سازمان ديده بان حقوق بشر که مرکز آن در شهر نيويورک آمريکا قرار دارد، بار ديگر خواستار آزادی فوری زندانيان سياسی و بازداشت شدگان رويدادهای اخير شد.
از هنگام اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوری اسلامی در ايران، براساس گزارش های متعدد، صدها تن از فعالان حقوق بشر و رهبران حقوق مدنی، روزنامه نگاران، دانشگاهيان، دانشجويان، فعالان سياسی و شماری از تظاهرکنندگان، به عنوان «اغتشاشگران» دستگير و زندانی شده اند. آمار دقيقی نيز از کشته شدگان و قربانيان رويدادهای اخير در دست نيست.
سازمانهای دفاع از حقوق بشر و از آن جمله ديده بان حقوق بشر در نيويورک، از گسترش خشونت ها و افزايش دامنۀ نقض حقوق شهروندان ايرانی، شديدا ابراز نگرانی می کنند.
سارا لی ويتسون، يکی از اعضای ارشد ديده بان حقوق بشر ، در گفت وگو با رادیو فردا به ارزیابی تحولات پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداخته است.
آيا ديده بان حقوق بشر آمار تائيد شده ای از تعداد کشته شدگان رويدادهای اخير در اختيار دارد؟
سارا لی ويتسون: بله! فکر می کنم نام بيست تن از کشته شدگان را در اختيار داريم. اين تنها فهرستی است که ما توانستيم تائيد کنيم و من بشخصه، فراتر از اين نمی دانم.
در مورد تعداد بازداشت شدگان چه ارقامی داريد؟
شمارش اين افراد متغيير است و تعداد آنان به طور قطع از دوهزار تن فراتر می رود. ما هم اکنون ليستی از ۳۰۰ تن فعالان برجسته، دانشگاهيان، روزنامه نگاران، نويسندگان، وبلاگ نويسان و اعضای گروه مخالف دولت که در کمپين [انتخاباتی] شرکت داشتند و همچنان در بازداشت بسر می برند، در اختيار داريم.
در مورد روش های بازجوئی در زندانها هم بايد بگويم که ما طی چندين سال پرونده هائی را در بارۀ اطلاعات و اسناد مربوط به تاکتيک های بازجوئی توسط ماموران امنيتی در ايران را جمع آوری کرده ايم که در اصل برای اعتراف از زندانيان، به هرنوع اتهام وارده به آنان طراحی شده و ما می دانيم که از شکنجه و فشارهای روانی عليه اين زندانيان استفاده شده است. تمام دلايل نگرانی ما، براين دلالت می کنند که اين شيوه ها در مورد بازداشت شدگان اخير نيز اعمال شده و اکنون نمونه های آن را در اعتراف های تلويزيونی شاهد هستيم که در واقع، انگ چندين ساله بوده است.
تلاش ها و فعاليت های ديده بان حقوق بشر، چه تاثيری در سرنوشت زندانيان می تواند داشته باشد؟
به دو دليل بسيار مهم، موجب تفاوت می شود. يکی اين که به دولت ايران اين پيام را می رساند که جامعۀ جهانی ناظر بر اعمال آنهاست و آنچه را که روی می دهد، بصورت سند، ثبت می کند. دوم اينکه، آنها به خاطر رفتارشان، در جامعۀ جهانی محکوم شده اند. اگر آنان به اين نظارت جهانی اهميت نمی دادند، فکر نمی کنم که بربستن ارتباط های اينترنتی، سرويس تلفن های همراه و کنترل گردش اطلاعات تمرکز می کردند.
به رغم تلاشهای آنها برای افکندن سايه ای تيره برفراز ايران که مردمان داخل و خارج نتوانند اطلاعات لازم را کسب کنند ما اطلاعات لازم را دريافت می کنيم و دريافت خواهيم کرد و همگان درخواهند يافت که در آن مملکت دقيقا چه می گذرد؟
آيا بيش از اين هم، موجبی برای نگرانی فزون تر در مورد گسترش نقض حقوق بشر در ايران وجود دارد؟
دولت ايران آشکارا احساس عدم امنيت می کند و روشن ساخته که به هيچ قيمتی، حتی به بهای کشتن شهروندان ايرانی عقب نشينی نخواهد کرد. مسلما ما نيز مانند بسياری از جامعۀ جهانی نگران هستيم. نگران سرکوب جابرانه عليه افرادی هستيم که با مخالفان سياسی پيوند دارند.
از هنگام اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوری اسلامی در ايران، براساس گزارش های متعدد، صدها تن از فعالان حقوق بشر و رهبران حقوق مدنی، روزنامه نگاران، دانشگاهيان، دانشجويان، فعالان سياسی و شماری از تظاهرکنندگان، به عنوان «اغتشاشگران» دستگير و زندانی شده اند. آمار دقيقی نيز از کشته شدگان و قربانيان رويدادهای اخير در دست نيست.
