تقی رحمانی، از فعالان سیاسی ملی مذهبی و از اعضای ستاد انتخاباتی مهدی کروبی، که در اواخر بهمن ماه سال گذشته بازداشت شده بود، با سپردن وثیقه ۱۵۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شده است.
به نوشته سایت اینترنتی کلمه، تقی رحمانی، یکی از مشاوران مهدی کروبی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ که شامگاه روز بیستم بهمن در منزل خود بازداشت شده بود، روز یکشنبه با سپردن وثیقه آزاد شده است.
به دنبال بازداشت این فعال ملی – مذهبی، نرگس محمدی، همسر وی در نامه‌ای سرگشاده به دادستان تهران به تشریح نحوه بازداشت آقای رحمانی پرداخته و نوشته بود، پنج مرد لباس‌شخصی که خود را مأموران نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات معرفی می‌کردند، در شرایطی «به طور غیرقانونی» وارد خانه‌اش شده بودند که او در حال آماده شدن برای خواب بود و «لباس مناسبی» به تن نداشت.
شورای فعالان ملی – مذهبی نیز به دنبال بازداشت تقی رحمانی، با انتشار بیانیه‌ای درباره چگونگی بازداشت وی نوشته بود: «بازداشت او بدون ارائه هیچ حکم رسمی با ورود مأموران ناشناسی که در خانه را با دیلم باز کرده بودند، صورت گرفت. همسر وی (خانم نرگس محمدی) در پی این حمله، در حالی که لباس درون منزل بر تن داشت، دچار شوک شده و به زمین افتاد. منزل ایشان به مدت دو ساعت در حضور دو کودک خردسال بهت‌زده که شاهد حال و وضع مادر و برخورد توهین‌آمیز مأموران با پدر بودند، مورد بازرسی و تفتیش قرار گرفت.»
همچنین در حالی که مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی از هر گونه توضیح رسمی درباره دلیل بازداشت تقی رحمانی خودداری کردند، سایت بولتن‌نیوز به نقل از یک «منبع مطلع» از تقی رحمانی به عنوان «مشاور نزدیک مهدی کروبی» نام برده و دلیل بازداشت وی را «نقش اساسی در فراخوان تجمع‌های غیرقانونی جریان فتنه» اعلام کرده بود.
تقی رحمانی تنها چند روز پس از آن بازداشت شده بود که مهدی کروبی و میرحسین موسوی، دو تن از رهبران مخالفان در ایران، خواستار برگزاری تظاهراتی در حمایت از قیام مردم مصر و تونس در روز ۲۵ بهمن ماه شده بودند.
آقای رحمانی، که یکی از فعالان ملی – مذهبی است، در دوران جمهوری اسلامی بارها زندان را تجربه کرده است. وی در سال ۱۳۸۸ و اندکی پس از انتخابات ریاست جمهوری نیز بازداشت و پس از مدت کوتاهی آزاد شده بود.
وی طولانی‌ترین دوران زندان خود را در دهه شصت تجربه کرده است. آقای رحمانی ابتدا در سال ۱۳۶۰ به سه سال زندان محکوم شد و سپس در سال ۱۳۶۵ به اتهام همکاری با نشریه موحدین که متاثر از اندیشه‌های علی شریعتی بود، بازداشت و مدت ۱۱ سال در زندان به سر برد.
تقی رحمانی همچنین در روز ۲۰ اسفند سال ۱۳۷۹ نیز به همراه شمار دیگری از فعالان ملی- مذهبی بازداشت شده و در ۲۷ فروردین ماه ۱۳۸۱ با سپردن وثیقه از زندان آزاد شد.
وی یک بار دیگر در روز ۲۵ خرداد ماه سال ۱۳۸۲ به همراه هدی صابر و رضا علیجانی، با حکم سعید مرتضوی، دادستان وقت تهران بازداشت شد و ۲۲ ماه دیگر را در زندان گذراند.
به نوشته سایت اینترنتی کلمه، تقی رحمانی، یکی از مشاوران مهدی کروبی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ که شامگاه روز بیستم بهمن در منزل خود بازداشت شده بود، روز یکشنبه با سپردن وثیقه آزاد شده است.
بیشتر بخوانید:
به دنبال بازداشت این فعال ملی – مذهبی، نرگس محمدی، همسر وی در نامه‌ای سرگشاده به دادستان تهران به تشریح نحوه بازداشت آقای رحمانی پرداخته و نوشته بود، پنج مرد لباس‌شخصی که خود را مأموران نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات معرفی می‌کردند، در شرایطی «به طور غیرقانونی» وارد خانه‌اش شده بودند که او در حال آماده شدن برای خواب بود و «لباس مناسبی» به تن نداشت.
شورای فعالان ملی – مذهبی نیز به دنبال بازداشت تقی رحمانی، با انتشار بیانیه‌ای درباره چگونگی بازداشت وی نوشته بود: «بازداشت او بدون ارائه هیچ حکم رسمی با ورود مأموران ناشناسی که در خانه را با دیلم باز کرده بودند، صورت گرفت. همسر وی (خانم نرگس محمدی) در پی این حمله، در حالی که لباس درون منزل بر تن داشت، دچار شوک شده و به زمین افتاد. منزل ایشان به مدت دو ساعت در حضور دو کودک خردسال بهت‌زده که شاهد حال و وضع مادر و برخورد توهین‌آمیز مأموران با پدر بودند، مورد بازرسی و تفتیش قرار گرفت.»
همچنین در حالی که مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی از هر گونه توضیح رسمی درباره دلیل بازداشت تقی رحمانی خودداری کردند، سایت بولتن‌نیوز به نقل از یک «منبع مطلع» از تقی رحمانی به عنوان «مشاور نزدیک مهدی کروبی» نام برده و دلیل بازداشت وی را «نقش اساسی در فراخوان تجمع‌های غیرقانونی جریان فتنه» اعلام کرده بود.
تقی رحمانی تنها چند روز پس از آن بازداشت شده بود که مهدی کروبی و میرحسین موسوی، دو تن از رهبران مخالفان در ایران، خواستار برگزاری تظاهراتی در حمایت از قیام مردم مصر و تونس در روز ۲۵ بهمن ماه شده بودند.
آقای رحمانی، که یکی از فعالان ملی – مذهبی است، در دوران جمهوری اسلامی بارها زندان را تجربه کرده است. وی در سال ۱۳۸۸ و اندکی پس از انتخابات ریاست جمهوری نیز بازداشت و پس از مدت کوتاهی آزاد شده بود.
وی طولانی‌ترین دوران زندان خود را در دهه شصت تجربه کرده است. آقای رحمانی ابتدا در سال ۱۳۶۰ به سه سال زندان محکوم شد و سپس در سال ۱۳۶۵ به اتهام همکاری با نشریه موحدین که متاثر از اندیشه‌های علی شریعتی بود، بازداشت و مدت ۱۱ سال در زندان به سر برد.
تقی رحمانی همچنین در روز ۲۰ اسفند سال ۱۳۷۹ نیز به همراه شمار دیگری از فعالان ملی- مذهبی بازداشت شده و در ۲۷ فروردین ماه ۱۳۸۱ با سپردن وثیقه از زندان آزاد شد.
وی یک بار دیگر در روز ۲۵ خرداد ماه سال ۱۳۸۲ به همراه هدی صابر و رضا علیجانی، با حکم سعید مرتضوی، دادستان وقت تهران بازداشت شد و ۲۲ ماه دیگر را در زندان گذراند.