در گروه پنجم جام جهانی ۲۰۱۴ تیم‌های ملی سوئیس، فرانسه، اکوادر و هندوراس حضور دارند که به عنوان یکی از آسان‌ترین گروه‌ها در بین هشت تیمی که در گلدان اول قرار داشتند، معرفی شد. اما چهار ستاره تیم‌های حاضر در گروه پنجم جام جهانی چه کسانی هستند؟
پالاسیوس - هندوراس
هندوراس از گمنام‌ترین و بی‌ادعاترین تیم‌های جام بیستم است. گرچه همین تیم در مسابقات مقدماتی، بالاتر از مکزیک پر ستاره قرار گرفت و به طور مستقیم، جواز حضور در جام بیستم را کسب کرد.
آنها در دوره قبلی جام جهانی هم حضور داشتند و آفریقای جنوبی را بدون گل زده ترک کردند. البته یک تساوی با ارزش مقابل سوئیس رقم زدند. جالب اینجاست که دوباره با سوئیس، همگروه شده‌اند.
فرناندو سوارز، سرمربی تیم ملی هندوراس، اهل کلمبیاست. او سابقه سرمربیگری در تیم ملی اکوادر را هم دارد. سوارز موفق شد اکوادر را به جام جهانی ۲۰۰۶ ببرد و با این تیم به مرحله یک هشتم نهایی صعود کند.
او در هندوراس، شش بازیکن شاغل در بریتانیا را در اختیار دارد. اما رقابت در لیگ داخلی برای پیوستن به جمع مسافران جام جهانی بالا بود. سایت فیفا به نقل از سوارز درباره ۲۳ بازیکنش در جام جهانی نوشت: نمی‌توانستم همه را راضی کنم. به همین دلیل از آنهایی که دعوت نشدند، خواستم شرایط را درک کنند.
هندوراس اردوی تدارکاتی خود برای جام جهانی را در آمریکا برپا کرد. در فهرست این تیم امیلیو ایزاگوئیره مدافع سلتیک اسکاتلند حضور دارد. خوان کارلوس گارسیا به اتفاق راجر اسپینوزا در باشگاه ویگان عضویت دارند و ماینور فیگوئه‌روآ در هال سیتی.
آرنولد پرالتا از رنجرز، ویلسون پالاسیوس از استوک و اندی نایار (اندرلشت)، دیگر بازیکنان شاخص بین‌المللی در ترکیب هندوراس هستند.
در این بین، ویلسون پالاسیوس از جمله نفراتی است که در جام جهانی قبلی هم حضور داشت. او سال ۲۰۰۷ از باشگاه اولیمپیا در هندوراس به صورت قرضی راهی بیرمنگام شد و از آن موقع در بریتانیا توپ می‌زند، در باشگاه‌های ویگان، تاتنهام و سپس استوک.
در پست هافبک دفاعی بازی می‌کند اما پنج گل ملی در کارنامه دارد. سال ۲۰۱۰ و در پایان فصل، به عنوان بازیکن سال تاتنهام انتخاب شد.
هندوراسی‌ها سه دوره در جام جهانی حضور داشته‌اند و تاکنون به پیروزی دست نیافته‌اند. شاید رویای صعود برای هندوراسی‌ها محقق نشود، اما کسب پیروزی غیرممکن نیست. شاگردان سوارز دست کم می‌توانند مانند جام جهانی ۱۹۸۲، جام بیستم را هم با گل زده به پایان برسانند.
فرانک ریبری - فرانسه
فوتبال را با برادر کوچکترش فرانسوا از باشگاه بولونی آغاز کرد. ۱۳ سالش بود که به باشگاه لیل پیوست اما بعد از چهار سال به بولونی برگشت. اگر اغلب ستاره‌های تراز اول فوتبال جهان حوالی ۱۸ و ۱۹ سالگی شکوفا شده و به باشگاه‌های بزرگ می‌پیوندند، ماجرا درباره فرانک ریبری کاملاً متفاوت بود.
