مقامات شرکت‌کننده در کنفرانس استانبول، ترکیه، درباره افغانستان
روز چهارشنبه در استانبول نشستی دربارهٔ افغانستان و با حضور ده کشور برگزار می‌شود. روز سه‌شنبه و پیش از این نشست رهبران افغانستان و پاکستان دیداری داشتند که میزبان آن رئیس جمهور ترکیه، عبدالله گل، بود.
دربارهٔ نشست روز چهارشنبه در استانبول، خبرنگار دیپلماتیک گاردین، در وب‌سایت این روزنامه، مطلبی را منتشر کرده و می‌گوید که ایران در این نشست نقش «تباه‌کننده» را ایفا خواهد کرد.
گفت‌وگوی هانا کاویانی با جولین بورجر از روزنامه بریتانیایی گاردین
Your browser doesn’t support HTML5
گفت‌وگوی هانا کاویانی با جولین بورجر از روزنامه بریتانیایی گاردین
رادیوفردا در همین باره گفت‌وگویی کرده است با جولین بورجر، نویسنده این مطلب در وبلاگ امنیت جهانی گاردین، و از او دربارهٔ بخشی از مطلبش پرسیده است که در آن آمده است که مقام‌های ترکیه به او گفته‌اند که «سپاه ایران در سرکوبی معترضان نقش مستقیم دارد».
«مقام‌های ترکیه روشن کردند که بیشتر از بقیه دربارهٔ آن چه در سوریه می‌گذرد می‌دانند. و گفتن این مطلب توسط مقام‌های ترکیه به نظر نمی‌آید که چیز خاصی را تغییر دهد، نه در زمینه نحوه عمل حکومت سوریه و نه در مورد رویکرد آنها نسبت به ایران و نقشش در سوریه. و فکر نمی‌کنم باید منتظر تغییر در روابط دیپلماتیک در این منطقه بود.»
رادیوفردا: شما در مطلب خود، در جایی اشاره کردید که ایران احتمالا نقش «تباه‌کننده» نشست روز چهارشنبه را بازی خواهد کرد. چرا چنین نقشی را برای ایران متصور شدید؟
جولین بورجر: خب، برگزارکنندگان ترکیه‌ای این نشست در نظر داشتند که کشورهای پیرامون افغانستان و قدرت‌های منطقه‌ای و ناتو را دور هم جمع کنند تا راهکاری برای برقراری گفت‌وگوی منطقه‌ای پیدا کنند و بسیاری معتقدند که تنها زمانی می‌توانیم در افغانستان به صلح واقعی دست یابیم که همسایگان افغانستان باور کنند که منافع آنها هم در نظر گرفته شده است. هدف از این نشست این بود که شاید به تاسیس نهادی تازه در منطقه منجر شود یا این که فقط گفت‌وگو‌ها میان کشورهای همسایه را بهبود بخشد. اما در این میان ایران تنها می‌خواهد درباره حضور نیروهای خارجی در افغانستان و زمان خروج آنها از منطقه صحبت کند، نه چیز دیگر. و این کار را سخت می‌کند، چون حتی پس از سال ۲۰۱۴ میلادی (یعنی تا حدود دو سال دیگر) باز هم نیرو‌ها در مقیاس کمتر در منطقه خواهند ماند. و این یعنی که تهران آماده نیست هیچ سند یا نتیجه‌گیری‌ای از چنین نشستی را امضا کند و این ارزش چنین نشست‌هایی را به شدت کاهش می‌دهد.
فکر می‌کنید دلیل این که ایران به فرستادن معاون وزیر خارجه در امور آسیا و اقیانوسیه اکتفا کرده [این گزارش پیش از انتشار اخباری تهیه شده مبنی بر حضور وزیر خارجه ایران در این کنفرانس] هم همین باشد یا این دلیل دیگری دارد؟
خب، این روش معمول تهران است. وقتی که نمی‌دانند که می‌خواهند در نشستی این‌چنینی شرکت کنند یا نه، معمولا مقام بلندپایه اعزام نمی‌کنند... هنگامی که اشتباهی رخ دهد یا مشکلی پیش بیاید، برکنار کردن و عزل این افراد راحت‌تر خواهد بود.
پس به نظر شما نشست استانبول نتیجهٔ مطلوب نخواهد داشت و تنها دور دیگری از گفت‌وگو‌ها خواهد بود؟
مطمئنا آن چیزی نخواهد بود که پیش‌بینی می‌شد از این نشست به کنفرانس بزرگ بن در آلمان در ماه دسامبر (حدود یک ماه دیگر) ارائه شود. طرح اولیه این بود که اگر قدرت‌های منطقه‌ای در استانبول به نتیجهٔ جذابی دست یابند یا پیامی امیدوارکننده از این نشست ارسال شود، به کنفرانس بن کمک خواهد کرد، اما به نظر نمی‌آید که این نشست نتیجه‌ای در این راستا داشته باشد.
