در صحنه موسيقی «پاپ آمريکا» که در طول چند دهه، همواره مورد توجه مردم در سراسر جهان بوده است شخصيت های فراموش نشدنی ظهور کرده اند که ابتکار و آثار آنها برای هميشه در تاريخ موسيقی باقی خواهد ماند.
يکی از اين شخصيت ها، پايه گذار گروه قديمی جکسون فايو، تيتو جکسون، برادر بزرگ تر مايکل و جنت جکسون است.
گروه معروف و قديمی جکسون فايوز برای نخستين بار کار خود را در سال ۱۹۶۰ و با همکاری سه برادر بزرگ خانواده - جکی- جرمين و تيتو جکسون آغاز کرد.
تيتو در رابطه با شکل گيری اين گروه به راديو فردا می گويد:« در آن زمان ما سه نفر هر روز تمرين می کرديم و آواز می خوانديم و پدرم کوچک ترين اطلاعی از اين موضوع نداشت تا اينکه يک روز مادرم او را وادار کرد که بنشيند و برنامه مارا تماشا کند. همان جا او متوجه استعداد ما شد و روز بعد با خريدن انواع و اقسام سازها و وسائل صدابرداری، آپارتمان محقر و دو اتاق ما را تبديل به يک استوديو صدابرداری کوچک کرد.»
تیتو جکسون
وی می افزايد:«در مدت کوتاهی ما شروع به ضبط نوار کرديم. کمی بعد، مارلون و مايکل هم به گروه اضافه شدند و در آنجا بود که ما متوجه نبوغ و استعداد کم نظيرمايکل شديم.»
در مدت کوتاهی اعضای گروه جکسون فايو توانستند با شرکت در برنامه هايی که برای کشف چهره های تازه موسيقی برگزار می شود، به عنوان اولين گروه متشکل از نوازندگان خردسال مورد توجه قرار بگيرند و کم کم جکسون فايو توانست در کنسرت های خوانندگان حرفه ای چون «جيمز براون» و «تمپتيشنز» به اجرای برنامه بپردازد.
پيوستن به گروه حرفه ای ها برای اين گروه تازه پا، خيلی اتفاقی روی داد. در واقع آنها در اولين اجرای نمايشی توانستند پای ميز قرارداد بنشينند.
تيتو می گويد:«در سال ۱۹۶۸ ما برای نخستين بار در مقابل مدير و موسس استوديوی «موتاون» - «بری گوردی»با اجرای ترانه های دايانا راس و اسموکی رابينسون چنان مورد توجه او قرار گرفتيم که همان جا قراردادی با ما منعقد کرد و ما اولين ترانه جکسون فايو را برای «موتاون» ضبط کرديم»
هرچند گروه جکسون فايو در زادگاه خود، گری – اينديانا، چند صفحه به بازار داده بود، اما آلبومآی وانت يو و ترانه ای بی سی اين گروه نوازندگان خردسال را برای نخستين بار به مردم معرفی کرد و آنها را يک شبه به اوج محبوبيت و معروفيت رساند.
خاطره شهرت آن سال ها را تيتو جکسون اين طور تعريف می کند:« فکر می کنم همان موقع بود که بری گوردی، تفاوتی را که بين گروه ما و ديگر خوانندگان آن زمان وجود داشت تشخيص داد. اما مهم ترين مسئله اين بود که جکسون فايو در آن زمان به بچه ها و نوجوانان نسل خود اميدواری داد. يعنی به آنها ثابت کرد که لازم نيست بزرگسال يا معروف باشند تا بتوانند به آرزوهای خود جامه عمل بپوشانند. البته نبايد فراموش کنيم که معروفيت جکسون فايو نيتجه ده سال کار خستگی ناپذير و شبانه روزی ما بود. برای نخستين بار در تاريخ موسيقی پاپ، گروه جکسون فايو توانست موزيکی خلق کند که حتی کوچک ترين اعضای خانواده نيز بتوانند از آن لذت ببرند و به همين جهت هم بچه ها با مادرانشان به تماشای کنسرت های ما می آمدند.»