او تا ۲۱ سالگی را در تیم های ناشناس آلس و اِستاد برست گذراند. پس از آن هم پیشرفت چشمگیری نکرد و باشگاه جدیدش فقط کمی بهتر بود. متز. اما از این باشگاه بود که به گالاتاسرای پیوست و از آنجا دوباره برگشت فرانسه تا در باشگاه معتبر المپیک مارسی بازی کند و جام اینتر توتو را هم فتح کنند.
هنگام عضویت در مارسی و در آستانه جام جهانی ۲۰۰۶ اولین بازی ملی را مقابل مکزیک انجام داد، به عنوان بازیکن تعویضی با دیوید ترزگه. اما ریموند دومنش در جام جهانی او را در ترکیب ثابت قرار داد و مزد اعتمادش را هم گرفت. ریبری جوان در یک هشتم نهایی دروازه ایکر کاسیاس را گشود.
در فینال تاریخی مقابل ایتالیا هم ۱۰۰ دقیقه در میدان بود. او ۱۰ دقیقه قبل از ضربه سر زیدان به سینه ماتراتزی و کارت قرمزی که فرانسه را زمین گیر کرد، از زمین بیرون آمده بود.
هرچقدر جام جهانی ۲۰۰۶ برای او عالی بود، در جام ۲۰۱۰ تیمشان فقط در حاشیه‌ها و بی‌انضباطی در صدر قرار گرفت. در نتیجه‌گیری هم صرفاً نام فرانسه را یدک می‌کشیدند. تساوی بدون گل با اروگوئه، شکست ۲-۰ مقابل مکزیک و ناکامی ۲-۱ مقابل آفریقای جنوبی.
برای صعود به جام جهانی ۲۰۱۴ نیز دچار دردسرهای فراوانی شدند. آنها در مرحله حذفی، بازی رفت را ۲-۰ به اوکراین باختند اما در بازی برگشت به برتری ۳-۰ رسیدند. صعود دلچسب‌شان همراه با یک خوش اقبالی بزرگ بود. فرانسه بی‌آنکه جزو سرگروه ها باشد، در گروهی رویایی قرار گرفت. گروهی که نصیب سرگروه‌ها هم نشد!
ریبری از سال ۲۰۰۷ در بایرن مونیخ بازی می‌کند. غیر از لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان، چهار مرتبه قهرمان بوندس لیگا شده. سال ۲۰۱۳ هم در مراسم توپ طلای فیفا، پس از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، به عنوان برترین فوتبالیست جهان معرفی شد. در سال جدید، اگر می‌خواهد از زیر سایه دو فوق ستاره آرژانتینی و پرتغالی بیرون بیاید، همین جام جهانی، بهترین فرصت است.
والنسیا - اکوادر
در دوران کودکی، پابرهنه حوالی خانه‌شان فوتبال بازی می‌کرد. خانه‌ای پرجمعیت. او پنج برادر و یک خواهر دارد. در ۱۶ سالگی بدون این که به پدرش بگوید و از او اجازه بگیرد، برای حضور در تیم ناسیونال به کیتو پایتخت اکوادور رفت.
هیچ کس جز مادر و برادر بزرگترش از این تصمیم او خبر نداشتند. سفر او به کیتو با اتوبوس هشت ساعت طول می‌کشید، با این حال آنتونیو به ال ناسیونال رفت و به عنوان هافبک مرکزی در این تیم بازی کرد.
بعد از پیشرفت در تیم جوانان ناسیونال، در ۱۸ سالگی به تیم اصلی راه یافت. رویاها برای اغلب نخبگان در فوتبال، زود محقق می‌شوند. ۲۰ ساله که شد، در لالیگا مشتری پیدا کرد و به ویارئال پیوست. برای تیم فقط دو بازی انجام داد ولی دوران قرضی خوبی را در رکرتیوو اوئلوا و خصوصاً ویگان سپری کرد و با قرارداد دائمی به این باشگاه انگلیسی پیوست.
