حشمت الله طبرزدی، مدير مسئول هفته نامه توقيف شده پيام دانشجو روز شنبه، چهارم خرداد، پس از تحمل هفت سال زندان و پرداخت يک ميليون تومان جزای نقدی از زندان اوين آزاد شد.
وی همچنین دبير کل اتحاديه اسلامی دانش آموزان و دانش آموختگان ايران است که از سوی دادگاه انقلاب لغو پروانه شده است.
آقای طبرزدی بيستم آبان ماه گذشته پس از گذراندن يک دوره مرخصی يک ساله با دستور حسن حداد، معاون امنيتی دادستان تهران، به زندان بازگشت و تا روز شنبه، در حبس به سر می برد.
او در گفت و گو با راديوفردا، درباره چگونگی روند آزادی از زندان اوين گفت: «در نامه ای که بر اساس آن، من را به زندان برگرداندند، آقای حداد، معاون امنيتی داستان تهران، نوشته بود با توجه به اينکه مرخصی حشمت الله طبرزدی تمام شده است، به زندان برگردانده می شود. من هم به زندان برگشتم و از طريق خانواده و وکلا پيگير تاريخ آزادی ام بودم.»
- «من و امثال من بايد اين امنيت را داشته باشيم که زنده باشيم و خود اين موضوع، دغدغه مهمی است که الآن برای بسياری از فعالان در داخل کشور وجود دارد.»
حشمت الله طبرزدی اضافه کرد:«در نهايت، دادگاه انقلاب پس از حدود نه سال، اين گونه محاسبه کرد که به دليل آنکه من در دو سال اول حکم نداشتم، آنها بخشی از دوران بازداشت من را به حساب آوردند. پس از آن نيز اعلام کردند که هفت سال من تمام شده است. به علاوه، يک ميليون تومان جزای نقدی تعيين کردند که من بايد می پرداختم و بنابر اين هفت سال حبس من با پرداخت اين جزای نقدی به پايان رسيد و از روز يکشنبه، حکم ۱۰ سال محروميت اجتماعی من شروع شد که آن هم جزو حکمی است که آقای حداد صادر کرده بود.»
به گفته آقای طبرزدی، محروميت اجتماعی، يکی از مواد جزای اسلامی است که بر اساس آن، وی نمی تواند مدير مسئول نشريه و يا دبير کل يک حزب شود و يا آنکه حزبی تشکيل دهد. در عين حال، او از تصدی پست های دولتی و يا از انتخاب به عنوان نماينده مجلس محروم است.
وی با اشاره به اين موضوعات گفت:«به طور کلی، کسانی که حکم محروميت اجتماعی دريافت می کنند، عمدتا خانه نشين می شوند.»
آقای طبرزدی درپاسخ به اين پرسش که برای آينده برنامه ای دارد يا خير، گفت:«در وضعيت موجود، دو موضوع مهم وجود دارد. نخست، مسئله حقوق بشر و وضعيت زندانيان سياسی و ديگری، مسايل عام جامعه هستند. در حوزه مسايل حقوق بشری هم متاسفانه در وضعيت فعلی، تعداد زندانيان سياسی خيلی زياد شده است. برای مثال در بند ۳۵۰ که من بودم، آقايان درخشندی، فلاحيه، باقی، ماسوری، نبوی، صارمی و خيلی های ديگر بودند که شرايط شان هم خيلی خوب نيست.»
وی افزود:«اگر ما بتوانيم حداقل بيان کننده وضعيت زندانیان سياسی و مسايل حقوق بشر باشيم و از آن طرف هم بخواهيم که واقعا روی مسايل اقتصادی و اجتماعی مردم و وضع معيشت آنان، صدای آنان مقداری رسانده و خواسته های شان مطرح شود، اين دو حوزه کلی هستند که شايد بتوانم حرف ها و فعاليت هايی در مورد آنها داشته باشم.»
حشمت الله طبرزدی با ابراز تاسف از اين موضوع که «مسئله دستگاه امنيتی رژيم با امثال او اين است که حرف هم نزنند»، گفت:«در ايران اين انتظار نمی رود که بتوان يک کار منسجم حزبی، مدنی و مسالمت آميز سازمان يافته انجام داد. ضمن آنکه من و امثال من بايد اين امنيت را داشته باشيم که زنده باشيم و خود اين موضوع، دغدغه مهمی است که الآن برای بسياری از فعالان در داخل کشور وجود دارد.»