سرنوشت گروه چهارم جام جهانی که دشوارترین گروه جام بیستم نامیده شده، تحت‌الشعاع وضعیت لوئیس سوارز است. زانوی او در جریان تمرینات اروگوئه آسیب دید و حتی گفته می‌شود ممکن است جام جهانی را به طور کامل از دست بدهد.
در گروه دی جام جهانی ۲۰۱۴ تیم‌های ملی ایتالیا، اروگوئه، انگلستان و کاستاریکا حضور دارند. رسانه‌ها پیش از آغاز جام‌های جهانی از هر تیم یک بازیکن را به عنوان ستاره یا نمادی از آن تیم برمی‌گزینند که اغلب نیز سرشناس‌ترین عضو تیم خود هستند. چهار ستاره گروه دی جام جهانی چه کسانی هستند؟
پیرلو - ایتالیا
در ۳۵ سالگی از بهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال دنیاست. خوش تکنیک، نابغه بازی‌سازی، متخصص نواختن ضربات آزاد. همیشه خونسرد برای اتخاذ بهترین تصمیم‌ها و از گلسازترین هافبک‌های سالیان اخیر در فوتبال جهان، کاپیتانی که فوتبال ایتالیا به او مباهات می‌کند.
نشریه ESPN به نقل از زبیگنیف بونیک اسطوره فوتبال لهستان نوشته: سپردن توپ به پیرلو مانند پنهان کردن توپ در نقطه‌ای امن است. مارچلو لیپی هم درباره او گفته: پیرلو رهبری بی‌صداست. او به وسیله پاهایش حرف می‌زند.
همراه با تیم ملی ایتالیا نایب قهرمان یورو ۲۰۱۲ شده و قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ را هم در کارنامه دارد. در رده‌های نوجوانان، جوانان و امید برای تیم ملی بازی کرده و در جام قهرمانی زیر ۲۱ سال اروپا به قهرمانی رسیده. سابقه بازی در جام جهانی ۲۰۰۲ را دارد و مدال برنز المپیک آتن را هم به گردن آویخته.
بهترین پاسور در جام جهانی ۲۰۰۶ که در سه بازی هم بهترین بازیکن میدان شناخته شد. همراه با میلان دوبار جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا، دو بار سوپرکاپ اروپا و یک بار هم جام باشگاه‌های جهان را کسب کرد. همراه با نیم دوجین قهرمانی در جام‌های داخلی.
۱۳ گل ملی دارد که یکی را در جام جهانی زده، جام ۲۰۰۶ و به تیم سختکوش غنا. از دیگر گل‌های خاطره‌انگیز ملی‌اش هم گلی است که در یورو ۲۰۰۸ به فرانسه زد. گل او به کرواسی در یورو ۲۰۱۲ نیز فوق‌العاده حساس بود. اگر این گل را نمی‌زد کروات‌ها به جای ایتالیا صعود می‌کردند.
در برزیل نیز چه گل بزند و چه گل بسازد، نام، تجربه، نبوغ و خلاقیت تحسین انگیز پیرلو، برای تعیین بخشی از سرنوشت جام بیستم کفایت می‌کند.
جرارد - انگلستان
انگلستان یکی از هشت کشوری است که تاکنون موفق به فتح جام جهانی شده‌اند. تیمی که نام بزرگی دارد و هوادارانی پر شمار در سطح جهان. اما در جام‌های جهانی، انتظارات را برآورده نمی‌کنند.
۱۴ سال هم هست که در تیم ملی انگلستان بازی می‌کند. ۱۰۹ بازی ملی، فقط دیوید بکام و پیتر شیلتون بیشتر از او برای تیم ملی به میدان رفته‌اند.
سپتامبر ۲۰۰۱ در بازی معروف انگلستان مقابل آلمان برای راهیابی به جام جهانی، نخستین گل ملی خود را به ثمر رساند اما به دلیل مصدومیت نتوانست در جام جهانی ۲۰۰۲ حضور یابد.
