دومين نشست سفيران سبز اميد در شهر یوتهبوری سوئد از روز پنجشنبه، ۲۲ تیرماه، آغاز به کار کرد. برگزاری اين نشست با حمايت بنياد بينالمللی اولاف پالمه در سوئد صورت گرفته و در آن، تعدادی از فعالان سياسی و مدنی سخنرانی کردهاند.
علی حسين قاضیزاده، دبير اين نشست، در گفتوگو با راديوفردا درباره اين نشست و حمايت بنياد اولاف پالمه از آن میگويد:
قرار ما در مجموعه «سفيران سبز اميد» بر اين شد که دومين نشست در شهر یوتهبوری سوئد برگزار شود. از آنجا که ما برای برگزاری اين نشست به منابع مالی نياز داشتيم با برخی از بنيادها و نهادهای غيردولتی وارد مذاکره شديم، شرايط خود را گفتيم و شرايط آنها را شنيديم و در ميان آنها بهترين بنيادی که پيدا کرديم بنياد «پالمه» بود که پذيرفت به هيچ عنوان در محتوا و شکل برگزاری نشست مداخله نکند.
تنها شرط اين بنياد غير دولتی برای حمايت از ما اين بود که اين نشست در راستای صلح، دموکراسی و حقوق بشر باشد.
اهداف دومين نشست سفيران سبز اميد چه بود؟
مهمترين هدفی که در اين نشست پيگيری کرديم ترميم ساختار تشکيلاتی بود تا بتوانيم مجموعه خود را بزرگتر کنيم و آن را رشد دهيم. مهمترين مشکل ما در اين زمينه نداشتن دانش عميق تشکيلاتی برای فعاليت در فضای بسيار پراکنده بيرون از ايران بود.
ما در اين زمينه نياز به آموزشهايی داشتيم و از اساتيد بزرگی برای آموزش دعوت کرديم که نتايج بسيار مثبتی دربرداشت.
هدف ديگر ما اين بود که در مورد آسيبشناسی جنبش سبز برای فعاليت يک سال آينده صحبت و برنامهريزی کنيم تا ببينيم در چه زمينههايی بايد بيشتر فعاليت کنيم. هدف ديگر ما اين بود که از جريانهای مختلف فکری در اين نشست استفاده کرده و فضايی فراهم کنيم تا نسل قديم و نسل جديد بتوانند از نزديک با هم گفتوگو کنند، حرفهای يکديگر را بشنوند و با هم تبادل نظر کنند. بايد بگويم تمام اهداف ما تقريبا محقق شد.
با اين حساب، چه مطالبی در نشست یوتهبوری از طرف برگزارکنندگان و سخنرانان مطرح شد؟
مهمترين مطلبی که مطرح شد، بحث آسيبشناسی جنبش سبز بود؛ از منظر رابطه اين جنبش با اقوام و رابطه آن جنبش زنان.
بحث ديگری که به آن پرداخته شد، استفاده از ديدگاههای مختلف در مورد ساختار تشکيلاتی بود و جلسات مفيدی داشتيم بين هستههای مختلف و افرادی که بالقوه میتوانند در آينده به مجموعه سفيران جنبش سبز بپيوندند.
نشست دوم سفيران سبز اميد با نخستين نشست آن چه تفاوتی داشت؟
در بخش سخنرانان و صحبت اساتيدی که همراه ما بودند، توانستيم از جريانهای مختلف فکری دعوت کنيم که اين موضوع نسبت به نشست سال گذشته يک پيشرفت به حساب میآيد. در واقع، ما تا حدودی از زاويه بسته حزبی و يک جريان سياسی خاص درآمديم و سعی کرديم طيف جنبش سبز را گسترش دهيم.
به جز گروههايی که متوسل به خشونت شدهاند و سابقه دموکراتيک ندارند از ساير جريانهای فکری که میتوانستند ما را در اين نشست همراهی کنند دعوت کرديم.
هدف اصلی نشست ما، بحث آموزش بود و نيروهای آموزشدهنده از جريانهای فکری مختلف بودند. ما به هيچ عنوان فکر نکرديم افراد از کدام جناح سياسی هستند، چون هدف ما آموزش گرفتن در مباحث خاص بود. بنابراين با آغوش باز پذيرای اين بزرگواران شديم و اتفاقا روزهای بسيار خوبی در اين نشست کنار هم داشتيم.