سال ۲۰۰۹ به منچستریونایتد پیوست. قبل از آن، استیو بروس سرمربی وقت ویگان اعلام کرد آنتونیو آنتونیو والنسیا پیشنهاد رئال مادرید برای پیوستن به این تیم را رد کرده.
آنتونیو در اولدترافورد به قهرمانی در جام خیریه، اتحادیه و لیگ برتر رسید و در همان اولین فصل، در تیم منتخب فصل قرار گرفت.
کاپیتان کنونی تیم ملی اکوادور. هافبک راست منچستریونایتد، اولین بازی رسمی‌اش برای سر الکس فرگوسن را در جام خیریه مقابل چلسی برگزار کرد. سال ۲۰۱۱ قرارداد او با یونایتد چهار سال تمدید شد.
در ۲۰ سالگی اولین بازی ملی را انجام داد و مقابل پاراگوئه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶، دو گل به ثمر رساند. در تیم ملی اکوادور، هم بازیکنان مسن‌تر از او حضور دارند و هم بازیکنانی که بازی ملی بیشتری دارند، اما بازوبند کاپیتانی به او سپرده شده. به او که در رده ملی، سابقه گلزنی به تیم‌های ملی پرتغال، آلمان و اروگوئه را هم دارد.
گروه‌شان هم بهتر از این نمی‌توانست باشد. غلبه بر هندوراس و متوقف کردن سوئیس دور از دسترس نیست. خصوصاً که آنها پیش از جام جهانی، هلند را هم در دیداری دوستانه با تساوی ۱-۱ متوقف کردند.
فیلیپه سندروس - سوئیس
سوئیس از قدیمی‌ترین تیم‌های جام جهانی است. آنها از دومین دوره در جام جهانی ۱۹۳۴، در این مسابقات حضور داشته‌اند. سال ۱۹۵۴ هم میزبان جام جهانی بوده‌اند. اما هیچوقت به مرحله‌ای بالاتر از یک چهارم نهایی صعود نکرده‌اند.
این تیم در دوره قبلی، تنها شکست اسپانیا قهرمان جام نوزدهم را به شاگردان ویسنته دل بوسکه تحمیل کرد. اوتمار هیتسفلد سرمربی سوئیس از حیث تجربه و پیشینه موفق، از مجرب‌ترین سرمربیان حال حاضر در جام بیستم است. هفت سال در بوروسیا دورتموند و ۹ سال در بایرن مونیخ که حاصل آن هفت قهرمانی در بوندس لیگا بوده و دو مرتبه فتح لیگ قهرمانان اروپا.
هیتسفلد جزو اولین مربیانی است که فهرست ۲۳ نفره تیمش را برای حضور در جام جهانی اعلام کرد. تیمی که در رده جوان‌ترین تیم‌های جام بیستم قرار می‌گیرد. مسن‌ترین بازیکن این تیم استیو فون‌برگن است که هنوز ۳۱ سالش نشده.
دیه‌گو بناگلیو دروازه بان ولفسبورگ، اشتفان لیخ‌اشتاینر (یوونتوس)، یوهان ژورو (هامبورگ)، ریکاردو رودریگز ولفسبورگ، رتو زیگلر از تیم پدیده سری آ یعنی ساسولو، مثلث سوئیسی ناپولی در خط میانی که عبارتند از والون بهرامی، بلریم جمالی و گوخان اینلر. به اتفاق ترانکوئیلو بارنتا (شالکه)، گلسون فرناندز و آدمیر مهمدی (فرایبورگ)، گرانیت (مونشن‌گلادباخ) و ژردان شکیری (بایرن مونیخ)، هریس صفروویچ (سوسیه‌داد) و یوزیپ درمیچ (بایرلورکوزن) از ستارگان سوئیس در جام جهانی هستند.
در این بین، فیلیپه سندروس از ستون‌های خط دفاعی تیم ملی سوئیس است. بازیکنی که به خاطر همسر ایرانی‌اش مورد توجه ایرانیان هم هست.
