نگرانی دیده بان حقوق بشر از سلامتی سه زندانی در ایران

سازمان دیده بان حقوق بشر از ايران خواسته است سه زندانی سیاسی بیمار را هرچه سريع تر تحت مراقبت های پزشکی قرار دهد.

همزمان با درخواست سه نهاد مهم مدافع حقوق بشر از ایران برای همکاری با سازمان ملل، سازمان دیده بان حقوق بشر در بیانیه ای خواستار بررسی فوری وضعیت سلامتی سه زندانی در ایران شد.


سازمان ديده بان حقوق بشر، روز پنجشنبه ۱۶ خرداد ماه اعلام کرد که سه زندانی سياسی ايران، آيت الله کاظمی بروجردی روحانی، محمد صديق کبودوند روزنامه نگار و فعال و عماد باقی مدافع برجسته حقوق بشر از نظر سلامتی در شرايط ناگواری هستند.


اين سازمان که مقر آن در نيويورک قرار داد از ايران خواسته است اين زندانيان را هرچه سريع تر تحت مراقبت های پزشکی قرار دهد.


در همين حال، گروهی از سازمان های بين المللی حقوق بشر که قرار است ۲۰ خرداد ماه در ژنو سميناری با عنوان «چالش های مدافعان حقوق بشر در ايران» برگزار کنند، طی بيانيه ای از دولت ايران درخواست کرده اند که با نهادهای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای پرداختن به وضعيت «بسيار وخيم حقوق بشر» در ايران همکاری کند.

اين سمينار قرار است توسط سازمان ديده بان حقوق بشر، فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر و کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران برگزار می شود.


از سال ۱۳۸۳ که دولت ايران دعوت نامه دائمی برای تمامی گزارشگران ويژه سازمان ملل صادر کرد تاکنون ۶ بازديد توسط مقامات رسمی از ایران انجام شده است اما در مجموع عملا هيچ اقدامی در اجرای توصيه های گزارشگران سازمان ملل صورت نگرفته است.


همچنين ايران در کنار کره شمالی، ميانمار (برمه)، ترکمنستان، سوريه و کوبا يکی از معدود کشورهايی است که مانع حضور سازمان های مستقل بين المللی حقوق بشر در کشور می شود.

ايران رتبه اول را در اعدام افراد زير ۱۸ سال در جهان دارد که اين امر نقض تعهدات اين کشور درقبال پيمان حقوق کودک است.


همچنین در ایران حداقل ۱۰۷ نفر به خاطر خطاهايی که گفته می شود قبل از سن ۱۸ سالگی مرتکب شده اند در انتظار اعدامند و در سال ۲۰۰۷ ميلادی حد اقل شش اعدام از اين دست انجام شده است.


سه زندانی بيمار در بند ۲۰۹ اوين


به گزارش سازمان ديده بان حقوق بشر سه زندانی سياسی بيمار اکنون در بند ۲۰۹ اوين نگهداری می شوند.


عماد الدين باقی در تاريخ ۱۱ مه دچار حمله قلبی شده است، محمد صديق کبودوند در تاريخ ۱۹ مه سکته مغزی کرده و کاظمی بروجردی هم از بيماری های مختلفی، از جمله پارکينسون، مرض قند و ناراحتی قلبی رنج می برد.


سارا لی ويتسون مدير خاورميانه و شمال آفريقای سازمان ديده بان حقوق بشر در اين باره گفته است: «اين بسيار ظالمانه است که سلامت اين اشخاص بدون هيچ دليل روشنی به مخاطره انداخته شده است، مقام های ايران که تاکنون مدرکی درباره علت زندانی شدن آنها ارائه نکرده اند، و اکنون از ارائه مراقبت های پزشکی به آنها خودداری می کنند.»


عماد الدين باقی، روزنامه نگار و رئيس انجمن دفاع از حقوق زندانيان که به دليل نوشته هايش پيش تر به سه سال زندان محکوم شده بود، از اکتبر ۲۰۰۷ در زندان اوين به اتهام تبليغ عليه نظام و انتشار اسناد محرمانه در زندان به سر می برد.


آقای باقی در هنگام حبس انفرادی در بند ۲۰۹ اوين به بيماری قلبی مبتلا شد. در فوريه ۲۰۰۸ مسئولين به دلايل پزشکی به او دو ماه مرخصی از زندان دادند، اما در اين مدت به احضار و پرسش از وی ادامه دادند. باقی در ۱۵ آوريل و پس از پايان دوران مرخصی دوباره دستگير و به زندان بازگردانده شد.


در ۱۱ ماه مه عماد الدين باقی دچار حمله قلبی شد. مسئولين او را به کلينيک زندان منتقل کردند اما او مدت کوتاهی بعد به سلولش بازگردانده شد.


در مورد آقای بروجردی، مسئولان زندان در مارس و آوريل ۲۰۰۸ او را چند بار به کلينيک زندان منتقل کردند. به گفته منابع آشنا با پرونده او، سلامت جسمی و روانی آقای بروجردی رو به وخامت گذاشته است و مسئولين با درخواست های مکرر او برای دسترسی به مراقبت های پزشکی بيرون از زندان مخالفت کرده اند.


در ۸ اکتبر ۲۰۰۶ مقامات جمهوری اسلامی ايران، آقای بروجردی را در منزلش در تهران دستگير و به بند ۲۰۹ اوين منتقل کردند. دادگاه ويژه روحانيت او را به اتهام های نامعلومی بطور غيرعلنی محکوم کرد. بروجردی از تفسيری از اسلام حمايت می کند که بدنبال جدايی دين از سياست است.


محمد صادق کبودوند، روزنامه نگار و بنيانگذار سازمان حقوق بشر کردستان ديگر زندانی سياسی بيمار است. او در سال ۲۰۰۷ به اتهام «به خطر انداختن امنيت ملی و تبليغ عليه نظام» دستگير شد.


آقای کبودوند در ۱۹ مه ۲۰۰۸ در زندان دچار سکته مغزی شد. بر اساس بيانيه های علنی وکيلش، به درخواست های مکرر کبودوند برای دريافت مراقبت های پزشکی توجهی نشده است.


بر اساس حداقل مقررات استاندارد سازمان ملل متحد برای رفتار با زندانيان، زندانيانی که نياز به معالجات ويژه دارند بايد به موسسات تخصصی و يا بيمارستان های غيرنظامی منتقل شوند.