زندگی خصوصی هنرمندان بزرگ همواره يکی از عرصه های مناقشه و بحث عمومی در جوامع مختلف بوده است.
بسياری از مردم تشنه شنيدن و خواندن خبرهايی در اين زمينه اند. اما اين که زندگی شخصی هنرمندان مطرح تا چه حد به آثار آنان مربوط می شود؛ اين که قضاوت بر سر روابط خصوصی در قضاوت بر سر آثار هنری اين هنرمندان تا چه ميزان می تواند دخيل باشد، اين که شايعات و خبرهای حول و حوش آنان تا چه حد صحت دارند؛ بحثی است طولانی که نه فقط در ايران که در همه کشورها همچنان طرفداران و مخالفانی دارد.
با معيار قرار دادن «اخلاق اجتماعی» متداول، کم نیستند هنرمندان بزرگی که زندگی شخصی مغاير و يا متفاوت با آثار خود داشته اند.
برخی در قضاوت های خود درباره اين هنرمندان نه آثار آنان که زندگی آنها را ملاک قرار می دهند و گروهی ديگر معتقد به جداسازی اين دو عرصه از هم هستند.
خبر انتشار ويدئوی پورنوگرافی از جيمی هندريکس، اسطوره موسيقی راک که در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰ در هتل سمرقند لندن، در سن ۲۷ سالگی درگذشت، بار ديگر نشان داد که زندگی خصوصی اين گونه هنرمندان و وقايع راست يا دروغ مربوط به آنها، هنوز هم زير ذره بين افکار عمومی و قضاوت های مردم و رسانه ها است.
نيويورک تايمز اعلام کرد که شرکت تهيه فيلم های پورنو، به نام Vivid Entertainment در کاليفرنيا از سه شنبه آينده فيلم ويدئويی از جيمی هندريکس را برای فروش بر روی اينترنت خواهد گذاشت که ظاهرا رابطه جنسی اين خواننده و گيتاريست معروف با دو زن در آن به تصویر کشیده شده است.
سخنگوی شرکتی که این فيلم را منتشر کرده، گفته است اين فيلم هشت ميليمتری، از يک کلکسيونر خريداری شده که پيشتر، اين فيلم را بر روی سايت «ای بی» قرار داده بود تا آن را بفروشد، اما موفق به اين کار نشده بود.
به گفته وی در اين فيلم يازده دقيقه ای، رابطه جنسی هندريکس با دو زن در اتاق کم نور هتلی دیده می شود.
استيون هيرش، معاون شرکت Vivid Entertainment در يک نشست مطبوعاتی اعلام کرد: «اين فيلم نشان می دهد که جيمی هندريکس، نه تنها يک ستاره راک که ستاره پورنو هم بوده است.»
چهره کامل هندريکس در اين فيلم تنها به مدت چند ثانيه، آن هم هنگامی که چشمان بسته ای دارد نمايش داده می شود.
در صحنه ديگری از اين فيلم بی صدا، نيم رخ گذرايی از او به نمايش گذاشته می شود اما دستان او و انگشترهايش چندين بار از نزديک نشان داده می شوند.
برخی واقعيت اين فيلم چهل ساله و هويت هندريکس را تائيد کرده اند.
خانم سيتنيا آلبريتون که هندريکس را از نزدیک می شناخته و اکنون ۶۱ ساله است می گويد: «استخوان بندی صورت، چشمان قهوه ای و سبيل او که در ۱۹۷۰ به همين شکل بود، همه درست هستند.»
انتشار اين خبر و تائيد هويت هندريکس در اين فيلم با عکس العمل مخالف زندگينامه نويسان و نزديکان وی روبرو شد.
چارلز ر. کراس، نويسنده کتاب «اتاقی پر از آينه»، زندگينامه جيمی هندريکس، در مورد هويت هندريکس در اين فيلم شک دارد. آقای کراس می گويد: «چهره و دماغ مرد نمايش داده شده در اين فيلم متعلق به هندريکس نيست؛ علاوه بر اين، مرد، انگشترهای بيشتری از هندريکس بر انگشتان خود دارد.»
کتی اچينگهام که در دهه شصت ميلادی يار نزديک جيمی هندريکس بوده و اکنون شصت ساله است نیز به نيويورک تايمز گفته است که اين فرد هندريکس نيست.
او می گوید: «صورت مرد موجود در فيلم کشيده تر و موهای او بر پيشانی، کم پشت تر از جيمی است.»
او که در يک مکالمه تلفنی صحبت می کرد می افزاید: «جيمی در زندگی شخصی خود خيلی خجالتی بود.»
اين خبر و خبر مشابه ديگری که چندی پيش درباره فيلم کوتاهی از عشقبازی مريلين مونرو، ستاره فقيد هاليوود با يک مرد ناشناس منتشر گرديد، بحث های تازه ای را درباره زندگی خصوصی هنرمندان، اسطوره سازی و نابودی اسطوره ها از طريق انتشار چنين خبرهايی، دامن زده است.
به تازگی خبری منتشر شد که بر پایه آن فردی ناشناس فیلمی از سکس دهانی مریلین مونرو را در یک حراج به مبلغی بیش از یک میلیون دلار خرید تا مانع از توزیع فیلم شود.
آيا تائيد و يا تکذيب اين خبرها تاثيری بر قضاوت هنری کار هنرمندان خواهد گذاشت؟ آيا می توان به چنين حواشی هايی اعتماد کرد؟ آيا می توان نگاه مردم به هنرمندان محبوبشان را با تحريک احساسات اخلاقی شان تغيير داد؟
اين ها سئوالاتی هستند که ظاهرا همچنان به روز مانده اند.