سندروس هفت سال در آرسنال توپ زده و با این تیم قهرمان جام حذفی شده. در آث میلان و اورتون بازی کرده. در فولام، همبازی دژآگه بوده و پیش از جام جهانی نیز برای والنسیا به میدان رفته.
مدافع اهل ژنو، سال ۲۰۰۲ همراه با تیم ملی سوئیس، تنها قهرمانی این کشور در تاریخ مسابقات نوجوانان اروپا را رقم زد. از ۲۰ سالگی و بازی مقابل فرانسه، برای تیم ملی بازی می‌کند. در جام جهانی ۲۰۰۶ در هر سه بازی مقدماتی بازی کرد و در گروهی که فرانسه، کره جنوبی و توگو هم حضور داشتند، سرگروه شدند. او یک گل هم وارد دروازه کره جنوبی کرد اما مقابل همین تیم دچار مصدومیت شد و تیمش در غیاب او، در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد.
در جام جهانی ۲۰۱۰ هم در اولین بازی که اسپانیا را بردند، او در نیمه اول مصدوم شد. حالا در سومین جام جهانی‌اش از با تجربه ترین بازیکنان سوئیس محسوب می‌شود.
پالاسیوس - هندوراس
هندوراس از گمنام‌ترین و بی‌ادعاترین تیم‌های جام بیستم است. گرچه همین تیم در مسابقات مقدماتی، بالاتر از مکزیک پر ستاره قرار گرفت و به طور مستقیم، جواز حضور در جام بیستم را کسب کرد.
آنها در دوره قبلی جام جهانی هم حضور داشتند و آفریقای جنوبی را بدون گل زده ترک کردند. البته یک تساوی با ارزش مقابل سوئیس رقم زدند. جالب اینجاست که دوباره با سوئیس، همگروه شده‌اند.
فرناندو سوارز، سرمربی تیم ملی هندوراس، اهل کلمبیاست. او سابقه سرمربیگری در تیم ملی اکوادر را هم دارد. سوارز موفق شد اکوادر را به جام جهانی ۲۰۰۶ ببرد و با این تیم به مرحله یک هشتم نهایی صعود کند.
هندوراس اردوی تدارکاتی خود برای جام جهانی را در آمریکا برپا کرد. در فهرست این تیم امیلیو ایزاگوئیره مدافع سلتیک اسکاتلند حضور دارد. خوان کارلوس گارسیا به اتفاق راجر اسپینوزا در باشگاه ویگان عضویت دارند و ماینور فیگوئه‌روآ در هال سیتی.
آرنولد پرالتا از رنجرز، ویلسون پالاسیوس از استوک و اندی نایار (اندرلشت)، دیگر بازیکنان شاخص بین‌المللی در ترکیب هندوراس هستند.
در این بین، ویلسون پالاسیوس از جمله نفراتی است که در جام جهانی قبلی هم حضور داشت. او سال ۲۰۰۷ از باشگاه اولیمپیا در هندوراس به صورت قرضی راهی بیرمنگام شد و از آن موقع در بریتانیا توپ می‌زند، در باشگاه‌های ویگان، تاتنهام و سپس استوک.
در پست هافبک دفاعی بازی می‌کند اما پنج گل ملی در کارنامه دارد. سال ۲۰۱۰ و در پایان فصل، به عنوان بازیکن سال تاتنهام انتخاب شد.
هندوراسی‌ها سه دوره در جام جهانی حضور داشته‌اند و تاکنون به پیروزی دست نیافته‌اند. شاید رویای صعود برای هندوراسی‌ها محقق نشود، اما کسب پیروزی غیرممکن نیست. شاگردان سوارز دست کم می‌توانند مانند جام جهانی ۱۹۸۲، جام بیستم را هم با گل زده به پایان برسانند.
