این به اعتقاد بسیاری یکی از سردرگم‌ترین دوره‌های انتخاباتی در تاریخ جمهوری اسلامی است. در حالی که تنها چهل روز مانده به انتخابات، هنوز تصویر روشنی از همان حلقه محدود معتمدینی هم که قرار است جناح‌های درون‌حکومتی را نمایندگی کند، در دست نیست.
همزمان ماجرای ۱۴۰۰ برای خیلی‌ها، از جمله حجم انبوهی از آن‌ها که «خاکستری» خوانده می‌شدند، ساده است و سرراست؛ نه به صندوق.
فضایی که از دوم خرداد ۷۶ به این‌سو با گفتمان موسوم به «اصلاح‌طلبی» بخشی از شهروندان «غیرخودی» را با استدلال «انتخاب بین بد و بدتر» پای صندوق‌ها می‌کشاند، حالا در این دور از انتخابات به بی‌رمق‌ترین نقطه‌اش رسیده است.
سرنگونی هواپیمای اوکراینی توسط سپاه، پنهان‌کاری‌های نظام، سو مدیریت همه‌گیری کرونا و البته سرکوب خونبار اعتراضات دی‌ماه و آبان‌ماه، بسیاری از شهروندان را به نقطه‌ای رسانده که «بی‌بازگشت» توصیفش می‌کنند؛ نقطه‌ای که معادله درون‌حکومتی اصلاح‌طلب-اصولگرا در آن جایی ندارد.
و البته عملکرد حسن روحانی به عنوان یکی از همان گزینه‌های «بد و بدتر» در سایه رویدادهای اخیر، سهم بسزایی در پایان این روند داشته است.
در این برنامه به انتخابات پیش‌رو و تحریم در برابر مشارکت می‌پردازیم.