سازمانهای دفاع از حقوق بشر و از آن جمله ديده بان حقوق بشر در نيويورک، از گسترش خشونت ها و افزايش دامنۀ نقض حقوق شهروندان ايرانی، شديدا ابراز نگرانی می کنند.
سارا لی ويتسون، يکی از اعضای ارشد ديده بان حقوق بشر ، در گفت وگو با رادیو فردا به ارزیابی تحولات پس از انتخابات ریاست جمهوری پرداخته است.
آيا ديده بان حقوق بشر آمار تائيد شده ای از تعداد کشته شدگان رويدادهای اخير در اختيار دارد؟
سارا لی ويتسون: بله! فکر می کنم نام بيست تن از کشته شدگان را در اختيار داريم. اين تنها فهرستی است که ما توانستيم تائيد کنيم و من بشخصه، فراتر از اين نمی دانم.
در مورد تعداد بازداشت شدگان چه ارقامی داريد؟
«در مورد روش های بازجوئی در زندانها هم بايد بگويم که ما طی چندين سال پرونده هائی را در بارۀ اطلاعات و اسناد مربوط به تاکتيک های بازجوئی توسط ماموران امنيتی در ايران را جمع آوری کرده ايم که در اصل برای اعتراف از زندانيان، به هرنوع اتهام وارده به آنان طراحی شده و ما می دانيم که از شکنجه و فشارهای روانی عليه اين زندانيان استفاده شده است. تمام دلايل نگرانی ما، براين دلالت می کنند که اين شيوه ها در مورد بازداشت شدگان اخير نيز اعمال شده و اکنون نمونه های آن را در اعتراف های تلويزيونی شاهد هستيم که در واقع، انگ چندين ساله بوده است».
سارا لی ويتسون
شمارش اين افراد متغيير است و تعداد آنان به طور قطع از دوهزار تن فراتر می رود. ما هم اکنون ليستی از ۳۰۰ تن فعالان برجسته، دانشگاهيان، روزنامه نگاران، نويسندگان، وبلاگ نويسان و اعضای گروه مخالف دولت که در کمپين [انتخاباتی] شرکت داشتند و همچنان در بازداشت بسر می برند، در اختيار داريم.
در مورد روش های بازجوئی در زندانها هم بايد بگويم که ما طی چندين سال پرونده هائی را در بارۀ اطلاعات و اسناد مربوط به تاکتيک های بازجوئی توسط ماموران امنيتی در ايران را جمع آوری کرده ايم که در اصل برای اعتراف از زندانيان، به هرنوع اتهام وارده به آنان طراحی شده و ما می دانيم که از شکنجه و فشارهای روانی عليه اين زندانيان استفاده شده است. تمام دلايل نگرانی ما، براين دلالت می کنند که اين شيوه ها در مورد بازداشت شدگان اخير نيز اعمال شده و اکنون نمونه های آن را در اعتراف های تلويزيونی شاهد هستيم که در واقع، انگ چندين ساله بوده است.
تلاش ها و فعاليت های ديده بان حقوق بشر، چه تاثيری در سرنوشت زندانيان می تواند داشته باشد؟
به دو دليل بسيار مهم، موجب تفاوت می شود. يکی اين که به دولت ايران اين پيام را می رساند که جامعۀ جهانی ناظر بر اعمال آنهاست و آنچه را که روی می دهد، بصورت سند، ثبت می کند. دوم اينکه، آنها به خاطر رفتارشان، در جامعۀ جهانی محکوم شده اند. اگر آنان به اين نظارت جهانی اهميت نمی دادند، فکر نمی کنم که بربستن ارتباط های اينترنتی، سرويس تلفن های همراه و کنترل گردش اطلاعات تمرکز می کردند.
به رغم تلاشهای آنها برای افکندن سايه ای تيره برفراز ايران که مردمان داخل و خارج نتوانند اطلاعات لازم را کسب کنند ما اطلاعات لازم را دريافت می کنيم و دريافت خواهيم کرد و همگان درخواهند يافت که در آن مملکت دقيقا چه می گذرد؟
آيا بيش از اين هم، موجبی برای نگرانی فزون تر در مورد گسترش نقض حقوق بشر در ايران وجود دارد؟
دولت ايران آشکارا احساس عدم امنيت می کند و روشن ساخته که به هيچ قيمتی، حتی به بهای کشتن شهروندان ايرانی عقب نشينی نخواهد کرد. مسلما ما نيز مانند بسياری از جامعۀ جهانی نگران هستيم. نگران سرکوب جابرانه عليه افرادی هستيم که با مخالفان سياسی پيوند دارند.
