علی حاجیزاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه، اظهارات محمد تهرانیمقدم مبنی بر ترور حسن تهرانیمقدم از سوی اسرائیل را تکذیب کرد. حسن تهرانی مقدم در آبان سال ۹۰ در انفجاری در یکی از پادگانهای سپاه کشته شد.
محمد تهرانیمقدم در گفتوگو با تازهترین شماره نشریه «رمز عبور» گفته است که برادرش قربانی یک عملیات تروریستی شده است.
حسن تهرانیمقدم٬ فرمانده سازمان جهاد خودکفایی سپاه پاسداران بود که به همراه دهها تن دیگر در انفجار «زاغه مهمات» سپاه در شهر «ملارد» جان خود را از دست داد.
برادر وی با گذشت پس از چهار سال از آن حادثه٬ گفته «واقعهای که منجر به شهادت سردار حسن تهرانیمقدم شد یک اتفاق نبود٬ بلکه یک حادثه از پیش برنامهریزی و تعیین شده و تروریستی بود».
وی افزوده «در آن حادثه یکی از ابداعات جدید شهید بزرگوار در دست ساخت، طراحی و تست بود که این حادثه تروریستی اتفاق افتاد».
این عضو سپاه گفته بود که «ابعاد مختلف آن ماجرا را مسئولین به موقع برای مردم ما بازخواهند کرد»، اما فرمانده نیروی هوافضای سپاه این سخنان را تکذیب کرده است.
سایت رسمی سپاه پاسداران شنبه ۲۵ اردیبهشت به نقل از فرمانده نیروی هوافضای سپاه، «دخالت صهیونیستها در شهادت حسن تهرانی مقدم» را «شایعهای» دانسته که «متأسفانه اخیراً در برخی رسانهها مطرح شده است».
آقای حاجیزاده گفته «سردار تهرانی مقدم روز حادثه نیز در حال تست سوخت در کارگاه بودند که این اتفاق افتاد و پس از شهادت ایشان طرحهای وی به اتمام رسید».
پیش از این حسن فیروزآبادی٬ رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، در آبان ماه سال ۱۳۹۰ گفته بود که آمریکا و اسرائیل در انفجار یک پادگان سپاه پاسداران در اطراف تهران، دست نداشتهاند.
در آن زمان گزارشهای مختلفی در رسانههای بینالمللی پیرامون دخالت اسرائیل در این انفجار نیز منتشر شده بود که سپاه این گزارشها را رد کرده بود.
مدتی پس از این انفجار یک منبع امنیتی غربی در گفتوگو با هفته نامه «تایم» هم اعلام کرده بود که موساد، مسئول این اقدام بوده و «نباید ادعاهای حکومت ایران مبنی بر تصادفی بودن این انفجار را باور کرد».
اهمیت موقعیت حسن تهرانیمقدم در تشکیلات نظامی جمهوری اسلامی ایران گونهای بود که در مراسم تشییع جنازه وی و سایر کشتهشدگان این انفجار، علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی حضور یافت.
وی در پیام تسلیتی که به همین مناسبت صادر کرد گفته بود که «حادثه خونین در یکی از مراکز پشتیبانی سپاه پاسداران واقعیتی تلخ و اندوهبار بود».