در ابتدای تحصيل و تمايزش ذخيره کند، پس اگر ما بتوانيم به نوعی در مقاطع بعدی سنی و مقاطع بعد از سال های چهل و پنجاه از طريق رژيم يا درمان يا ژنتيک بتوانيم اين پروتئين را دوباره در داخل سلول هايی که نقش کليدی در زندگی و حيات بشری دارند، وارد کرده و توليد کنيم يا ميزان فعاليتش را افزايش بدهيم، می تواند عنصر کليدی و مهمی باشد تا به ما کمک کند تا در افزايش و سلامت عمر نقش داشته باشيم.
پرسشی که وجود دارد اين است که اين پروتئين آيا می تواند روند پيری را کند کند ؟ يا می تواند اين روند را متوقف کند؟
می توانم اين طور برايتان توضيح بدهم که نقش اين پروتئين يک نوع نقش کليدی است که باعث افزايش فعاليت يا متابوليزم در داخل سلول می شود و باعث افزايش تنفس سلولی می شود.
همچنين باعث ايجاد يک نوع حالت محافظتی در سلول در ارتباط با اثری که اکسيداتيو استرس يا موادی که باعث تخريب سيستم متابوليکی سلولی می شوند، می گردد.
در واقع از ورود مواد تخريب کننده سلول به آنها و يا فعاليت آنها و صدمه زدن به سلول جلوگيری می کند.
آزمایش زیست شناسان دانشگاه برکلی در آمریکا، گام مهمی در شناسایی فعل و انفعالات مولکولی عامل پیری ارزیابی شده است.
پژوهشگران پی برده اند «SIRT3» از گروه پروتئین هایی بنام «سرتوئین ها Sirtuin» نقش مهمی در کمک به سلول های بنیادی پیر خون ایفا میکند تا جاییکه برخی آنرا «داروی جوانی» خوانده اند.
بکتاش خمسه پور در گفتگو با رضا بیات مختاری، پژوهشگر سلول های بنیادی و سرطان در دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان کودک تورنتو میپرسد آیا علم اینک به آرزوی دیرین دستیابی به داروی جوانی نزدیک شده است.
ما هنوز در مراحل ابتدايی قضايا هستيم و هنوز راه زيادی برای پيدا کردن اکسير و راز طول عمر در پيش داريم.
در مورد پروتئين های سيرتوئين و سيرتوئين شماره سه که پژوهشگران آن را پروتئينی دانسته اند که می تواند روند پيری را برگرداند و معکوس کند، برايمان بگوييد؟ اين چه نوع پروتئينی است؟
اين مسئله به مسئله «مرگ برنامه ريزی شده ياخته ای» برمی گردد. هر سلولی به صورت اتوماتيک اين برنامه ريزی در ابتدای امر حياتش وجود دارد که به دلايل مختلف می تواند اين «خودمرگی » در آن سلول فعال شود که تحت تاثير شرايط محيطی قرار بگيرد و يا در اثر درمان برای سرطان اتفاق بيافتد و يا از طريق عوامل ديگری نظير باکتری های بيماری زايی مثل ليستريا، سالمونلا ، شيگرلا اين عفونت در داخل سيستم متابوليزم سلولی اتفاق بيافتد و باعث بشود که سلول را به سمت برنامه ريزی به سوی مرگ هدايت کند.
اما چيزی که اينجا مطرح است اين است که ما بايد بررسی کنيم و ببينيم که چه نقاط کليدی يا پروتئين های کليدی در کنترل اين برنامه ريزی به سمت مرگ حساس است و در چه قسمتی می تواند فعال باشد؟
اين يکی از پروتئين هايی است که می تواند در متابوليزم سلولی و در تنفس سلولی و کنترل دمای سلولی نقش داشته باشد.
اما چيزی که در اين نوع تحقيق مورد بحث است اين است که می خواهد بگويد اين پروتئين در« سلول بنيادی جنينی» به وفور ديده می شود.
اين يک مدرک خيلی خوبی است که اگر آن سلول بنيادی جنينی اين پروتئين را درون خودش در ابتدای تحصيل و تمايزش ذخيره کند، پس اگر ما بتوانيم به نوعی در مقاطع بعدی سنی و مقاطع بعد از سال های چهل و پنجاه از طريق رژيم يا درمان يا ژنتيک بتوانيم اين پروتئين را دوباره در داخل سلول هايی که نقش کليدی در زندگی و حيات بشری دارند، وارد کرده و توليد کنيم يا ميزان فعاليتش را افزايش بدهيم، می تواند عنصر کليدی و مهمی باشد تا به ما کمک کند تا در افزايش و سلامت عمر نقش داشته باشيم.
پرسشی که وجود دارد اين است که اين پروتئين آيا می تواند روند پيری را کند کند ؟ يا می تواند اين روند را متوقف کند؟
می توانم اين طور برايتان توضيح بدهم که نقش اين پروتئين يک نوع نقش کليدی است که باعث افزايش فعاليت يا متابوليزم در داخل سلول می شود و باعث افزايش تنفس سلولی می شود.
همچنين باعث ايجاد يک نوع حالت محافظتی در سلول در ارتباط با اثری که اکسيداتيو استرس يا موادی که باعث تخريب سيستم متابوليکی سلولی می شوند، می گردد.
در واقع از ورود مواد تخريب کننده سلول به آنها و يا فعاليت آنها و صدمه زدن به سلول جلوگيری می کند.
