این بار اول نیست که رئیس جمهوری آمریکا، به روشنی از تمایل به مذاکره با مقامات جمهوری اسلامی صحبت می‌کند. دونالد ترامپ روز پنج‌شنبه برای بار چندم با بیان این‌که علاقه دارد با مقامات ایران مذاکره کند، گفت حکومت جمهوری اسلامی هنوز آماده مذاکره با آمریکا نشده اما با ادامه فشارها «آماده خواهند شد».
به گفته او حکومت ایران تحت فشارهای آمریکا تضعیف شده، «هر هفته» با اعتراض و شورش مردم مواجه است، «پولشان در محاصره است» و مشکلات زیادی دارد.
در مقابل، موضع شخص اول حکومت جمهوری اسلامی اما – دست کم به زبان –کوتاه، روشن و صریح است. او از ما‌ه‌ها پیش استراتژی حکومت را در قبال گفت‌وگو با واشینگتن این‌گونه بیان کرده است: «مذاکرهبا آمریکا را ممنوع می‌کنم»... موضعی که نه تازه است و - به گواه تاریخ - نه قطعی و نه غیر قابل بازگشت.
۷ سال پیش، یک سالی قبل از آن‌که آیت‌الله خامنه‌ای چراغ سبز علنی را به دولت حسن روحانی برای گفت‌وگو با آمریکا بدهد، پشت پرده مناسبات دیگری جریان داشت. در همان دوران تحریم‌های سنگین ایالات متحده و سخنان آتشین ضد آمریکایی محمود احمدی‌نژاد بود که نمایندگان ایران به اذن آیت‌الله خامنه‌ای مخفیانه از خطوط قرمز عبور کردند تا در عمان به‌طور محرمانه مقابل نمایندگان کشوری بنشینند که «شیطان بزرگ» لقبش داده‌اند.
صحبت‌های اخیر دونالد ترامپ را باید چگونه تفسیر کرد؟ چقدر احتمال عملی شدن پیش‌بینی او درباره مذاکره وجود دارد؟ این سخنان تا چه حد با واقعیات موجود سازگار است؟ چقدر احتمال دارد یک بار دیگر میز دونفره‌ای در کار باشد که یک سویش تهران باشد و سوی دیگرش واشینگتن. در این برنامه به این نکات پرداخته‌ایم.
