مدیران بنیاد گلشیری میگویند به این نتیجه رسیدهاند که بهتر است برگزاری جایزه ادبی گلشیری را متوقف کنند.
آنها در بیانیهای که روز چهارشنبه، اول مرداد، منتشر کردند گفتهاند قصد دارند از این پس نیرو و منابع به گفته آنها «اندک» بنیاد گلشیری را وقف بخش دیگری از اهداف این بنیاد از جمله فعالتر کردن وبسایت بنیاد گلشیری کنند.
مدیران این بنیاد توضیح بیشتری درباره دلایل توقف برگزاری جایزه گلشیری ندادهاند اما گفتهاند بخشی از هدفهای مندرج در اساسنامه بنیاد گلشیری به دلیل مشغله اهدای جایزه تا حدی مغفول مانده و حالا به دنبال عمل به آن هستند.
جایزه ادبی گلشیری به عنوان بخشی از برنامههای بنیاد ادبی هوشنگ گلشیری پس از مرگ این نویسنده شناخته شده راهاندازی و نخستین دورهاش در سال ۱۳۸۰ برگزار شد.
اهدای جایزه سالانه هوشنگ گلشیری به آثار برتر ادبیات داستانی و نقد ادبی به زبان فارسی، تشکیل کارگاههای داستاننویسی، جلسات داستانخوانی و نقد و بررسی، تاسیس مرکز انتشارات و کمک به چاپ و نشر آثار داستاننویسان و برگزاری مراسم بزرگداشت داستاننویسان از جمله اهداف تعریف شده بنیاد گلشیری هستند که توسط چهرههایی چون سیمین دانشور، علیاشرف درویشیان، محمود دولتآبادی، سیمین بهبهانی، بهمن فرمانآرا و فرزانه طاهری، همسر گلشیری، پایهریزی شد.
این بنیاد موفق شد سیزده دوره جایزه ادبی گلشیری را به عنوان یکی از مهمترین و معتبرترین جوایز ادبی بخش خصوصی ایران طی سالهای گذشته برگزار کند. هر چند در سالهای اخیر همواره از کمبود منابع مالی و همچنین کارشکنی ضمنی مسولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گلایه میکرد. از جمله چند دوره اخیر جایزه گلشیری به دلیل صادر نشدن مجوزهای لازم به شکل خصوصی برگزار شده بود.
مشکلات برگزاری جایزه ادبی گلشیری در دولت دوم محمود احمدینژاد به اوج خود رسید و حتی محسن پرویز معاون فرهنگی وزارت ارشاد در اظهارنظری با اشارهای تلویحی به جایزه گلشیری، جوایز ادبی بخش خصوصی را متهم به دریافت کمک مالی از خارج از کشور کرد.
فرزانه طاهری مهرماه سال گذشته در گفتوگو با خبرگزاری کار ایران، ایلنا، ابراز امیدواری کرده بود که با تغییر دولت فشارها بر جوایز ادبی بخش خصوصی کمتر شده و این بنیاد بتواند بار دیگر جایزه گلشیری را در مکانی عمومی برگزار کند. حالا ظاهرا امیدواری به تحقق چنین خواستهای رنگ باخته، هر چند که هیات مدیره بنیاد گلشیری در پایان بیانیه تازهاش نوشته است: «به امید روزی خواهیم ماند که بتوانیم با جذب منابع و نیروی انسانی لازم به تمامی هدفهایی که خوشبینانه در اساسنامه بنیاد پیشبینی کرده بودیم جامه عمل بپوشانیم».