گفت‌وگو با مترجمان، نمونه‌ای کلاسیک از کار حرفه‌ای

کتاب گفت و گو با مترجمان، که هفته گذشته منتشر شد، نه فقط به دلیل طرح حساس ترین و مهم ترین مباحث ترجمه در زبان فارسی که به علاوه به دلیل ساختار حرفه ای و طرح سنجیده مصاحبه ها، شناخت مصاحبه کننده از مصاحبه شوندگان و موضوع مصاحبه، زبان روان و زیبا و ساختار منسجم از آثار باارزش سال های اخیر است و می تواند چون نمونه ایی کلاسیک از «مصاحبه حرفه ای» در دانشکده های روزنامه نویسی و چون متنی آموزشی در کلاس های ترجمه تدریس شود.

گفت و گو با مترجمان، گفت و گوهای سیروس علی نژاد، روزنامه نویس برجسته و پرسابقه ایرانی را با گروهی از معتبرترین مترجمان ایران: صفدر تقی زاده، نجف دریابندری، رضا سید حسینی، مهدی سحابی، کامران فانی، عزت الله فولادوند و عبدالله کوثری در بر دارد و علی نژاد در هر مصاحبه طرحی جامع و فشرده از کارنامه فرهنگی مترجمان و شاخصه های اصلی کار آنان به دست داده و آثار آنان را با ذکر مشخصات فهرست بندی کرده است.

علی نژاد در این کتاب بر اساس طرحی سنجیده مباحثی چون شاخصه های ترجمه خوب و ترجمه ماندگار، ظرفیت های زبان فارسی در انتقال اندیشه، تخییل، مفاهیم و فضای فرهنگ های دیگر، یافتن، بازآفرینی و خلق زبان و لحن معادل با اثر اصلی در زبان فارسی، تاثیر ترجمه بر تجدد و مدرنیته ایرانی، تاریخ ترجمه در زبان فارسی، نسبت و پیوند تنگاتنگ ترجمه با تحولات فرهنگی و نظری صد سال گذشته ایران را مطرح و با طرح پرسش های دقیق و هدایت آگاهانه گفت و گو، مصاحبه ها را به متنی زنده، بحث انگیز، جذاب و آموزشی برکشیده و این همه را در زبانی زیبا، روان، فشرده، گویا و روشن به خواننده منتقل می کند.

سیروس علی نژاد که از معتبرترین و خوشنام ترین روزنامه نویسان مستقل ایران است، در سال ۱۳۲۴ چشم به جهان گشود و تحصیلات دانشگاهی خود را در روزنامه نویسی و ادبیات فارسی در تهران به پایان برد.

علی نژاد در دهه چهل از همکاران روزنامه های کیهان و آیندگان و از دبیران نشریه «آیندگان ادبی» بود و به دلیل انتشار گزارشی در باره شب های شعر کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۵۶ در آیندگان ادبی، به زندان افتاد.

تخصص، دانش و کار حرفه ای سیروس علی نژاد مجله «تهران مصور» را در نخستین سال های پیروزی انقلاب اسلامی به هفته نامه ای موفق، پرتیراژ، پرنفوذ و معتبر بدل کرد.

تهران مصور، آیندگان و چند نشریه دیگر از نخستین قربانیان سانسور پس از انقلاب بودند و علی نژاد پس از توقیف تهران مصور کار حرفه ای خود را در مجله «حمل و نقل» ادامه داد و در سال ۱۳۶۴ از بنیان گذاران و نخستین سردبیر مجله «آدینه» بود که در تاریخ مطبوعات سی سال اخیر ایران جایگاهی بی همتا یافت.

علی نژاد پس از آدینه سردبیری مجله ادبی ـ فرهنگی «دنیای سخن» را بر عهده گرفت و پس از آن سردبیر مجله های «سیر و سفر» و «زمان» و تا پیش از توقیف مجله پرفروش و پر نفوذ «پیام امروز» دبیر شورای تحریریه این هفته نامه موفق بود.

توقیف گسترده مطبوعات به حیات نشریات مستقل ایران به تقریب پایان داد و علی نژاد نیز از آن پس کار حرفه ای خود را در رسانه های گوناگون ادامه داد.

نوشته ها و حضور فعال و هدایت کننده علی نژاد در بسیاری از نشریات مستقل، معتبر و موثر سی سال اخیر کارنامه ای درخشان را در تاریخ ژورنالیزم حرفه ای ایران به نام او ثبت کرده است که خود در گفت و گویی از آن با اشاره به شعری زیبا از عبدالرحمن جامی چون «مشق نام لیلا» یاد می کند.

زندگی حرفه ای علی نژاد از دهه چهل تا کنون با وفاداری به موازین و استقلال حرفه ای و کار اصیل، ماندگار و موثر مشخص می شود و بسیاری از روزنامه نویسان ایرانی از جمله نگارنده بخت شاگردی او را داشته اند.

سرمقاله های علی نژاد در گذشته و نوشته های او را در سال های اخیر در عرصه معرفی و نقد کتاب، که با نگاه تیز و نثر زنده، خوندار، پرکشش، روان و فشرده علی نژاد مشخص می شوند، و نیز گفت و گوهای او را با چهره های برجسته فرهنگی و اجتماعی ایران، از بهترین نمونه های کار با ارزش حرفه ای ارزیابی می کنند .

کتاب «چند گفت و گو در باره تجدد» نیز، که مصاحبه های علی نژاد را با داریوش آشوری، ماشاالله آجودانی، جمشید بهنام، موسی غنی نژاد و علی رضا علوی تبار در بر دارد، در دست انتشار است.