جرارد پیش از جام جهانی، فرصت قهرمانی با لیورپول در لیگ برتر را از کف داد. جامی که به نظر می‌رسید از رگ گردن هم به این تیم نزدیک‌تر است، در هفته‌های پایانی به طرز عجیبی از دستان استیون دور شد.
اما او با لیورپول افتخارات فراوانی کسب کرده. قهرمانی جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه. قهرمانی جام خیریه و سوپرکاپ اروپا. فتح لیگ قهرمانان اروپا.
اما با تیم ملی چطور؟ حاصل ۱۴ سال بازی در تیم ملی و حضور در بیش از صد مسابقه کدام جام معتبر بوده؟ هیچ! شکستن چنین طلسم غم‌انگیزی در جام جهانی ۲۰۱۴ هم اگر نه محال، اما بی‌اندازه دشوار است.
جرارد در جام جهانی ۲۰۰۶ گل دوم تیمش را در دقیقه ۹۱ وارد دروازه ترینیداد و توباگو کرد. یک گل هم در دقیقه ۸۵ به سوئد زد. آنها در یک هشتم نهایی اکوادر را بردند اما در مرحله بعدی و در ضربات پنالتی به پرتغال باختند. یکی از پنالتی‌ها را هم او خراب کرد.
در جام جهانی ۲۰۱۰ که جرارد کاپیتان بود، به سختی از گروهشان صعود کردند. هم با الجزایر مساوی کردند و هم با آمریکا و فقط یک برد خفیف مقابل اسلواکی به دست آوردند. در یک هشتم نهایی نیز با شکست سنگین ۴-۱ مقابل آلمان حذف شدند.
سه‌شیرها غیر از فتح جام جهانی ۱۹۶۶ که خودشان میزبان بودند، هرگز حتی در نیمه‌نهایی جام جهانی هم حضور نداشته‌اند. برای مردان روی هاجسون، امسال اوضاع سخت‌تر هم هست. در گروهی که سه تیم از چهار تیمش قبلاً قهرمان جام جهانی شده‌اند.
از ۱۹ دوره‌ای که تاکنون جام جهانی برگزار شده، هفت دوره‌اش را تیم‌هایی فتح کرده‌اند که در گروه دی حضور داشتند!
سوارز - اروگوئه
چگونه ممکن است کشوری با کمتر از سه و نیم میلیون جمعیت، مدعی فتح جام جهانی باشد؟ طرح چنین ابهامی درباره تیمی که قهرمان اولین دوره جام جهانی شده، غیرضروری است.
حتی اگر اولین دوره را معیار ندانیم، آنها در آخرین دوره هم به نیمه‌نهایی رسیده‌اند. تازه همه می‌دانند اروگوئه کشوری است که بزرگترین حسرت تاریخ ورزش برزیل را رقم زده و در فینال جام جهانی ۱۹۵۰، سلسائو را با ۲۰۰ هزار تماشاگرش ناکام گذاشته. برزیلی‌ها بعد از ۶۴ سال برای رهایی از کابوس همسایه کوچک جنوبی، قصد دارد فینال جام بیستم را در همان ورزشگاه برگزار کنند.
برخورداری از مثلت اروگوئه‌ای آتلتیکو مادرید یعنی دیگو گودین، خوزه ماریا خیمه‌نز و کریستین رودریگز هم پشتوانه‌ای اطمینان بخش به حساب می‌آید. اما داشتن دیگو فورلان در جام ۲۰۱۰ و لوئیز سوارز ۲۰۱۴ برای هر تیم ملی در فوتبال جهان مانند رویاست.
از اصالت و غنای شکوهمند فوتبال اروگوئه همین بس که شکسته شدن رکورد تعداد گل ملی این کشور ۸۰ سال طول کشید! فورلان و سوارز رکوردی را فروریختند که متعلق به هکتور اسکارونه بهترین بازیکن اولین دوره جام جهانی در سال ۱۹۳۰ بود.
