کشتگر: موسوی و کروبی اعدام‌ها را محکوم کردند؛ ترفند حکومت خنثی شد

آرش رحمانی‌پور و محمدرضا علی‌زمانی

میرحسین موسوی و مهدی کروبی چهره‌های اصلی مخالف دولت در ایران، اندکی پس از اعدام آرش رحمانی‌پور و محمدرضا علی‌زمانی به اجرای آن اعتراض کردند؛ این دوتن اعدام‌های اخیر چند روز گذشته را محکوم و اجرای این احکام را عجولانه و با هدف ایجاد ترس برای شرکت نکردن مردم در راهپیمایی روز ۲۲ بهمن ارزیابی کردند.

آقایان موسوی و کروبی در عین حال از تشویق روحانیون تندرو به اجرای احکام مشابه نیز انتقاد کرده‌اند. آنها در یک موضع‌گیری مشترک با اشاره به خطبه‌های احمد جنتی که خواستار افزایش اعدام‌ها شده بود، می‌گویند: «متاسفانه به جای آنکه از تریبون نماز جمعه برای دعوت مردم به تقوا استفاده شود، خطیب نماز جمعه با توصیه به قوه قضاییه مبنی بر اینکه اگر در ۱۸ تیر ضعف نشان نداده بودید و دستگاه قضایی چند نفر را اعدام کرده بود، حادثه روز عاشورا به وجود نمی‌آمد ، مسئولان را به برخورد و کشتار مردم و ترغیب می‌کند و عملکرد برخی مسئولان برای اعدام شهروندان به اتهاماتی مبهم و واهی را تبرئه می‌کند.»

اعدام آقایان رحمانی‌پور و علی‌زمانی با واکنش گستره و انتقادی اتحادیه اروپا، ایالات متحده و بسیاری از سازمان‌های غیر دولتی و جهانی مدافع حقوق بشر روبه‌رو شده است.

علی کشتگر، فعال سیاسی در پاریس، درباره این دو اعدام و واکنش چهره‌های اصلی مخالف دولت در ایران به رادیو فردا می‌گوید: يکی از مهمترين اهداف اعدام اين دو جوان، اين بود که رهبران شاخص جنبش سبز را از بدنه جنبش جدا کنند. اتهاماتی که به اين دو جوان وارد شد، قول و قرار‌هايی که با آنها گذاشته شد و اعترافاتی که زير فشار در دادگاه عنوان کردند، وابستگی آنها را به گروه‌هايی نشان می‌داد به طوری که هزينه اعتراض به اعدام اين دو جوان را برای آقايان ميرحسين موسوی و کروبی بالا ببرد و آنها را از محکوم کردن اين اعدام‌ها منصرف کند.

اگر آقايان ميرحسين موسوی و کروبی در برابر اين اعدام‌ها موضع‌گیری نمی‌کردند، تاثيرات بسيار منفی به خصوص بر بدنه جنبش داشت و آن را نسبت به آقايان بدبين می‌کرد و آن وقت حکومت کودتا به يکی از مهم‌ترين اهداف خود که جدا کردن رهبران از بدنه جنبش سبز است، دست می‌يافت اما با محکوم کردن قاطعانه اين اعدام‌ها توسط آقايان ميرحسين موسوی و کروبی اين ترفند به نوعی خنثی شد.

به نظر شما موضع‌گیری آقايان ميرحسين موسوی و کروبی در فضای سياسی کشور و بحث رسيدگی به وضعيت بازداشت شدگان پس از انتخابات چه نتايجی می‌تواند داشته باشد؟

موضع‌گیری آقايان ميرحسين موسوی و کروبی در مورد اين اعدام‌ها و دعوت همزمان به شرکت در تظاهرات ۲۲ بهمن بسيار مهم است و نشان می‌دهد آنها به نکته ديگری هم توجه داشته اند، اين که اعدام‌ها در آستانه ۲۲ بهمن برای منصرف کردن مردم از ادامه تظاهرات اعتراضی بوده و رژيم کودتا می‌خواهد ببيند اين اعدام‌ها چقدر در سست کردن اراده مردم و ادامه اعتراضات موثر بوده است.

موضع‌گیری آقايان ميرحسين موسوی و کروبی و دعوت آنها از مردم برای شرکت در تظاهرات ۲۲ بهمن، تاثير بسيار مثبتی در جنبش سبز برای شرکت هر چه گسترده تر در تظاهرات دارد. همچنين تأکيد آنها در به جريان افتادن پرونده زندانيان سياسی نکته مثبتی است و نشان می‌دهد چقدر به وضعيت وخيم زندان‌ها توجه دارند و خواستار آزادی هر چه سريع تر تمام زندانيان سياسی هستند.

«موضع‌گیری آقايان ميرحسين موسوی و کروبی در مورد اين اعدام‌ها و دعوت همزمان به شرکت در تظاهرات ۲۲ بهمن نشان می‌دهد آنها به نکته ديگری هم توجه داشته اند، اين که اعدام‌ها در آستانه ۲۲ بهمن برای منصرف کردن مردم از ادامه تظاهرات اعتراضی بود.»
از طرفی آقايان کروبی و موسوی از مردم دعوت کرده اند تا در راهپيمايی ۲۲ بهمن حضور گسترده ای داشته باشند و از طرف ديگر در روزهای گذشته هم اظهار نظرهای تندی از سوی مقام‌های نظامی، امنيتی و هواردان محمود احمدی نژاد مطرح شده مبنی بر اين که نظام مدارا نمی‌کند و با اغتشاش گران برخورد می‌کند. با توجه به تهديدهای مقامات جمهوری اسلامی، دعوت به راهپيمايی ۲۲ بهمن را از سوی آقايان کروبی و موسوی چگونه ارزيابی می‌کنيد؟


آقايان کروبی و موسوی می‌دانند وضعيت ديگر به گونه ای نيست که بتوان با اعدام چند تن از جوانان بی‌گناه و تهديد چند تن از سران سپاه آن را جمع و جور کرد، بحران در درون رژيم جمهوری اسلامی عميق‌تر اين بحث‌ها است و حتی مشروعيت آقای خامنه ای زير سؤال است.

آقايان موسوی و کروبی اين مسايل را خوب می‌دانند، بنابراين مردم را به تظاهرات دعوت کرده‌اند چون می‌دانند اگر مردم را دعوت هم نکنند آنها خودشان می‌آيند و در تظاهرات شرکت می‌کنند و اينها به نوعی رهبريت جنبش سبز را از دست می‌دهند. آقايان موسوی و کروبی می‌دانند اگر محکم نايستند، جنايات را محکوم نکرده و مردم را به تظاهرات دعوت نکنند، آن گاه جنبش راديکاليزه‌تر می‌شود و نقش آقايان ضعيف‌تر خواهد شد.