برکناری علی کردان، دومین وزیر کشور دولت نهم با رأی مجلس ایران، کابینه محدود احمدینژاد را در مرز کسب اعتماد مجدد از مجلس قرار داد.
بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی، چنانچه نیمی از وزیران کابینه تغییر کنند، رئیس جمهور لازم است برای ادامه کار دولت، بار دیگر تمامی کابینه خود را برای کسب رأی اعتماد مجدد به مجلس معرفی کند.
در طول سه سال فعالیت دولت نهم، هشت وزیر کابینه با عزل یا استعفا، به همکاری خود با آقای احمدینژاد خاتمه دادهاند و بدین ترتیب با احتساب فوت وزیر پیشین دادگستری و برکناری علی کردان، تا کنون ۱۰ وزیر از کابینه ۲۱ نفره آقای احمدینژاد تغییر کردهاند.
از سوی دیگر برکناری آقای کردان که خود تا چندی پیش از عناصر تأثیرگذار و مورد اعتماد جناح اصولگرا به حساب میآمد، چالش جدیدی را در میان اصولگرایان، در آستانه دهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران نمودار کرد.
در مورد موضوع برکناری آقای کردان و پیامدهای این موضوع برای دولت آقای احمدینژاد با غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی و از چهرههای سیاسی اصلاحطلب ایران به گفتگو نشستهایم.
رادیو فردا: آقای کرباسچی، به نظر شما برکناری آقای کردان، چه پیامدهایی برای دولت آقای احمدینژاد خواهد داشت؟
غلامحسین کرباسچی: فکر نمیکنم٬ پیامد خاصی برای ایشان یا برای کابینه داشته باشد. قاعدتاً فرد دیگری، با همان ویژگیهایی که ایشان میپسندند معرفی میکنند و علیالاصول هم مجلس با برخوردی که با وزیر قبلی کرده٬ قاعدتاً برخورد تند و موشکافانهای نخواهد کرد و احتمالاً [وزیر پیشنهادی] رأی میآورد.
با در نظر گرفتن اینکه در هر حال برابر قانون٬ اگر وزیر دیگری از کابینه آقای احمدینژاد استیضاح شود، کابینه در واقع باید دوباره به تأیید مجلس برسد و با در نظر گرفتن این مسئله که در روزها و هفتههای آینده٬ مسئله استیضاح وزیر کشاورزی مطرح است٬ آیا این موضوع برای ادامه کار آقای احمدینژاد٬ ایجاد دردسر نخواهد کرد؟
با توجه به این نکته٬ هم دولت و هم نمایندهها٬ کمی ملاحظه میکنند تا در این شش ماه باقی مانده٬ استیضاحی انجام نشود. ولی اگر به فرض هم چنین اتفاقی بیفتد و وزیری را استیضاح کنند٬ فکر میکنم با روحیهای که ما در دولت سراغ داریم٬ زیاد دولت مشکلی نداشته باشد و خیلی هم نگران این مسئله نیست٬ چون به هر حال٬ استیضاح تریبونی است٬ دولت میرود آنجا حرفهای خود را میزند و شاید مطلوبیتی هم برای روش کلی دولت داشته باشد٬ چون به نظرم میآید که یکی از ویژگیهایی که این دولت همیشه دنبال میکند این است که یک دولت استثنائی و شاخص٬ در تاریخ دولتهای ایران باشد و خیلی از کارهای خود را با این تحلیل [انجام میدهد که] با تحلیل دیگری از لحاظ مصالح کشور و مصالح دولت٬ سازگار نیست.
منظور آقای احمدینژاد از شاخص بودن وجهی مثبت است. منظور شما از شاخص بودن دولت چیست؟
فکر میکنم دولت شاخص بودن را برای خود مثبت میداند٬ حالا قضاوتهای عمومی مردم که آیا این خوب است یا بد [نکته دیگری است]٬ همین که در افکار عمومی و در اذهان٬ صفحه اول همه روزنامهها٬ تیتر اول همه رسانهها و سایتها اخبار دولت باشد و در افکار عمومی مطرح باشد. چیزی که مد نظر ایشان است٬ این است که فقط مطرح باشد و این مطرح بودن را جنبه مثبتی برای خود میداند.
آقای کرباسچی٬ با در نظر گرفتن اینکه هم مجلس اصولگرا است و هم دولت٬ دلیل این تقابل مجلس و دولت در این مقطع از زمان را شما چه میدانید؟
اولاً این اصولگرایی٬ یک چهارچوب صد در صد تعریف شده و توافق شدهای در بین آقایان نیست. به هر حال شاید خیلی از کسانی که در اردوگاه اصلاحطلبان نام آنها نوشته شده باشد٬ بسیار اصولگراتر از جناحی باشند که خود را اصولگرا مینامند. یک نمونه خیلی روشن٬ آقای کردان است که به هر حال تا دیروز٬ یکی از شاخصهای اصولگرا بود٬ ولی اصولی که ایشان به آن گرایش داشت و تابع آنها بود٬ توسط دوستانی که در مجلس خود را اصولگرا میدانند٬ زیر سؤال رفت و در عین حال آقای احمدینژاد و دولت٬ ایشان را مظلوم میداند و آن اصولی که در مجلس با تعبیرات تندی٬ از لحاظ اخلاقی و مسائل مختلف٬ مورد حمله قرار گرفت٬ توسط دولت به عنوان خروج از اصولگرایی شناخته نشد.
پرسش آخر اینکه٬ آیا شما ارتباطی با این اختلافات بین مجلس و دولت٬ با انتخابات ریاست جمهوری در خرداد آینده میبینید؟
فکر میکنم دولت اصرار دارد که در محدوده وزارت کشور کسانی باشند که از لحاظ انتخابات٬ مورد اعتماد او باشند. با توجه به اینکه ما در مجموعه وضعیت انتخاباتی که در کشور داریم٬ حرف و حدیثها و صحبتهایی از نحوه اجرای انتخابات همیشه هست.
شاید یکی از بحثها هم بالأخره همین باشد که احتمالاً در انتخابات آینده اگر احیاناً اصولگراها کاندیدای دیگری غیر از آقای احمدینژاد را بخواهند انتخاب کنند٬ کسانی که در وزارت کشور هستند، نسبت به کسانی که چشم و دیده ایشان هستند٬ اعتماد کامل ندارند.