لوئیس در خانواده‌ای پر جمعیت متولد شد. پابلو یکی از برادران بزرگتر او هم فوتبالیست است و در لیگ گواتمالا توپ می‌زند. از لحظه‌ای که دوست دختر دوران نوجوانی‌اش سوفیا بالبی همراه با خانواده راهی بارسلونا شد، لوئیز هم برای مهاجرت به اروپا بی‌تابی می‌کرد.
نمایندگان باشگاه گرونینگن هلند برای جذب بازیکنی دیگر به اروگوئه آمده بودند اما این جوان نابغه باشگاه ناسیونال چشمشان را گرفت. لوئیز سوارز در ۱۹ سالگی به هلند آمد و سپس به آژاکس پیوست و پنج سال موفقیت‌آمیز را در آمستردام سپری کرد. البته به عشقش سوفیا هم رسید و ازدواج کردند، دو تا بچه هم دارند.
ستاره تابناک باشگاه لیورپول، هنگام جام جهانی ۲۰۱۰ عضو آژاکس بود. در گروه اول صدرنشین شدند، جایی که فرانسه فینالیست دوره قبلی و آفریقای جنوبی میزبان از راهیابی به دور بعد بازماندند. تک گل سه امتیازی مقابل مکزیک را هم او به ثمر رساند.
در یک هشتم نهایی ۲-۱ کره جنوبی را شکست دادند که هر دو گل را سوارز زد. در یک چهارم نهایی مقابل غنا اخراج شد و فرصت بازی در مرحله نیمه نهایی مقابل هلند را از دست داد تا تیمش بدون او به هلند ببازد و از راهیابی به فینال باز بماند.
اروگوئه با سوارز سزاوارانه به مقام چهارم جام جهانی ۲۰۱۰ رسید. حالا همان تیم و حتی به مراتب با تجربه‌تر و پر ستاره‌تر، بی‌آنکه در ترکیب خود، نیازی به حتی یک بازیکن از لیگ پرهیجان داخلی داشته باشد، مدعی تکرار موفقیت دوره قبلی است.
ناواس - کاستاریکا
تیم بی‌ستاره کاستاریکا در جام جهانی ۱۹۹۰ دروازه‌بانی گمنام اما فوق‌العاده داشت به نام لوئیز کونخو که به تیم منتخب آن دوره از رقابت‌ها نیز راه یافت. حالا دوباره کاستاریکا به جام جهانی رسیده و باز دروازه‌بانی شاخص همراه دارد. نه گمنام است و نه فوق ستاره.
کیلور ناواس. از تیمی با بهترین خط دفاعی بین تمام تیم‌های آمریکای شمالی در مرحله نهایی از دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴. او در سه بازی دروازه‌اش را جلوی جامائیکا، هندوراس و پاناما بسته نگه داشت و کمک کرد تا تیمش بالاتر از مکزیک راهی جام بیستم شود.
ناواس در لالیگا سنگربان لوانته است. همو که در هفته سی و ششم، مقابل آتلتیکو مادریدی که برای مسجل کردن قهرمانی به میدان آمده بود، هرچه با سر و پا به داخل چارچوب زدند، گرفت. تمام توپ‌های به ظاهر برگشت‌ناپذیر دیگو کاستا را دفع کرد تا آتلتکیو پس از فتح چلسی در لندن، ناباورانه مقابل تیمی نه چندان مشهور زانو بزند.
مهاجمانی که ناواس در جام جهانی باید توپ‌هایشان را دفع کند، از آتلتکیو مادرید هم خطرناک‌تر هستند. سخت‌ترین گروه، گروه دی. با حضور ایتالیا، اروگوئه و انگلستان. سه تیمی که هر سه مدعی کسب جام قهرمانی هم هستند. از طرفی، او خط دفاعی خبره لوانته را نیز مقابل خود نخواهد داشت.
