نشست وزرای انرژی «گروه هشت» يا هشت کشور مهم صنعتی جهان که آمريکا، روسيه، کانادا، فرانسه، بريتانيا، آلمان، ژاپن و ايتاليا هستند، يکشنبه بعد از ظهر درشهر رم به طور رسمی آغاز به کار کرد.
ايتاليا که رياست ادواری «گروه هشت» را در سال ۲۰۰۹ ميلادی به عهده دارد، چندين مسئله را در دستور کار اين نشست قرار داده که سه مسئله مهم‌ترين آنها هستند: اول اجماع بر سر يک استراتژی مشترک جهت مقابله با تغييرات جوی و استفاده از تکنولوژی‌های جديد برای تامين مايحتاج سوخت جهان.
مسئله دوم سرمايه‌گذاری برای دستيابی به انواع جديد سوخت‌های غيرفسيلی (سوخت‌هايی به جز نفت، گاز و ذغال) که با توجه به بحران اقتصادی اين سرمايه گذاری ها در يک سال گذشته بسيار کاهش يافته است و در اين نشست می خواهند به اين نتيجه برسند که بايد اين سرمايه گذاری را ادامه داد.
مسئله سوم کشورهايی هستند که به سوخت دسترسی ندارند. گفته می شود حدود يک و نيم ميليارد نفر از جمعيت جهان به ويژه در قاره آفريقا با کمبود سوخت مواجه هستند، در حالی که اگر رشد صنعتی و رشد جمعيت جهان ادامه يابد، تا سال ۲۰۵۰ مايحتاج سوختی جهان بين ۶۰ تا ۸۰ درصد افزايش خواهد يافت. پس بايد از هم اکنون برای پاسخ گويی به اين نياز فعاليت کرد.
دولت ايتاليا که رياست ادواری «گروه هشت» را به عهده دارد تصميم گرفت به جز هشت کشور صنعتی جهان که عضو اين گروه هستند، کشورهای مصرف کننده مهم ديگری مانند کره، مکزيک و استراليا را دعوت کند و همچنين کشورهای توليد کننده مواد سوختی را.
بين کشورهای توليد کننده عربستان، الجزاير، ليبی و نيجريه حضور دارند و همچنين کشورهايی که ازنظر توليد سوخت اهميت زيادی ندارند مانند مصر و آفريقای جنوبی و رواندا، ولی کشوری مانند جمهوری اسلامی ايران که از نظر ذخاير نفتی در مقام دوم بعد از عربستان و از نظر ذخاير گازی در مقام دوم پس از روسيه قراردارد به اين کنفرانس دعوت نشده است.
نشست رم تا دوشنبه شب ادامه داشت و نتيجه کار را به نشستی که در ماه ژوييه در ايتاليا برگزار می شود ارائه خواهند داد. در نشست ماه ژوييه، رهبران کشورهای «گروه هشت» شرکت می‌کنند.
آن طوری که وزير توسعه صنعتی ايتاليا پيشنهاد کرده، در آن نشست تلاش می شود تا دولت‌ها متعهد شوند يک سياست جديد مشترک در رابطه با انرژی تدوين کنند و از سوی ديگر نهادهای خصوصی يعنی توليد کنندگان انرژی که بيشتر کشورهای فرامليتی هستند، متعهد شوند که در زمينه انرژی سرمايه گذاری کنند و تا قبل از اين که انرژی فسيلی تمام شود دنيا به ديگر اشکال انرژی مجهز شده باشد.
هدفی که کنفرانس رم می‌خواست در اين دو روز گفت‌وگو به آن دست يابد.
ايتاليا که رياست ادواری «گروه هشت» را در سال ۲۰۰۹ ميلادی به عهده دارد، چندين مسئله را در دستور کار اين نشست قرار داده که سه مسئله مهم‌ترين آنها هستند: اول اجماع بر سر يک استراتژی مشترک جهت مقابله با تغييرات جوی و استفاده از تکنولوژی‌های جديد برای تامين مايحتاج سوخت جهان.
مسئله دوم سرمايه‌گذاری برای دستيابی به انواع جديد سوخت‌های غيرفسيلی (سوخت‌هايی به جز نفت، گاز و ذغال) که با توجه به بحران اقتصادی اين سرمايه گذاری ها در يک سال گذشته بسيار کاهش يافته است و در اين نشست می خواهند به اين نتيجه برسند که بايد اين سرمايه گذاری را ادامه داد.
مسئله سوم کشورهايی هستند که به سوخت دسترسی ندارند. گفته می شود حدود يک و نيم ميليارد نفر از جمعيت جهان به ويژه در قاره آفريقا با کمبود سوخت مواجه هستند، در حالی که اگر رشد صنعتی و رشد جمعيت جهان ادامه يابد، تا سال ۲۰۵۰ مايحتاج سوختی جهان بين ۶۰ تا ۸۰ درصد افزايش خواهد يافت. پس بايد از هم اکنون برای پاسخ گويی به اين نياز فعاليت کرد.
دولت ايتاليا که رياست ادواری «گروه هشت» را به عهده دارد تصميم گرفت به جز هشت کشور صنعتی جهان که عضو اين گروه هستند، کشورهای مصرف کننده مهم ديگری مانند کره، مکزيک و استراليا را دعوت کند و همچنين کشورهای توليد کننده مواد سوختی را.
بين کشورهای توليد کننده عربستان، الجزاير، ليبی و نيجريه حضور دارند و همچنين کشورهايی که ازنظر توليد سوخت اهميت زيادی ندارند مانند مصر و آفريقای جنوبی و رواندا، ولی کشوری مانند جمهوری اسلامی ايران که از نظر ذخاير نفتی در مقام دوم بعد از عربستان و از نظر ذخاير گازی در مقام دوم پس از روسيه قراردارد به اين کنفرانس دعوت نشده است.
نشست رم تا دوشنبه شب ادامه داشت و نتيجه کار را به نشستی که در ماه ژوييه در ايتاليا برگزار می شود ارائه خواهند داد. در نشست ماه ژوييه، رهبران کشورهای «گروه هشت» شرکت می‌کنند.
آن طوری که وزير توسعه صنعتی ايتاليا پيشنهاد کرده، در آن نشست تلاش می شود تا دولت‌ها متعهد شوند يک سياست جديد مشترک در رابطه با انرژی تدوين کنند و از سوی ديگر نهادهای خصوصی يعنی توليد کنندگان انرژی که بيشتر کشورهای فرامليتی هستند، متعهد شوند که در زمينه انرژی سرمايه گذاری کنند و تا قبل از اين که انرژی فسيلی تمام شود دنيا به ديگر اشکال انرژی مجهز شده باشد.
هدفی که کنفرانس رم می‌خواست در اين دو روز گفت‌وگو به آن دست يابد.
