پرده گوش عیسی سحرخیز بر اثر ضربه دست یک زندانی پاره شده است. گفته می شود ضارب این روزنامه نگار، یکی از «شرور» های زندانی در بند سیاسی زندان رجایی‌شهر است.
رادیو فردا در گفت و گو با مهدی سحرخیز، پسر عیسی سحرخیز، در ابتدا از او درباره این اتفاق پرسیده است.
مهدی سحرخيز: شايد ۱۰ تا ۱۴ روز پيش در زندان، يک شروری آمده و به صورتشان ضربه زده که باعث شده است پرده گوش شان پاره شود. بعد از آن جلوی زندان حتی رئيس زندان گفته اند که بايد متخصص و پزشک قانونی ببيند.
ولی هنوز بعد از گذشت ۱۰ تا ۱۴ روز کسی نيامده و بازديد نکرده از پدرم. همچنين چون ايشان هفت روز است که در اعتصاب غذای کامل است، وضعيت جسمی خيلی خطرناکی دارد و متاسفانه در آينده نزديک هم هيچ گونه ملاقات با خانواده در يک ماه آينده نخواهد داشت. و ما خيلی نگران اين وضع هستيم.
آقای سحرخيز آيا می دانيد دليل اين اتفاق چه بوده که به گوش پدرتان سيلی زده اند؟
نه. شرورهايی هستند که توی زندان هستند و نمی دانم چرا چنين افرادی اصلا با زندانيان سياسی يکجا باشند و آنها را در معرض خطر قرار دهند. قبلا (اينها) يک سری مراکزی بودند که مواد مخدر مصرف می کردند. باز يک شرايط ديگر. ولی کسانی که قبلا معلوم است چه کارهايی کرده اند حالا يا قاتل اند يا شرايط ديگر داشتند نبايد با زندانيان سياسی در يکجا قرار گيرند.
گفتيد که پدرتان اعتصاب غذا کردند. آيا در اعتراض به اين مسئله اعتصاب غذا کردند يا قبل از آن بوده؟
نه. اعتصاب غذای ايشان طبق آن نامه ای که نوشته شده ماه پيش بر حسب تقاضايی که زندانيان ديگر داشتند و شرايطی که خواستند نوشته شده و الان در حال حاضر از يک روز شروع شده و تا شش روز رسيده. و چون از اين به بعد می شود هفت روز اعتصاب غذای مداوم هست.
آيا فقط پدر شما اعتصاب کردند يا افراد ديگری هم هستند؟
به جز پدر من سه نفر ديگر اعتصاب غذا کرده اند. يکی از آنها، آقای کيوان صميمی است و ديگران را اسم شان را نمی دانم. آقای مجيد توکلی هم ديروز قطع کردند و دوباره شروع می کنند مثل همان قولی که داده شده.
آقای سحرخيز، پدر شما الان چه مدتی است که در زندان هستند؟
فکر می کنم سه تير دو سال پيش او را گرفتند. به گروگان گرفته اند تا به حال. نزديک به دو سال می شود.
آيا تاکنون به مرخصی هم آمده اند؟
خير. اصلا.
آقای سحرخيز الان در کدام زندان هستند؟
ايشان زندان رجايی شهر هستند که برای خانواده من مخصوصا مادرم که تنها هستند و خواهرم که يک دختر بيست ساله است خيلی سخت است که اين همه راه بروند تا بخواهند پدرم را ببينند.
رادیو فردا در گفت و گو با مهدی سحرخیز، پسر عیسی سحرخیز، در ابتدا از او درباره این اتفاق پرسیده است.
مهدی سحرخيز: شايد ۱۰ تا ۱۴ روز پيش در زندان، يک شروری آمده و به صورتشان ضربه زده که باعث شده است پرده گوش شان پاره شود. بعد از آن جلوی زندان حتی رئيس زندان گفته اند که بايد متخصص و پزشک قانونی ببيند.
ولی هنوز بعد از گذشت ۱۰ تا ۱۴ روز کسی نيامده و بازديد نکرده از پدرم. همچنين چون ايشان هفت روز است که در اعتصاب غذای کامل است، وضعيت جسمی خيلی خطرناکی دارد و متاسفانه در آينده نزديک هم هيچ گونه ملاقات با خانواده در يک ماه آينده نخواهد داشت. و ما خيلی نگران اين وضع هستيم.
آقای سحرخيز آيا می دانيد دليل اين اتفاق چه بوده که به گوش پدرتان سيلی زده اند؟
نه. شرورهايی هستند که توی زندان هستند و نمی دانم چرا چنين افرادی اصلا با زندانيان سياسی يکجا باشند و آنها را در معرض خطر قرار دهند. قبلا (اينها) يک سری مراکزی بودند که مواد مخدر مصرف می کردند. باز يک شرايط ديگر. ولی کسانی که قبلا معلوم است چه کارهايی کرده اند حالا يا قاتل اند يا شرايط ديگر داشتند نبايد با زندانيان سياسی در يکجا قرار گيرند.
گفتيد که پدرتان اعتصاب غذا کردند. آيا در اعتراض به اين مسئله اعتصاب غذا کردند يا قبل از آن بوده؟
نه. اعتصاب غذای ايشان طبق آن نامه ای که نوشته شده ماه پيش بر حسب تقاضايی که زندانيان ديگر داشتند و شرايطی که خواستند نوشته شده و الان در حال حاضر از يک روز شروع شده و تا شش روز رسيده. و چون از اين به بعد می شود هفت روز اعتصاب غذای مداوم هست.
آيا فقط پدر شما اعتصاب کردند يا افراد ديگری هم هستند؟
به جز پدر من سه نفر ديگر اعتصاب غذا کرده اند. يکی از آنها، آقای کيوان صميمی است و ديگران را اسم شان را نمی دانم. آقای مجيد توکلی هم ديروز قطع کردند و دوباره شروع می کنند مثل همان قولی که داده شده.
آقای سحرخيز، پدر شما الان چه مدتی است که در زندان هستند؟
فکر می کنم سه تير دو سال پيش او را گرفتند. به گروگان گرفته اند تا به حال. نزديک به دو سال می شود.
آيا تاکنون به مرخصی هم آمده اند؟
خير. اصلا.
آقای سحرخيز الان در کدام زندان هستند؟
ايشان زندان رجايی شهر هستند که برای خانواده من مخصوصا مادرم که تنها هستند و خواهرم که يک دختر بيست ساله است خيلی سخت است که اين همه راه بروند تا بخواهند پدرم را ببينند.