کیلور ناواس چه اندازه باید رشادت به خرج دهد و چقدر شگفتی در مهار موقعیت‌های طلایی حریفان نیاز دارد تا سرخابی پوشان آمریکای مرکزی را به مرحله دوم رهنمون کند؟ اگر چنین اتفاق دور از ذهنی رخ دهد، بی‌شک یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام بیستم رقم خورده.
به هر حال در سه صعود قبلی‌شان یک بار این کار سترگ را انجام داده‌اند. در جام ۹۰ در گروهی که برزیل هم حضور داشت، در صعود به یک هشتم نهایی سلسائو را مشایعت کردند و دو تیم مدعی سوئد و اسکاتلند را از گردونه رقابت‌ها بیرون انداختند.
اما سنگربان لالیگایی کاستاریکا، برای خلق این ماجراجویی بزرگ تنها نیست. جونیوز دیاز مدافع ماینتس آلمان و اسکار دوآرته مدافع بروژ بلژیک. کریستین بولانوس از اف ث کپنهاگ. برایان رویز از آیندهوون و جان رویز از لیل فرانسه، همچنین بهترین گلزن این کشور آلوارو سابوریو، سنگربان جسور خود را در مصاف با سه غول فوتبال اروپا و آمریکای جنوبی همراهی خواهند کرد.
در گروه دی جام جهانی ۲۰۱۴ تیم‌های ملی ایتالیا، اروگوئه، انگلستان و کاستاریکا حضور دارند. رسانه‌ها پیش از آغاز جام‌های جهانی از هر تیم یک بازیکن را به عنوان ستاره یا نمادی از آن تیم برمی‌گزینند که اغلب نیز سرشناس‌ترین عضو تیم خود هستند. چهار ستاره گروه دی جام جهانی چه کسانی هستند؟
پیرلو - ایتالیا
در ۳۵ سالگی از بهترین بازیکنان حال حاضر فوتبال دنیاست. خوش تکنیک، نابغه بازی‌سازی، متخصص نواختن ضربات آزاد. همیشه خونسرد برای اتخاذ بهترین تصمیم‌ها و از گلسازترین هافبک‌های سالیان اخیر در فوتبال جهان، کاپیتانی که فوتبال ایتالیا به او مباهات می‌کند.
نشریه ESPN به نقل از زبیگنیف بونیک اسطوره فوتبال لهستان نوشته: سپردن توپ به پیرلو مانند پنهان کردن توپ در نقطه‌ای امن است. مارچلو لیپی هم درباره او گفته: پیرلو رهبری بی‌صداست. او به وسیله پاهایش حرف می‌زند.
پیرلو در بازی مقابل انگلستان در یورو ۲۰۱۲
فرمانده بی‌صدا، این بار با تیمی به زمین خواهد آمد که در فهرست ۳۰ نفره‌اش جز سه بازیکن از پاری سن ژرمن، بقیه در سری آ بازی می‌کنند. آنها جیان لوئیجی بوفون یکی از مجرب‌ترین و مطمئن‌ترین دروازه‌بان‌های فوتبال جهان را در اختیار دارند. با بازیکنانی نظیر چیه‌لینی در خط دفاعی، پیرلو در میانه میدان و ماریو بالوتلی در خط حمله، آتزوری در تمام خطوط و نقاط مختلف زمین، مهره‌هایی رشک‌انگیز را به زمین می‌فرستد.همراه با تیم ملی ایتالیا نایب قهرمان یورو ۲۰۱۲ شده و قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ را هم در کارنامه دارد. در رده‌های نوجوانان، جوانان و امید برای تیم ملی بازی کرده و در جام قهرمانی زیر ۲۱ سال اروپا به قهرمانی رسیده. سابقه بازی در جام جهانی ۲۰۰۲ را دارد و مدال برنز المپیک آتن را هم به گردن آویخته.
