آرماندو والادارس، شاعر کوبايی که ۲۲ سال را در زندان های کوبا گذرانده است، آزادی فروش تلويزيون، کامپيوتر، ماکروويو و دی وی دی در کوبا را آغاز روند اصلاحات و پيش درآمد دموکراسی نمی داند.
آرماندو والادارس در گفت وگو با راديو فردا می گويد:« رژيم کمونيستی کوبا با حمايت مالی ونزوئلا و ايران برسر قدرت باقی مانده است».
آرماندو والادارس که ۲۲ سال را در زندان های کوبا گذرانده است و درسال ۱۹۸۹ ميلادی توانست با تلاش های فرانسه و اقدامات فرانسوا ميتران، رييس جمهوری وقت اين کشور اروپايی، از زندان آزاد شده و توانست از این کشور خارج شود.
والادارس در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اروپا آرزوهايش را با واقعيت اشتباه می گيرد و بيهوده به رائول کاسترو اميدوار است».
مجمع ملی کوبا، در فوريه سال جاری، اوايل اسفندماه ۱۳۸۶، رائول کاسترو، برادر فيدل کاسترو را به عنوان جانشين او و رهبراين کشور تعيين کرده است.
رائول کاسترو پس از نزديک به نيم قرن زمامداری فيدل کاسترو بر کوبا جانشين برادر بزرگتر خود شد.
ولادارس می افزايد:«راستش را بخواهيد اهميت بيش از حد رسانه های اروپايی به خبر فروش ديگ و قابلمه در کوبا نگران کننده است. فروش چند کامپيوتر، دی وی دی و ماکروويو در رژيمی که نيم قرن است با ديکتاتوری حکومت می کند ربطی به اصلاحات و باز شدن جامعه ندارد و من فکر نمی کردم برخوردی اين چنين سطحی با فاجعه ای اين چنين عميق که ۵۰ سال استبداد است صورت گيرد».
- «اهميت بيش از حد رسانه های اروپايی به خبر فروش ديگ و قابلمه در کوبا نگران کننده است. فروش چند کامپيوتر، دی وی دی و ماکروويو در رژيمی که نيم قرن است با ديکتاتوری حکومت می کند ربطی به اصلاحات و باز شدن جامعه ندارد و من فکر نمی کردم برخوردی اين چنين سطحی با فاجعه ای اين چنين عميق که ۵۰ سال استبداد است صورت گيرد».
والادارس در ادامه گفت وگو اضافه می کند:«در ضمن در پخش اخبار فروش کامپيوتر و دی وی دی رسانه های غربی دو مساله را انعکاس ندادند. يکی اين که تنها کسانی که منابع ارزی داشته باشند يعنی گروه بسيار محدودی از کوبايی ها می توانند اين اشيا را خريداری کنند و ديگر اينکه در کشوری که دسترسی به اينترنت آزاد نيست، کامپيوتر به چه دردی می خورد».
شاعر کوبايی می گويد:«جانشينی رائول به جای فيدل هم در غرب انعکاسی مغاير با واقعيت داشت به اين معنا که اين تغيير ربطی به اصلاحات ندارد و پيش درآمد هيچ رفرمی هم نيست».
برسر کارآمدن رائول به گفته والادارس تنها در اذهان حاميان اين سيستم ديکتاتوری سرآغاز تغييراتی مثبت در کوبا به حساب می آيد.
اين زندانی سابق می افزايد :«لحظه ای فکر کنيد اگر جورج بوش می گفت در آينده برادرش جف را جانشين خودش در کاخ سفيد خواهد ساخت چه بلوايی در سراسرجهان برپا می شد».
والادارس می گويد:«متاسفانه اين امر که فيدل کاسترو پس از ۵۰ سال حکومت استبدادی و به دليل بيماری برادرش را به عنوان رييس جمهوری مادام العمر به جای خود گمارده است هيچ گونه عکس العملی را به دنبال نداشت و حتی يک نفر هم عليه اين استبداد موروثی فرياد اعتراضش را در هيچ جای جهان بلند نکرد».
آرماندو والادارس در ادامه می افزايد :«يکی از شانس های بزرگ فيدل کاسترو که کم و بيش در همزمان با فروپاشی ديوار برلين و از دست دادن حمايت کشورهای کمونيستی بلوک شرق در آمريکای لاتين شخصی به نام هوگو چاوز به روی کار آمد و نقش حامی کشور کوبا را به عهده گرفت».
اين معارض کوبايی می افزايد:«زمانی که بشکه نفت ۳۴ دلار بود رژيم کاسترو ماهانه ۱۵۰ هزار دلار کمبود بودجه داشت. حال تصور کنيد با نفتی که بشکه ای ۱۰۰ دلار و يا حتی بيشتر خريد و فروش می شود بدون حمايت چاوز کوبا در چه شرايطی به سر می برد».
آرماندو والادارس در خاتمه می گويد:«نفت چاوز و دلارهای نفتی احمدی نژاد رژيم کوبا را سرپا نگه داشته است ولی جالب اين است پول هايی که ايران و ونزوئلا در اختيار کوبا قرار می دهند راهی آمريکا می شود، زيرا کوبا مواد غذايی گندم و حتی کاغذ برای چاپ گرانما ارگان حزب کمونيست را از آمريکا تهيه می کند».
صادرات آمريکا به کوبا به گفته آرماندو والادارس با وجود تحريم های موجود سالانه بيش از يک ميليارد دلار است.
