مونیکا ویتی یکی از بازیگران دوران شکوفایی سینمای ایتالیا که در دهه شصت ميلادی با بازی در فیلم‌های میکل آنجلو آنتونیونی به شهرت رسید و سپس به ایفای نقش در فیلم‌های کمدی روی آورد در ۹۰ سالگی در رم درگذشت.
خبر مرگ او را والتر ولترونی، وزیر فرهنگ سابق ایتالیا، روز چهارشنبه ۱۳ بهمن در صفحه توئیتر خود اعلام کرد. او گفت روبرتو روسو همسر مونیکا ویتی از او خواسته است این خبر را اعلام کند.
خانم ویتی از سال‌ها پیش به دور از مجامع عمومی با همسرش در شهر رم زندگی می‌کرد و گزارش شده است که در سال‌های اخیر از زوال عقل رنج می‌برد.
دوران اوج بازیگری مونیکا ویتی در دهه شصت میلادی و بازی در چند فیلم موفق میکل آنجلو آنتونیونی از جمله «ماجرا»، «شب»، «کسوف» و «صحرای سرخ » آغاز شد. مونیکا ویتی در آن سال‌ها با آنتونیونی زندگی می‌کرد و هر دو به شدت مورد توجه پاپاراتزی‌ها بودند.
او در فیلم «ماجرا» نقش یک زن بسیار خونسرد را ایفا می‌کند که با معشوق یکی از دوستان مفقود شده‌اش رابطه عاشقانه برقرار می‌کند. بازی در این فیلم برای او شهرت بین‌المللی به همراه آورد.
در «صحرای سرخ» که آخرین فیلم از مجموعه آثار مشترک مونیکا ویتی و آنتونیونی بود او نقش زنی را برعهده دارد که تحت تاثير تحولات صنعتی پرشتاب در جامعه دچار مشکلات روانی شده است.
موی بلوند و چشمان آبی مونیکا ویتی وجه تمایز برجسته او از سایر بازیگران زیبای منطقه مدیترانه از جمله سوفیا لورن و کلودیا کاردیناله بود.
پس از پایان رابطه عاشقانه مونیکا ویتی و آنتونیونی، آن‌ها تا سال ۱۹۸۰ در هیچ فيلم ديگری با هم همکاری نکردند. مونیکا ویتی در این سال‌ها به ایفای نقش در فیلم‌های کمدی روی آورد که شخصیت‌های آن‌ها معمولا تضاد شدید بین نقاط قوت و نقاط ضعف ایتالیایی‌ها را به تصویر می‌کشیدند.
هر چند اکثر این فیلم‌ها در عرصه بین‌المللی موفقیت چندانی کسب نکردند ولی توانایی بازیگری مونیکا ویتی در ایتالیا مورد تحسین قرار گرفت.
او در سال ۱۹۷۰ در فیلم «حسادت به سبک ایتالیایی» در برابر مارچلو ماسترویانی ظاهر شد. در سال ۱۹۷۴ به خاطر بازی در فیلم «Polvere di stelle» به کارگردانی آلبرتو سوردی اولین جایزه داوید دی دوناتلو، اسکار ایتالیا را دریافت کرد.
یکی دیگر از نقش‌های مهم مونیکا ویتی بازی در فیلم «شبح آزادی» به کارگردانی لوئیس بونوئل، کارگردان برجسته اسپانیایی در سال ۱۹۷۴ بود. اکثر منتقدان این فیلم را آخرین بازی درخشان مونیکا ویتی تلقی می‌کنند.
مونیکا ویتی در طول فعالیت‌های سینمایی خود که تا اوایل دهه هشتاد میلادی ادامه پیدا کرد پنج جایزه داوید دی دوناتلو برای بهترین بازیگر زن، هفت جایزه روبان نقره‌ای (گلدن گلوب ایتالیا) و یک جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز برای یک عمر دستاوردهای هنری را دریافت کرد.
او در سال ۱۹۳۱ با نام ماریا لوئیزا چسیارلی در شهر رم متولد شد. در سال‌های نوجوانی در تئاترهای غیرحرفه‌ای روی صحنه می‌رفت و سپس در آکادمی ملی هنرهای دراماتیک در شهر رم در رشته بازیگری تحصیل کرد.
اولین بار در فیلم کمدی «خنده، خنده، خنده» به کارگردانی ادواردو آنتون محصول ۱۹۵۴ در برابر دوربین ظاهر شد و آخرین فیلم او «رسوایی پنهان» محصول ۱۹۸۹ است که خودش فیلمنامه آن را نوشت و کارگردانی کرد.