بهترین پاسور در جام جهانی ۲۰۰۶ که در سه بازی هم بهترین بازیکن میدان شناخته شد. همراه با میلان دوبار جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا، دو بار سوپرکاپ اروپا و یک بار هم جام باشگاه‌های جهان را کسب کرد. همراه با نیم دوجین قهرمانی در جام‌های داخلی.
۱۳ گل ملی دارد که یکی را در جام جهانی زده، جام ۲۰۰۶ و به تیم سختکوش غنا. از دیگر گل‌های خاطره‌انگیز ملی‌اش هم گلی است که در یورو ۲۰۰۸ به فرانسه زد. گل او به کرواسی در یورو ۲۰۱۲ نیز فوق‌العاده حساس بود. اگر این گل را نمی‌زد کروات‌ها به جای ایتالیا صعود می‌کردند.
در برزیل نیز چه گل بزند و چه گل بسازد، نام، تجربه، نبوغ و خلاقیت تحسین انگیز پیرلو، برای تعیین بخشی از سرنوشت جام بیستم کفایت می‌کند.
جرارد - انگلستان
انگلستان یکی از هشت کشوری است که تاکنون موفق به فتح جام جهانی شده‌اند. تیمی که نام بزرگی دارد و هوادارانی پر شمار در سطح جهان. اما در جام‌های جهانی، انتظارات را برآورده نمی‌کنند.
جرارد در جام جهانی ۲۰۰۶ گل دوم تیمش را در دقیقه ۹۱ وارد دروازه ترینیداد و توباگو کرد.
تیمی که تمام بازیکنانش در بریتانیا توپ می‌زنند. به کاپیتانی پسر وفادار آنفیلد. استیون جرارد تمام عمر ورزشی خود را در لیورپول گذرانده. از هفت سالگی. در تیم خردسالان لیورپول بازی کرده تا نونهالان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان. او ۲۷ سال است که فقط برای یک تیم توپ می‌زند. سن سال‌های حضور او در لیورپول، از سن اغلب همبازیانش در این باشگاه هم بیشتر است!۱۴ سال هم هست که در تیم ملی انگلستان بازی می‌کند. ۱۰۹ بازی ملی، فقط دیوید بکام و پیتر شیلتون بیشتر از او برای تیم ملی به میدان رفته‌اند.
سپتامبر ۲۰۰۱ در بازی معروف انگلستان مقابل آلمان برای راهیابی به جام جهانی، نخستین گل ملی خود را به ثمر رساند اما به دلیل مصدومیت نتوانست در جام جهانی ۲۰۰۲ حضور یابد.
جرارد پیش از جام جهانی، فرصت قهرمانی با لیورپول در لیگ برتر را از کف داد. جامی که به نظر می‌رسید از رگ گردن هم به این تیم نزدیک‌تر است، در هفته‌های پایانی به طرز عجیبی از دستان استیون دور شد.
اما او با لیورپول افتخارات فراوانی کسب کرده. قهرمانی جام یوفا، جام حذفی و جام اتحادیه. قهرمانی جام خیریه و سوپرکاپ اروپا. فتح لیگ قهرمانان اروپا.
اما با تیم ملی چطور؟ حاصل ۱۴ سال بازی در تیم ملی و حضور در بیش از صد مسابقه کدام جام معتبر بوده؟ هیچ! شکستن چنین طلسم غم‌انگیزی در جام جهانی ۲۰۱۴ هم اگر نه محال، اما بی‌اندازه دشوار است.
جرارد در جام جهانی ۲۰۰۶ گل دوم تیمش را در دقیقه ۹۱ وارد دروازه ترینیداد و توباگو کرد. یک گل هم در دقیقه ۸۵ به سوئد زد. آنها در یک هشتم نهایی اکوادر را بردند اما در مرحله بعدی و در ضربات پنالتی به پرتغال باختند. یکی از پنالتی‌ها را هم او خراب کرد.