فرانک ریبری - فرانسه
فوتبال را با برادر کوچکترش فرانسوا از باشگاه بولونی آغاز کرد. ۱۳ سالش بود که به باشگاه لیل پیوست اما بعد از چهار سال به بولونی برگشت. اگر اغلب ستاره‌های تراز اول فوتبال جهان حوالی ۱۸ و ۱۹ سالگی شکوفا شده و به باشگاه‌های بزرگ می‌پیوندند، ماجرا درباره فرانک ریبری کاملاً متفاوت بود.
او تا ۲۱ سالگی را در تیم های ناشناس آلس و اِستاد برست گذراند. پس از آن هم پیشرفت چشمگیری نکرد و باشگاه جدیدش فقط کمی بهتر بود. متز. اما از این باشگاه بود که به گالاتاسرای پیوست و از آنجا دوباره برگشت فرانسه تا در باشگاه معتبر المپیک مارسی بازی کند و جام اینتر توتو را هم فتح کنند.
در فینال تاریخی مقابل ایتالیا هم ۱۰۰ دقیقه در میدان بود. او ۱۰ دقیقه قبل از ضربه سر زیدان به سینه ماتراتزی و کارت قرمزی که فرانسه را زمین گیر کرد، از زمین بیرون آمده بود.
هرچقدر جام جهانی ۲۰۰۶ برای او عالی بود، در جام ۲۰۱۰ تیمشان فقط در حاشیه‌ها و بی‌انضباطی در صدر قرار گرفت. در نتیجه‌گیری هم صرفاً نام فرانسه را یدک می‌کشیدند. تساوی بدون گل با اروگوئه، شکست ۲-۰ مقابل مکزیک و ناکامی ۲-۱ مقابل آفریقای جنوبی.
برای صعود به جام جهانی ۲۰۱۴ نیز دچار دردسرهای فراوانی شدند. آنها در مرحله حذفی، بازی رفت را ۲-۰ به اوکراین باختند اما در بازی برگشت به برتری ۳-۰ رسیدند. صعود دلچسب‌شان همراه با یک خوش اقبالی بزرگ بود. فرانسه بی‌آنکه جزو سرگروه ها باشد، در گروهی رویایی قرار گرفت. گروهی که نصیب سرگروه‌ها هم نشد!
ریبری از سال ۲۰۰۷ در بایرن مونیخ بازی می‌کند. غیر از لیگ قهرمانان اروپا و جام باشگاه‌های جهان، چهار مرتبه قهرمان بوندس لیگا شده. سال ۲۰۱۳ هم در مراسم توپ طلای فیفا، پس از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، به عنوان برترین فوتبالیست جهان معرفی شد. در سال جدید، اگر می‌خواهد از زیر سایه دو فوق ستاره آرژانتینی و پرتغالی بیرون بیاید، همین جام جهانی، بهترین فرصت است.
والنسیا - اکوادر
در دوران کودکی، پابرهنه حوالی خانه‌شان فوتبال بازی می‌کرد. خانه‌ای پرجمعیت. او پنج برادر و یک خواهر دارد. در ۱۶ سالگی بدون این که به پدرش بگوید و از او اجازه بگیرد، برای حضور در تیم ناسیونال به کیتو پایتخت اکوادور رفت.
هیچ کس جز مادر و برادر بزرگترش از این تصمیم او خبر نداشتند. سفر او به کیتو با اتوبوس هشت ساعت طول می‌کشید، با این حال آنتونیو به ال ناسیونال رفت و به عنوان هافبک مرکزی در این تیم بازی کرد.
سال ۲۰۰۹ به منچستریونایتد پیوست. قبل از آن، استیو بروس سرمربی وقت ویگان اعلام کرد آنتونیو آنتونیو والنسیا پیشنهاد رئال مادرید برای پیوستن به این تیم را رد کرده.
آنتونیو در اولدترافورد به قهرمانی در جام خیریه، اتحادیه و لیگ برتر رسید و در همان اولین فصل، در تیم منتخب فصل قرار گرفت.
کاپیتان کنونی تیم ملی اکوادور. هافبک راست منچستریونایتد، اولین بازی رسمی‌اش برای سر الکس فرگوسن را در جام خیریه مقابل چلسی برگزار کرد. سال ۲۰۱۱ قرارداد او با یونایتد چهار سال تمدید شد.
