پنج فعال کارگری و يک روزنامه نگار در استان خوزستان، هفته گذشته، برای چندمين بار به دادگاه انقلاب دزفول احضار شدند.
احضار شدگان، علی نجاتی، فريدون نيکو فرد، جليل احمدی، قربان علی پور و محمد حيدری مهر هستند که اخيرا از سوی کارگران شرکت نيشکر هفت تپه به عنوان اعضای هيئت مديره سنديکای کارگران اين واحد توليدی انتخاب شده اند.
همراه با آنان، ابوالفضل عابدينی، روزنامه نگار، که اعتصاب های کارگران شرکت نيشکر هفت تپه در دو سال گذشته را تحت پوشش خبری قرار داده بود، نيز احضار شده است.
احضار اين گروه در شرايطی انجام گرفته است که آنها در پاييز سال گذشته توسط نيروهای امنيتی بازداشت و چند ماه زندانی شده بودند.
بازداشت و احضار اين گروه پس از اعتصاب های گسترده هزاران کارگر شرکت نيشکر هفت تپه انجام گرفته است که در اعتراض به پرداخت نشدن دستمزد معوقه آنها و نيز در مخالفت با تلاش مديريت اين واحد توليدی برای تعطيلی آن انجام شده بود.
اين اعتصاب ها، برخوردهای امنيتی – قضايی دولت جمهوری اسلامی ايران را به همراه داشت که بازتاب گسترده ای در رسانه های خارج از ايران يافت.
در اين برخوردها، چند تن از نمايندگان کارگران شرکت نيشکر هفت تپه بازداشت شدند. بازداشت شدگان پس از سپردن وثيقه های ۱۰ ميليون تومانی آزاد شدند، اما پرونده های آنها به دادگاه انقلاب دزفول ارسال شد.
وحيد فخرالدينی، وکيل مدافع اين گروه به « راديو فردا» گفت: « ايلاغيه ای برای من آمده است که موکلان من برای روز ۳۰ اذر ماه به دادگاه انقلاب دزفول احضار شده اند. البته از من خواسته اند که ابوالفضل عابدينی را به همراه خود به دادگاه ببرم، اما من اطلاعی از او ندارم.»
وی با اشاره به اينکه تحول خاصی در روند محاکمه موکلانش روی نداده است، افزود که احتمالا اين آخرين جلسه دادگاه خواهد بود.
در ساليان اخير، فعالان اجتماعی، از جمله فعالان کارگری، به اتهام های سياسی و امنيتی بازداشت و يا محاکمه شده اند. شش فعال کارگری و روزنامه نگار احضار شده نيز چنين اتهام هايی را دريافت کرده اند.
« اتهام؛ تبليغ عليه نظام»
آقای فخرالدينی در اين خصوص گفت: « اتهام پنج کارگر شرکت نيشکر هفت تپه، تبليغ عليه نظام از طريق مصاحبه با راديوهای خارجی و اتهام آقای عابدينی، معاونت در تبليغ عليه نظام است.»
اين وکيل مدافع با ابراز اميدواری نسبت به تبرئه موکلان خود اضافه کرد: « آنها، تعدادی کارگر مظلوم و ساده ای هستند که اساسا هيچ انگيزه سياسی ندارند و عضو هيچ دسته، انجمن و حزبی نيستند.»
آقای فخرالدينی همچنین اشاره کرد که يکی از کارگران در يکی از جلسات دادگاه، با کفش پاره حاضر شده و برای شرکت در دادگاه، کرايه مسافرت به دزفول را قرض گرفته بود.
به اعتقاد وحيد فخرالدينی، حرکت کارگران به هيچ وجه، تبليغ و اقدام عليه نظام نبوده و خواست آنها نيز چنين نبوده است.
او از دادگاه خواست با تبرئه متهمان، از آنان نيز دلجويی کند و در جهت احقاق حقوق آنها بکوشد.
به گفته برخی از فعالان کارگری، نکته مهم آن است که اين متهمان چند هفته پس از انتخابات هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت نيشکر هفت تپه و راه اندازی دوباره اين تشکل مستقل کارگری احضار شده اند.
اين در شرايطی است که پيشتر، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ايران با راه اندازی اين سنديکا مخالفت کرده بود.
انتقاد اتحادیه های بین المللی کارگری از سیاست های دولت
برخورد دولت محمود احمدی نژاد با فعالان و تشکل های کارگری در ايران و همچنين تلاش برای جلوگيری از برپايی اعتراضات صنفی کارگران به مشکلات روزافزون اقتصادی، مانند پرداخت نشدن دستمزدها و اخراج بی رويه آنها، انتقادهای گسترده تشکل های کارگری در ايران و اتحاديه های کارگری در جهان را به دنبال داشته است.
- « ما اعتقاد داريم که فشار بر دولت ايران ضروری است. البته ما از اين مشکل آگاهيم که دولت ايران تاکنون به حرف های ما و ساير اتحاديه های کارگری توجه نکرده است و نسبت به اعمال فشارها و تلاش برای برقراری ديالوگ با کارگران پاسخگو نيست، اما در نهايت شاهد تغييراتی در سياست دولت ايران خواهيم بود.»
جون سورنسون، مسئول بخش حقوق بشر کارگری کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری
از جمله، کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری در گزارش سال ۲۰۰۸ ميلادی خود از سياست دولت ايران برای جلوگيری از ايجاد تشکل مستقل کارگری و مخالفتش با اعتصاب های کارگران انتقاد کرد.
اين نهاد کارگری همچنين در گزارش خود به موارد طولانی نقض حقوق کارگران از سوی دولت ايران اشاره کرد.
جون سورنسون، مسئول بخش حقوق بشر کارگری کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری، به « راديو فردا» گفت: « کارگران بايد از آزادی لازم برای بيان خواسته های خود و همچنين تشکيل اتحاديه های کارگری برای مذاکره با کارفرمايان خود برخوردار باشند.»
وی از دولت جمهوری اسلامی ايران خواست تا از وارد آوردن فشار برکارگران خودداری کند.
خانم سورنسون در همين زمينه از بی اعتنايی تهران گفت و در عين حال، بر ادامه همبستگی اتحاديه های بين المللی کارگری با کارگران ايران تاکيد کرد.
او گفت: « ما اعتقاد داريم که فشار بر دولت ايران ضروری است. البته ما از اين مشکل آگاهيم که دولت ايران تاکنون به حرف های ما و ساير اتحاديه های کارگری توجه نکرده است و نسبت به اعمال فشارها و تلاش برای برقراری ديالوگ با کارگران پاسخگو نيست، اما در نهايت شاهد تغييراتی در سياست دولت ايران خواهيم بود.»
اين مقام کنفدراسيون بين المللی اتحاديه های کارگری همچنين اعلام کرد که اتحاديه های بين المللی کارگری در کنار اعمال فشار بر دولت ايران از طريق برگزاری روزهای همبستگی با کارگران ايران و مذاکره با سازمان بين المللی کار، می کوشند توسط دولت ها، بر تهران فشار وارد کنند.