در جام جهانی ۲۰۱۰ که جرارد کاپیتان بود، به سختی از گروهشان صعود کردند. هم با الجزایر مساوی کردند و هم با آمریکا و فقط یک برد خفیف مقابل اسلواکی به دست آوردند. در یک هشتم نهایی نیز با شکست سنگین ۴-۱ مقابل آلمان حذف شدند.
سه‌شیرها غیر از فتح جام جهانی ۱۹۶۶ که خودشان میزبان بودند، هرگز حتی در نیمه‌نهایی جام جهانی هم حضور نداشته‌اند. برای مردان روی هاجسون، امسال اوضاع سخت‌تر هم هست. در گروهی که سه تیم از چهار تیمش قبلاً قهرمان جام جهانی شده‌اند.
از ۱۹ دوره‌ای که تاکنون جام جهانی برگزار شده، هفت دوره‌اش را تیم‌هایی فتح کرده‌اند که در گروه دی حضور داشتند!
سوارز - اروگوئه
چگونه ممکن است کشوری با کمتر از سه و نیم میلیون جمعیت، مدعی فتح جام جهانی باشد؟ طرح چنین ابهامی درباره تیمی که قهرمان اولین دوره جام جهانی شده، غیرضروری است.
حتی اگر اولین دوره را معیار ندانیم، آنها در آخرین دوره هم به نیمه‌نهایی رسیده‌اند. تازه همه می‌دانند اروگوئه کشوری است که بزرگترین حسرت تاریخ ورزش برزیل را رقم زده و در فینال جام جهانی ۱۹۵۰، سلسائو را با ۲۰۰ هزار تماشاگرش ناکام گذاشته. برزیلی‌ها بعد از ۶۴ سال برای رهایی از کابوس همسایه کوچک جنوبی، قصد دارد فینال جام بیستم را در همان ورزشگاه برگزار کنند.
سرنوشت دشوارترین گروه جام بیستم، تحت‌الشعاع وضعیت لوئیس سوارز است
حضور ستاره‌هایی مانند ادینسون کاوانی، آبل هرناندز، کریستین استوآنی، والتر گارگانو، گاستون رامیرز و مارتین کاسرس برای هر تیمی غنیمت است.برخورداری از مثلت اروگوئه‌ای آتلتیکو مادرید یعنی دیگو گودین، خوزه ماریا خیمه‌نز و کریستین رودریگز هم پشتوانه‌ای اطمینان بخش به حساب می‌آید. اما داشتن دیگو فورلان در جام ۲۰۱۰ و لوئیز سوارز ۲۰۱۴ برای هر تیم ملی در فوتبال جهان مانند رویاست.
از اصالت و غنای شکوهمند فوتبال اروگوئه همین بس که شکسته شدن رکورد تعداد گل ملی این کشور ۸۰ سال طول کشید! فورلان و سوارز رکوردی را فروریختند که متعلق به هکتور اسکارونه بهترین بازیکن اولین دوره جام جهانی در سال ۱۹۳۰ بود.
لوئیس در خانواده‌ای پر جمعیت متولد شد. پابلو یکی از برادران بزرگتر او هم فوتبالیست است و در لیگ گواتمالا توپ می‌زند. از لحظه‌ای که دوست دختر دوران نوجوانی‌اش سوفیا بالبی همراه با خانواده راهی بارسلونا شد، لوئیز هم برای مهاجرت به اروپا بی‌تابی می‌کرد.
نمایندگان باشگاه گرونینگن هلند برای جذب بازیکنی دیگر به اروگوئه آمده بودند اما این جوان نابغه باشگاه ناسیونال چشمشان را گرفت. لوئیز سوارز در ۱۹ سالگی به هلند آمد و سپس به آژاکس پیوست و پنج سال موفقیت‌آمیز را در آمستردام سپری کرد. البته به عشقش سوفیا هم رسید و ازدواج کردند، دو تا بچه هم دارند.