تيتو جکسون
تيتو جکسون معتقد است مهم ترين رمز موفقيت گروه جکسون فايو در رساندن پيام های صلح، دوستی و عشق به شنوندگان اين ترانه هاست:« يکی از پيام های اصلی ما هميشه حفظ عشق و دوستی در جهان بود و اينکه قدر زندگی را بدانيم، سعی کنيم از آن لذت ببريم و به دام حرص وطمع نيفتيم. اين کاری است که ما در آن زمان شروع کرديم و امروز هم در آثار برادرم مايکل و خواهرم جنت به خوبی نمايان است.»
تيتو جکسون درباره موسيقی پاپ امروز آمريکا و اينکه به نظر او چه تغييراتی در اين موسيقی ايجاد شده است و همچنين کمبودهای آن می گويد:« جالب است که اين سئوال را می پرسيد چون به نظر من موزيک آمريکا امروز دچار بحران شديدی است. اول اينکه اين موسيقی بقدری جنبه تجارتی پيدا کرده است که ديگر اهميت ندارد که چه نوع پيامی از طريق اين موسيقی به مردم داده می شود. به نظر می رسد صنعت موسيقی اين روزها به اصطلاح روح خود را به شيطان فروخته است و اين بهره برداری مالی است که اهميت دارد و نه خود موسيقی.»
برای تيتو که همواره سعی داشته در ترانه هايش اميد و صلح و نشاط را به شنوندگان عرضه کند، قابل قبول نيست که امروزه، در قالب موسيقی «رپ»، ذهن شنوندگان را آشفته می کنند.
او می گويد:« من علاقه خاصی به موسيقی «رپ » ندارم به خاطر اينکه اين موسيقی از پيام های مثبت خالی است و فکر می کنم خالق اين موسيقی در واقع همان تاجری است که با کت و شلوار پشت ميز شرکت صفحه پرکنی نشسته و فکر درآوردن ميليون ها دلار پول از يک آهنگ "رپ " است و کوچک ترين اهميتی برايش ندارد که اين آهنگ ها چه اثرات منفی بر روی شنوندگان آنها خواهند داشت.»
تيتو جکسون معتقد است در حال حاضر اکثر کسانی که از استعدادهای طبيعی و واقعی برخوردارند، به حاشيه رانده شده اند و مردم درعوض، تنها پيام های منفی، کلمات مستهجن و عقايد ناهنجار را از طريق موسيقی روز می شنوند.
با اين حال او به آينده اين موسيقی اميدوار است و معتقد است موسيقی يک بار ديگر به اصل خود بازخواهد گشت:« خوشبختانه امروز با وجود اينترنت مردم می توانند از طريق «داون لود» های رايگان با انواع موسيقی و سازندگان آنها آشنا شوند و کم کم کارشرکت های صفحه پرکنی يا دلال های موسيقی و واسطه هايی که بيشترين درآمد را از نتيجه کار آهنگسازان و هنرمندان می برند ازبين خواهد رفت. تا امروز سود آلبوم های بی شمارهميشه به شرکت های صفحه پرکنی تعلق داشته است و عوامل خلاق از آن بی بهره بوده اند. اما با وجود اينترنت و تبليغاتی که از طريق شنيدن آثار اين هنرمندان انجام می شود، مردم به تماشای کنسرت های آنها می روند و همين ايجاد درآمد، به پيشروی هنر هنرمندان واقعی کمک خواهد کرد.»
بنا برگفته تيتو جکسون، امروز در آمريکا، تعداد شرکت های صفحه پرکنی از ۲۰ شرکت به تنها چهار شرکت رسيده و جامعه ای که نتوانسته است با اين پيام های منفی به جايی برسد، يک بار ديگر به دنبال شنيدن آثاری با پيام های مهر و دوستی کشيده خواهد شد.
پيام تيتو جکسون به جوانانی که در داخل ايران امکان و آزادی اجرای موسيقی را ندارند نيز سرشار از جنبه های مثبت است: «به جوانان ايرانی توصيه می کنم که هميشه و در هر شرايطی به ساختن و نواختن موسيقی ادامه بدهند. حتی اگر در چهارديواری خانه خودشان باشد باز هم به کار خود ادامه بدهند و هرگز نااميد نشوند. دنيا هر روز در حال تغيير و تحول است و موزيک تنها زبان مشترکی است که همه ما می توانيم از آن استفاده کنيم.»
