از ویروس استاکس‌نت و ترور دانشمندان هسته‌ای و سرقت اسناد اتمی و انفجار اول در نطنز و ترور فخری‌زاده تا انفجاری دوباره در تأسیسات هسته‌ای... ضربه زدن به روند فعالیت‌های اتمی جمهوری اسلامی اتفاق تازه‌ای نیست. آنچه تازگی دارد، صحبت‌هایی است که در پی آن به گوش رسید.
«ایران بهشت جاسوسان است»... «کشور دچار آلودگی امنیتی شده»... «دشمن یک طراحی قشنگ انجام داده»... این‌ها را «دشمن» درباره انفجار نطنز نمی گوید؛ گفته‌های رئیس مرکز پژوهش های مجلس، رئیس مجمع تشخیص مصلحت و رئیس کمیسیون انرژی مجلس است؛ موجی از اظهارات افشاگرانه حکومتیان در تایید وجود شکافی ملموس در سطح اطلاعاتی و امنیتی.
تایید سرقت اسناد و آرشیو اتمی توسط اسرائیل و اعتراف به خروج «مجموعه پر ظرفیت» هسته‌ای برای تعمیر از ایران و بازگشت آن با «۳۰۰ پوند [۱۵۰ کیلوگرم] مواد منفجره» جاسازی شده به داخل کشور و تعبیه در نطنز جزء دیگر افشاگری‌های اخیر بوده است.
این اظهارات بی‌سابقه، که همگی از زبان رقبای درون‌حکومتی دولت فعلی به گوش می‌رسد، به چه معناست؟ آن شکاف امنیتی کجاست؟ انفجار نطنز نشان از چه دارد؟ تکلیف آن ادعای «اقتدار» امنیتی چیست؟
در این برنامه درباره ابعاد امنیتی انفجار نطنز و مفهوم آن برای سازوکار اطلاعاتی جمهوری اسلامی صحبت می‌کنیم.
