هزاران تن از شهروندان لبنان در حمایت از میشل عون، رئیس‌جمهوری لبنان، راهی خیابان‌ها شدند. ساعتی بعد نیز هزاران تن دیگر در بیروت تجمع کردند تا همچنان بر خواسته معترضان مبنی بر تغییرات اساسی در طبقه حاکم بر کشور پایفشاری کنند.
ظهر یک‌شنبه ۱۲ آبان ماه، هزاران تن از هواداران میشل عون در اطراف بیروت تجمع کردند تا از او به‌عنوان چهره سیاسی کلیدی در پی کناره‌گیری سعد حریری از مقام نخست‌وزیری، حمایت کنند.
آقای عون در یک سخنرانی از معترضان خواسته تا برای مقابله با فساد «متحد» شوند.
آقای عون گفته «میدان‌های بسیاری هست، و هیچ‌کس نباید یک میدان را علیه میدان دیگر بسیج کند، یا یک معترض را علیه دیگری».
رئیس‌جمهوری لبنان، که قانونا باید با پارلمان آن کشور به شور بنشیند تا فرد تازه‌ای را مامور تشکیل کابینه کند، برنامه‌‌ای نیز برای مقابله با فساد پیشنهاد کرده‌است. هرچند خود او نیز پذیرفته حل این چالش کار آسانی نیست.
میشل عون از هوادارانش خواسته با معترضان برای پایان دادن به روند فساد فراگیر همکاری کنند و به ایجاد دولتی فراحزبی یاری برسانند.
ساعاتی بعد اما بیروت صحنه تجمع معترضانی شد که همچنان کلیت نظام و چهره‌های حاکم بر آن کشور طی دهه‌های گذشته را عامل ناکارآمدی کشور می‌دانند.
معترضان روز یک‌شنبه خواستار تغییرات و اصلاحات سیاسی فوری شده و می‌گویند از روز دوشنبه دست به اعصاب می‌زنند تا فشارها بر سیاست‌مداران حاکم افزایش یابد.
معترضانی که روز یک‌شنبه پس از سخنرانی آقای عون دست به راهپیمایی زده‌اند، شعارهایی نیز علیه رئیس‌جمهوری آن کشور داده‌اند. خیابان‌ها صحنه حضور شهروندانی شده که در مخالفت با طبقه حاکم شعار داده‌اند: «همه یعنی همه».
خبرگزاری اسوشیتدپرس می‌گوید اعتراضات عصر یک‌شنبه، گسترده‌ترین تجمع از زمان حمله هواداران حزب‌الله به بست‌نشینی مخالفان دولت در بیروت در روز سه‌شنبه بود.
میشل عون، رهبر مسیحی جنبش میهنی آزاد از متحدان «امل» و «حزب‌الله» به‌شمار می‌رود.
هواداران «امل» نیز روز یک‌شنبه به‌طور جداگانه دست به تجمعی در حمایت از رهبر این گروه نبیه بری زده‌اند. آقای بری ۸۱ ساله، سال‌هاست ریاست پارلمان کشورش را در دست دارد.
گزارش‌ها حاکی‌ست شهروندان لبنانی از گرایش‌های سیاسی و عقیدتی مختلف به تجمعات لبنان پیوسته‌اند؛ این اعتراضات یک رهبری مشخص و شناخته‌شده نیز ندارد.
در سازوکار سیاسی فعلی لبنان، رئیس‌جمهوری از میان کاتولیک‌ها مارونی انتخاب می‌شود، رئیس پارلمان یک شیعه و نخست‌وزیر نیز یک سیاست‌مدار سنی‌ست. قدرت در پارلمان و کابینه نیز به همین شکل بین مسیحیان و مسلمانان ساکن این کشور تقسیم می‌شود.
