خويشاوندی پنهان
کتاب خويشاوندی پنهان، که هفته گذشته در اروپا منتشر شد، مجموعه ای از مقالات دکتر آرامش دوستدار، متفکر خلاق ايرانی، را در بر دارد.
آرامش دوستدار را از انگشت شمار متفکران ايرانی يکصد سال اخير می دانند که با تحليل و نقادی ريشه ای بينش و مبانی تاريخ فرهنگی و فرهنگ معاصر ايران، مفاهيمی نو و راهگشا را برای بررسی فرهنگ ايران به دست داده و فرهنگی را که به فقر علمی، نظری و فلسفی خود خو کرده و از انديشيدن به معنای پرسش ريشه ای، نقادی بينشی و خلق مفاهيم نو محروم است، نقادی کرده است.
در چهار فصل کتاب خويشاوندی پنهان، برخی مقالات دوستدار چون نوسازی نادانی برای نادانی نوخواه، در نقد آراء و بينش دکتر عبدالکريم سروش، آدم ديوانه کيست؟ بحثی در باره نيچه با نگاهی به ترجمه فارسی « چنين گفت زرتشت» نيچه و « سنجش خرد ناب» کانت، نقدی بر ديدگاههای آنه ماری شيمل، مولوی شناس آلمانی، روشنفکری پيرامونی و مساله زبان، دانش چيست و روال علمی کدام است؟ و برآمدن دين يهود در سياست سازمانی ـ ديوانی هخامنشيان، منتشر شده است.
اين مقالات را بهرام محيی گردآوری و تنظيم کرده است.
آرامش دوستدار در ۱۳۱۰ در تهران چشم به جهان گشود. در دانشگاه های آلمان فلسفه آموخت و رساله دکترای خود را با عنوان «رابطه اخلاق و اراده سلطهگرا در آثار نيچه» نوشت.
آقای دوستدار از ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۸ استاد فلسفه در دانشگاه تهران بود و در انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شد و پس از آن در آلمان اقامت گزيد.
«ملاحظات فلسفی در دين و علم»، نخستين اثر آرامش دوستدار، در سال ۱۳۵۹ در تهران منتشر شد.اين کتاب تعريف و تبيين بينش دينی، ديد علمی و تفکر فلسفی و تباين اين ۳ حوزه را تحليل می کند.
در دومين اثر آقای دوستدار با عنوان «درخششهای تيره»، فرهنگ ۱۵۰ سال اخير ايران بر بستر تاريخ فرهنگ ايرانی و گوهر اصلی اين فرهنگ : دين خويی، بررسی می شود.
وی در اين اثر بر آن است که نه فقط مدعيان بينش دينی، که گرايش های هوادار تجدد، مدرنيته، علم و فلسفه نيز، جز يکی دو استثناء چون رازی و نيما، در چنبره دينحوئی اسير و از طرح پرسش عاجز مانده اند.
سومين اثر آرامش دوستدار با عنوان «امتناع تفکر در فرهنگ دينی» به طرح ناممکن بودن تفکر در فرهنگ دينی می پردازد.
انتشار آثار وی در ايران ممنوع است. با اين همه، رد آشکار تاثير جدی انديشه ها، نقادی و مفاهيمی را که او برای بررسی فرهنگ ايران مطرح کرده است، در آثاری که در داخل ايران منتشر می شوند و در مباحث نظری مطرح در رسانه ها و محافل فرهنگی می توان ديد.
گربه
چاپ دوم رمان گربه، نوشته هوشنگ اسدی، روزنامه نگار سرشناس ايرانی، هفته گذشته منتشر شد.
هوشنگ اسدی در ۱۳۲۸ متولد شد. در دهه پنجاه از روزنامه نويسان فعال ايران و چند سالی معاون سردبير روزنامه کيهان بود.
آقای اسدی پس از انقلاب سال ۱۳۵۷، عضو هيات تحريريه نشريه « مردم»، ارگان حزب توده ايران، و پس از آزادی از زندان، سردبير مجله سينمايی « گزارش فيلم» بود.
رمان گربه می کوشد تا گزارشی از زندگی اجتماعی گروهی از روزنامه نويسان و سينماگرانی را که از رياست جمهوری محمد خاتمی حمايت می کردند، ارائه دهد و روايتی از درگيری جناح های ديگر حکومت را با روزنامه نويسان و سينماگران طرفدار آقای خاتمی به دست دهد.
نخستين ترجمه شکسپير به فارسی
«داستان شورانگيز بازرگان ونديکی، منظومه شاعر معروف ويليم شکسپير»، که هفته گذشته منتشر شد، نخستين ترجمه آثار شکسپير در ايران و از نخستين آثاری است که به دوران قاجار از فرهنگ اروپای غربی به زبان فارسی ترجمه شدند.
نمايشنامه« تاجر ونيزی» ويليام شکسپير و ديگر آثار او بارها در ايران ترجمه و منتشر شده اند، اما نخستين ترجمه اين آثار می تواند مبنای با ارزشی را برای سنجش تحولات زبان فارسی در يکصد و اندی سال اخير به دست دهد.
اين کتاب را ابوالقاسم خان ناصرالملک در دوره سلطنت ناصرالدين شاه قاجار ترجمه کرد و در سال ۱۲۹۶ شمسی به پاريس برد و به فرزند خود حسينعلی خان قراگوزلو واگذار کرد. نسخه حاضر به کوشش دکتر فريدون علاء، نوه ناصرالملک، برای اولين بار منتشر شده است.
ابوالقاسم خان ناصرالملک با زبان های انگليسی، فرانسه، لاتين و يونانی قديم آشنا بود. او چند سالی در دانشگاه آکسفورد اقتصاد آموخت و پس از بازگشت به ايران مناصب ديوانی را بر عهده گرفت.
ناصرالملک، نخستين وزير ماليه ايران به دوران پس از انقلاب مشروطه بود. در نخستين سال های سلطنت محمد علی شاه، با تمايل مجلس شورا، رييس دولت شد و پس از عزل او، چند سالی نايب السلطنه احمد شاه نوجوان بود.
ناصرالملک علاوه بر تاجر ونيزی، کتاب « اتللو» اثر شکسپير را نيز ترجمه کرد که در دهه ۴۰ به چاپ رسيد.