در ۲۰ سالگی اولین بازی ملی را انجام داد و مقابل پاراگوئه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶، دو گل به ثمر رساند. در تیم ملی اکوادور، هم بازیکنان مسن‌تر از او حضور دارند و هم بازیکنانی که بازی ملی بیشتری دارند، اما بازوبند کاپیتانی به او سپرده شده. به او که در رده ملی، سابقه گلزنی به تیم‌های ملی پرتغال، آلمان و اروگوئه را هم دارد.
گروه‌شان هم بهتر از این نمی‌توانست باشد. غلبه بر هندوراس و متوقف کردن سوئیس دور از دسترس نیست. خصوصاً که آنها پیش از جام جهانی، هلند را هم در دیداری دوستانه با تساوی ۱-۱ متوقف کردند.
فیلیپه سندروس - سوئیس
سوئیس از قدیمی‌ترین تیم‌های جام جهانی است. آنها از دومین دوره در جام جهانی ۱۹۳۴، در این مسابقات حضور داشته‌اند. سال ۱۹۵۴ هم میزبان جام جهانی بوده‌اند. اما هیچوقت به مرحله‌ای بالاتر از یک چهارم نهایی صعود نکرده‌اند.
هیتسفلد جزو اولین مربیانی است که فهرست ۲۳ نفره تیمش را برای حضور در جام جهانی اعلام کرد. تیمی که در رده جوان‌ترین تیم‌های جام بیستم قرار می‌گیرد. مسن‌ترین بازیکن این تیم استیو فون‌برگن است که هنوز ۳۱ سالش نشده.
دیه‌گو بناگلیو دروازه بان ولفسبورگ، اشتفان لیخ‌اشتاینر (یوونتوس)، یوهان ژورو (هامبورگ)، ریکاردو رودریگز ولفسبورگ، رتو زیگلر از تیم پدیده سری آ یعنی ساسولو، مثلث سوئیسی ناپولی در خط میانی که عبارتند از والون بهرامی، بلریم جمالی و گوخان اینلر. به اتفاق ترانکوئیلو بارنتا (شالکه)، گلسون فرناندز و آدمیر مهمدی (فرایبورگ)، گرانیت (مونشن‌گلادباخ) و ژردان شکیری (بایرن مونیخ)، هریس صفروویچ (سوسیه‌داد) و یوزیپ درمیچ (بایرلورکوزن) از ستارگان سوئیس در جام جهانی هستند.
در این بین، فیلیپه سندروس از ستون‌های خط دفاعی تیم ملی سوئیس است. بازیکنی که به خاطر همسر ایرانی‌اش مورد توجه ایرانیان هم هست.
سندروس هفت سال در آرسنال توپ زده و با این تیم قهرمان جام حذفی شده. در آث میلان و اورتون بازی کرده. در فولام، همبازی دژآگه بوده و پیش از جام جهانی نیز برای والنسیا به میدان رفته.
مدافع اهل ژنو، سال ۲۰۰۲ همراه با تیم ملی سوئیس، تنها قهرمانی این کشور در تاریخ مسابقات نوجوانان اروپا را رقم زد. از ۲۰ سالگی و بازی مقابل فرانسه، برای تیم ملی بازی می‌کند. در جام جهانی ۲۰۰۶ در هر سه بازی مقدماتی بازی کرد و در گروهی که فرانسه، کره جنوبی و توگو هم حضور داشتند، سرگروه شدند. او یک گل هم وارد دروازه کره جنوبی کرد اما مقابل همین تیم دچار مصدومیت شد و تیمش در غیاب او، در مرحله یک چهارم نهایی حذف شد.
در جام جهانی ۲۰۱۰ هم در اولین بازی که اسپانیا را بردند، او در نیمه اول مصدوم شد. حالا در سومین جام جهانی‌اش از با تجربه ترین بازیکنان سوئیس محسوب می‌شود.