روزنامه نيويورک تايمز، روز سه شنبه ۲۴ سپتامبر، در مقاله ای به بررسی سياست های محمود احمدی نژاد و موقعيت او در ايران پرداخته است.
در گزارش اين روزنامه با اشاره به زمانی که حدود دو سال پيش، محمود احمدی نژاد به رياست جمهوری رسيد، نوشته شده است:«او گفت که ايران مسايل مهمتری از نگرانی دربازه نحوه لباس پوشيدن زنان دارد. وی حتی خواستار دادن اجازه به زنان برای تماشای مسابقات فوتبال، يک ايده انقلابی برای ايران انقلابی، شد.»
اما به نوشته نيويورک تايمز، «ايران، اين روزها، سخت گيری های بی سابقه ای را در خصوص حجاب و مسايل اجتماعی، تجربه می کند. دراين ميان، حتی زنان اغلب مجاز به سيگارکشيدن در ملاء عام نيستند و اجازه ندارند که به تنهايی به استاديوم بروند.»
اين روزنامه در بخشی از گزارش خود اشاره کرده که «آقای احمدی نژاد از دو سال پيش تاکنون به خاطر سخنان تحريک آميزش در مورد نفی هولوکاست و محو شدن اسراييل، تيترهای رسانه ها در جهان را به خود اختصاص داده است.»
نيويورک تايمز نوشته است:« اروپا و آمريکا هرگز ندانسته اند که چگونه با رييس جمهوری ايران مواجه شوند.»
اين در حالي است که به نوشته اين روزنامه، غرب به او خدمت شايان توجهی کرده و موقعيت او را در ايران و منطقه بالا برده است، آن هم زمانی که به گفته سياستمداران، مقام ها و کارشناسان سياسی، سياست تک روانه و سياست های ناموثر اقتصادی، موجبات انزوای محمود احمدی نژاد را فراهم آورده بود.
نيويورک تايمز افزوده است:«در تهران، تحليلگران سياسی می گويند که ازميزان توجه نشان دادن غرب به رييس جمهوری ايران متعجب شده اند.»
بسياری از تحليلگران می گويند قدرت اصلی در دست رهبر جمهوری اسلامی است، نه رييس جمهوری بر اساس اين گزارش، برخلاف آمريکا، رييس جمهوری در ايران رييس دولت يا فرمانده کل قوا نيست و آيت الله علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، قدرت را در دست دارد. اين تحليلگران می گويند که همزمان، قدرت محمود احمدی نژاد از دو منبع تغذيه می شود: حمايت نامحدود رهبر و انتقادهای بين المللی.
يک استاد علوم سياسی در تهران به نيويورک تايمز گفته است:«آمريکا بيش از حد به احمدی نژاد توجه می کند، در حالی که او اهميت ندارد.»
به نوشته اين روزنامه، «اينها بدان معنا نيست که آقای احمدی نژاد کاملا بی اختيار است. او کنترل دولت را بيش از نخست وزير در کشوری مانند مصر در دست دارد. وی می تواند بودجه سالانه کشور را تدوين و مديران اجرايی مانند استانداران را برکنار و يا منصوب کند.»
در بخش ديگری از اين گزارش به مشکلات محمود احمدی نژاد اشاره شده و آمده است:«دو تن از وزيران او سمت های خود را ترک کرده اند و رييس بانک مرکزی نيزاستعفا کرده است. رييس قوه قضاييه نيز از نحوه مديريت محمود احمدی نژاد انتقاد کرده است. ضمن آنکه وعده رييس جمهوری برای ريشه کن کردن فساد و بردن درآمد نفت به سر سفره های مردم تحقق نيافته است.»
نيويورک تايمز در اين گزارش به انتقادهای گروهی از نمايندگان مجلس مانند عماد افروغ از محمود احمدی نژاد اشاره کرده است.
اين روزنامه در ادامه به ايده های آيت الله علی خامنه ای و برخی از رهبران اصول گرا درايران پرداخته است که از هويت انقلابی ايران دفاع می کنند و خواستار حفظ ارزش های انقلابی هستند، موضوعی که «روابط ايران با غرب را غير ممکن می سازد.»
يک استاد علوم سياسی درتهران گفته است که با ساختار فعلی، ايران امکان تطابق با آمريکا را ندارد.
اين روزنامه همچنين به انتخابات دو سال ديگر رياست جمهوری درايران و اختيارات شورای نگهبان برای تاييد صلاحيت داوطلبان اين سمت پرداخته و در عين حال، افزوده است:«اگر آقای احمدی نژاد پيروز شود يا شکست بخورد، به نظر نمی رسد که تاثيری بنيادين بر مناسبات دولت ايران با جامعه اين کشور داشته باشد.»
سعيد ليلاز، اقتصاددان و مقام سابق دولتی، به نيويورک تايمز گفته است:«موقعيت بدتر و بدتر خواهد شد و ما به سوی نقطه ای پيش می رويم که نيروی داخلی نمی تواند چيزی را تغيير دهد.»
