به نظر می‌رسد که یکی از آخرین گروه‌های بازمانده از ماموت‌های پشمالو، که قرن‌ها پیش نسل‌شان منقرض شده، در اثر تشنگی ناشی از بالا آمدن آب شور دریاها و اقیانوس‌ها باشد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه محققان می‌گویند که این جانوران که در اواخر عصر یخبندان یعنی ۵۶۰۰ سال قبل در کره زمین زندگی می‌کردند، احتمالا به علت عدم دسترسی به آب شیرین از بین رفته‌اند.
این تحقیق همچنان به ساکنان فعلی کره زمین هشدار می‌دهد که با گرم‌شدن کره زمین و بالاآمدن سطح آب اقیانوس‌ها این سناریو ممکن است به زودی برای دیگر جانوران و انسان‌ها کره زمین هم تکرار شود.
این پژوهش در جزیره سن پال که یکی از مناطق دورافتاده آلاسکا است انجام شده است. در گذشته این جزیره بخشی از سرزمینی بود که قاره آمریکا را به آسیا متصل می‌کرد. وقتی در فاصله بین ۱۴۷۰۰ تا ۱۳۵۰۰ سال قبل، درزمان آب شدن یخ‌ها، آب اقیانوس‌های این منطقه بالا آمد، این زمین به زیر آب رفت و جزایر پراکنده‌ای از آن باقی ماند.
در این تحقیق که در مجله علمی نشنال آکادمی آمریکا به چاپ رسیده است، ذکر شده که اثری از سکونت انسان‌ها در این بخش از کره زمین در آن دوران به‌دست نیامده است.
برای یافتن دلیل انقراض این ماموت‌های پشمالو، محققان رسوبات باقی مانده از چند دریاچه آب شیرین این جزیره را جمع‌آوری کردند. تحلیل این رسوبات منجر به یافتن قارچ‌هایی شد که در فضولات این جانوران رشد می‌کرد. با استفاده از رادیوکربن قدمت این رسوبات مشخص شد و این به محققان تاریخ انقراض این حیوانات را نشان داد.
بقایای دی‌ان‌ای ماموت‌های پشمالو نشان می‌دهد که تا ۵۶۵۰ سال پیش (با تقریب هشتاد سال کم و زیاد) در این سرزمین می‌زیسته‌اند. از این تاریخ به بعد اثری از دی‌ان‌ای ماموت‌ها در این جزیره به چشم نمی‌خورد که به معنای انقراض آنهاست.
ماموت‌های این جزیره ۵۰۰۰ سال بیشتر از ماموت‌های خشکی‌های اصلی دوام آوردند. احتمالا ماموت‌های قاره‌ها به خاطر تغییرات آب و هوایی و شکار منقرض شده بودند.
ماموت‌ها، مانند فیل‌های امروزی، هر روز نزدیک به ۲۰۰ لیتر آب می‌نوشیدند. در عرض دو هزار سال، ذخیره آب شیرین این جزیره بسیار کم شد و در نتیجه جمعیت این گروه افول کرد.
بررسی بقایای دندان‌ها و همینطور دیگر بخش‌های باقی‌مانده در فسیل‌های این نوع ماموت نشان از وضعیت خشکسالی را می‌دهد؛ به همین دلیل دانشمندان حدس می‌زنند یکی از دلایل اصلی انقراض آنها نبود آب شیرین بوده است.
ماتیو وولر، یکی از نویسندگان این تحقیق از دانشگاه آلاسکا می‌گوید: (این یافته‌ها) تصویر ترسناکی از وضعیت این ماموت‌ها در آن دوران را به ما نشان می‌دهد.
در این تحقیق تاکید شده که اهمیت آب شیرین در بررسی تاریخ حیوانات و همینطور زندگی در این جزایر دست کم گرفته شده است. این تحقیق همچنان نشان می‌دهد که وضعیت امروز بسیاری از جزایر و زندگی انسان‌ها و حیوانات در آنها، بسیار شبیه به دوران آب شدن یخ‌های عصر یخبندان است. بالا آمدن آب اقیانوس‌ها به کم شدن ذخیره آب شیرین و در نهایت خطر انقراض حیات در خشکی می‌انجامد.