ستاره تابناک باشگاه لیورپول، هنگام جام جهانی ۲۰۱۰ عضو آژاکس بود. در گروه اول صدرنشین شدند، جایی که فرانسه فینالیست دوره قبلی و آفریقای جنوبی میزبان از راهیابی به دور بعد بازماندند. تک گل سه امتیازی مقابل مکزیک را هم او به ثمر رساند.
در یک هشتم نهایی ۲-۱ کره جنوبی را شکست دادند که هر دو گل را سوارز زد. در یک چهارم نهایی مقابل غنا اخراج شد و فرصت بازی در مرحله نیمه نهایی مقابل هلند را از دست داد تا تیمش بدون او به هلند ببازد و از راهیابی به فینال باز بماند.
اروگوئه با سوارز سزاوارانه به مقام چهارم جام جهانی ۲۰۱۰ رسید. حالا همان تیم و حتی به مراتب با تجربه‌تر و پر ستاره‌تر، بی‌آنکه در ترکیب خود، نیازی به حتی یک بازیکن از لیگ پرهیجان داخلی داشته باشد، مدعی تکرار موفقیت دوره قبلی است.
ناواس - کاستاریکا
تیم بی‌ستاره کاستاریکا در جام جهانی ۱۹۹۰ دروازه‌بانی گمنام اما فوق‌العاده داشت به نام لوئیز کونخو که به تیم منتخب آن دوره از رقابت‌ها نیز راه یافت. حالا دوباره کاستاریکا به جام جهانی رسیده و باز دروازه‌بانی شاخص همراه دارد. نه گمنام است و نه فوق ستاره.
ناواس در لالیگا سنگربان لوانته است. همو که در هفته سی و ششم، مقابل آتلتیکو مادریدی که برای مسجل کردن قهرمانی به میدان آمده بود، هرچه با سر و پا به داخل چارچوب زدند، گرفت. تمام توپ‌های به ظاهر برگشت‌ناپذیر دیگو کاستا را دفع کرد تا آتلتکیو پس از فتح چلسی در لندن، ناباورانه مقابل تیمی نه چندان مشهور زانو بزند.
مهاجمانی که ناواس در جام جهانی باید توپ‌هایشان را دفع کند، از آتلتکیو مادرید هم خطرناک‌تر هستند. سخت‌ترین گروه، گروه دی. با حضور ایتالیا، اروگوئه و انگلستان. سه تیمی که هر سه مدعی کسب جام قهرمانی هم هستند. از طرفی، او خط دفاعی خبره لوانته را نیز مقابل خود نخواهد داشت.
کیلور ناواس چه اندازه باید رشادت به خرج دهد و چقدر شگفتی در مهار موقعیت‌های طلایی حریفان نیاز دارد تا سرخابی پوشان آمریکای مرکزی را به مرحله دوم رهنمون کند؟ اگر چنین اتفاق دور از ذهنی رخ دهد، بی‌شک یکی از بزرگترین شگفتی‌های جام بیستم رقم خورده.
به هر حال در سه صعود قبلی‌شان یک بار این کار سترگ را انجام داده‌اند. در جام ۹۰ در گروهی که برزیل هم حضور داشت، در صعود به یک هشتم نهایی سلسائو را مشایعت کردند و دو تیم مدعی سوئد و اسکاتلند را از گردونه رقابت‌ها بیرون انداختند.
اما سنگربان لالیگایی کاستاریکا، برای خلق این ماجراجویی بزرگ تنها نیست. جونیوز دیاز مدافع ماینتس آلمان و اسکار دوآرته مدافع بروژ بلژیک. کریستین بولانوس از اف ث کپنهاگ. برایان رویز از آیندهوون و جان رویز از لیل فرانسه، همچنین بهترین گلزن این کشور آلوارو سابوریو، سنگربان جسور خود را در مصاف با سه غول فوتبال اروپا و آمریکای جنوبی همراهی خواهند کرد.