دو روزنامه فرانسوی لوموند و فیگارو در تحلیل هایی واکنش ایران به قطعنامه شورای امنیت و تحریم های اتمی و موشکی ایران را بررسی کرده اند. این روزنامه ها در تحلیل خود این گونه نتیجه گیری کرده اند که هرگونه ناسازگاری ایران، شرایط را برای جمهوری اسلامی سخت تر می کند.
فیگارو در مطلب خود به این نکته اشاره کرده که اگر هم غرب بخواهد با ایران وارد گفت و گو شود، به دلیل اوضاع خاورمیانه و عراق است ونه برای دستیابی ایران به بمب اتمی، که رای قاطع ۱۵ کشور به قطعنامه نشان از همین اراده است.
لوموند: گوشمالی خفیف ایران
روزنامه لوموند چاپ پاريس در مطلبی با عنوان «جامعه بين الملل به تهران گوشمالی خفيفی داد»، می نويسد: طراحان اروپايی قطعنامه شورای امنيت، فرانسه، بريتانيا و آلمان، با حمايت ايالات متحده، تا آخرين لحظه کوشيدند متن قطعنامه را خفيف تر کنند، تا دربرابر مخالفت های روسيه و چين، از شکست قطعنامه پيشگيری کنند .
لوموند می افزايد: درقطعنامه فعلی پيش بينی شده در صورت همکاری نکردن جمهوری اسلامی با جامعه بين الملل، مجازات های اقتصادی و ديپلماتيک نيز در مورد حکومت تهران اعمال شود ، اما هنوز پيشنهادی برای استفاده از فشارنظامی پيش بينی نشده است.
دوماه ديگر که دبيرکل آژانس بين المللی انرژی اتمی نخستين گزارش خود را در مورد پاسخ تهران منتشرکند و با توجه به تصميم ايران، سازمان ملل قطعنامه ی ديگری را در نظر خواهد داشت.
فيگارو: انتخاب با ايران است
روزنامه فيگارو در سرمقاله خود با عنوان«ايران در آستانه يک انتخاب حياتی» می نويسد: اعلام به راه انداختن ۳۰۰۰ سانتريفوژ جديد در تاسيسات نطنز به نشانه تحريک عليه نه تنها آمريکا، که ساير کشورهای جهان است، و برای شدت دادن به آن، پارلمان ايران نيزکه به از سرگيری غنی سازی اورانيوم رای داده بود، پيشنهاد می کند در همکاری های جمهوری اسلامی با آژانس بين الملل انرژی اتمی تجديد نظرشود .
فيگارو می افزايد: ازفوريه ۲۰۰۶ که پرونده ايران به سازمان ملل فرستاده شد، ماهها طول کشيد تا کشورهای غربی، روسيه و چين را مجاب کنند در تعيين مجازات ها عليه جمهوری اسلامی سهيم شوند آن هم مجازات هايی که در حال حا ضر برای تهران جنبه سمبوليک دارند و تنبيه واقعی به شمار نمی آيند.
به نوشته فيگارو، اگر مقامات تهران در پی صدور اين قطعنامه به ميز مذاکرات بازنگردند، بيم آن می رود که مراحل بعدی مجازات های سنگين تری را در بر داشته باشد، وکار به کشمکش و شايد تنش منتهی شود.
فيگارو همچنين می نويسد: درهمان هنگامی که ايالات متحده در انديشه تجديد نظر در استراتژی خود در عراق است، نظام مذهبی ايران در موضع قدرت قرار گرفته است.
صحبت از گفت و گو با ايران که اين روزها درغرب به آن اشاره می شود، بيشترمربوط به نقش منطقه ای حکومت جمهوری اسلامی در عراق، لبنان و فلسطين است، که بايد هرچه زودتر حدود آن را کاهش داد.
اين در حالی است که فيگارو می افزايد صحبت از گفت و گو با ايران در حالی مطرح می شود که هيچ کس نمی پذيرد که روزی بمب اتمی به دست جمهوری اسلامی بيافتد .
فيگارو درپايان می افزايد: ايران در آستانه يک انتخاب بنيادی است، و اگر بخواهد فرای پيمان عدم گسترش، ان پی تی، گام بردارد، مرتکب اشتباه بزرگی خواهدشد که توازن استراتژيک را در آسيا و حتی تا اروپا برهم خواهد زد و رای قاطع ۱۵ کشوربه قطعنامه۱۷۳۷ شورای امنيت نشان می دهد که نه تنها غرب، که روسيه و چين نيز چنين امری را بر نمی تابند.
