شاپور قريب، فيلمساز و کارگردان سينمای ايران، روز سه شنبه در سن ۸۰ سالگی و پس از دست و پنجه نرم کردن با یک بيماری طولانی در تهران درگذشت.
همسر شاپور قريب در گفت و گو با خبرگزاری ايسنا درگذشت اين کارگردان سينما را تاييد کرده است. به گفته وی، آقای قريب از اوايل فروردين ماه ديگر قادر به حرکت و حرف زدن نبود.
اين فيلمساز ايرانی متولد سال ۱۳۱۱ در سمنان است و فعاليت هنری خود را در سن ۱۵ سالگی با تئاتر آغاز کرد. وی سپس با دستياری جلال مقدم در فيلم «سه ديوانه» وارد سينما شد.
شاپور قريب در دوران فيلمسازی خود که از سال ۱۳۴۷ آغاز شد نزديک به بيست فيلم ساخت که از معروفترين آنها می توان به «هفت تيرهای چوبی»، «ممل آمريکايی»، «دختر شاه پريون»، «رقاصه شهر»، «سايه های غم»، «بت شکن»، «خروس»، «غريبه» ، «بدنام» و «کفش های جیرجیرک دار» اشاره کرد.
فيلم «بگذار زندگی کنم» که در سال ۱۳۶۵ ساخته شد يکی از پر مخاطب ترين فيلم های پس از انقلاب به شمار می رود. اين فيلم که در آن مهدی هاشمی و افسانه بايگان ايفای نقش کرده اند داستان زن و شوهری را به تصوير می کشد که طلاق گرفته اند ولی بعد با مصائب آن دست به گريبان می شوند.
فيلم «بگذار زندگی کنم» به رغم اينکه از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درجه «جيم» گرفت و از اکران در سينماهای ممتاز محروم بود ولی توانست به فروش بالايی دست پيدا کند.
فیلم «هفت تیرهای چوبی» نیز یکی از برجسته ترین تولیدات سینمایی ایران در حوزه کودک و نوجوان در سال های پیش از انقلاب است.
وی در سال ۱۳۸۲ برای فيلم «کفش های جيرجيرک دار» برنده پروانه زرين از هيجدهمين جشنواره فيلم های کودک و نوجوان در اصفهان شده بود.
آخرين اثر سينمايی شاپور قريب، يکی از اپيزودهای فيلم «ايستگاه آخر» به تهيه کنندگی عباس رافعی بود که با عنوان «ملاقات» ساخته شد و هنوز اکران عمومی نشده است.
وی علاوه بر بازيگری و کارگردانی نيز دو کتاب به نام های «عصر پاييزی» و «گنبد حلبی» در سال های ۱۳۳۹ و ۱۳۴۱ نوشته بود.
همسر شاپور قريب در گفت و گو با خبرگزاری ايسنا درگذشت اين کارگردان سينما را تاييد کرده است. به گفته وی، آقای قريب از اوايل فروردين ماه ديگر قادر به حرکت و حرف زدن نبود.
اين فيلمساز ايرانی متولد سال ۱۳۱۱ در سمنان است و فعاليت هنری خود را در سن ۱۵ سالگی با تئاتر آغاز کرد. وی سپس با دستياری جلال مقدم در فيلم «سه ديوانه» وارد سينما شد.
شاپور قريب در دوران فيلمسازی خود که از سال ۱۳۴۷ آغاز شد نزديک به بيست فيلم ساخت که از معروفترين آنها می توان به «هفت تيرهای چوبی»، «ممل آمريکايی»، «دختر شاه پريون»، «رقاصه شهر»، «سايه های غم»، «بت شکن»، «خروس»، «غريبه» ، «بدنام» و «کفش های جیرجیرک دار» اشاره کرد.
فيلم «بگذار زندگی کنم» که در سال ۱۳۶۵ ساخته شد يکی از پر مخاطب ترين فيلم های پس از انقلاب به شمار می رود. اين فيلم که در آن مهدی هاشمی و افسانه بايگان ايفای نقش کرده اند داستان زن و شوهری را به تصوير می کشد که طلاق گرفته اند ولی بعد با مصائب آن دست به گريبان می شوند.
فيلم «بگذار زندگی کنم» به رغم اينکه از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درجه «جيم» گرفت و از اکران در سينماهای ممتاز محروم بود ولی توانست به فروش بالايی دست پيدا کند.
فیلم «هفت تیرهای چوبی» نیز یکی از برجسته ترین تولیدات سینمایی ایران در حوزه کودک و نوجوان در سال های پیش از انقلاب است.
وی در سال ۱۳۸۲ برای فيلم «کفش های جيرجيرک دار» برنده پروانه زرين از هيجدهمين جشنواره فيلم های کودک و نوجوان در اصفهان شده بود.
آخرين اثر سينمايی شاپور قريب، يکی از اپيزودهای فيلم «ايستگاه آخر» به تهيه کنندگی عباس رافعی بود که با عنوان «ملاقات» ساخته شد و هنوز اکران عمومی نشده است.
وی علاوه بر بازيگری و کارگردانی نيز دو کتاب به نام های «عصر پاييزی» و «گنبد حلبی» در سال های ۱۳۳۹ و ۱۳۴۱ نوشته بود.
