هفته گذشته پیش‌نویس قطعنامه‌ای از نقض حقوق بشر در ایران در کمیته سوم سازمان ملل متحد با ۸۰ رأی موافق تصویب شد.
در پی آن محمدجواد لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه ایران به تصویب این قطعنامه اعتراض کرد و بان گی مون دبیرکل سازمان ملل را برای بررسی وضعیت حقوق بشر، به ایران دعوت کرد. دعوتی که با استقبال بان گی مون مواجه شد.
در این میان پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی یکی از کشته شدگان حوادث پس از انتخابات ۸۸، از آقای بان گی مون خواسته است در سفرش به ایران با خانواده کشته‌شدگان دیدار کند.
خانم فهیمی در گفت‌وگویی با رادیو فردا به پرسش‌هایی در این مورد پاسخ داده است.
من به عنوان یک مادر که فرزندش را در این اتفاقات از دست داده است، نظرم این بود که اگر قوه قضاییه مشکلاتی دارد و نمی‌تواند پاسخگوی ما باشد، آقای بان گی‌مون می‌تواند از طریق ادعای دادخواهی ما این مسئله را پیگیری کند.
من سال گذشته بلافاصله شکایت نامه نوشتم. برای من شناسایی و معرفی قاتل و آمر قتل مهم است و این که در یک دادگاه علنی محاکمه شوند وگرنه قصد ندارم کسی را اعدام کنم و قصد ندارم کسی را قصاص کنم چون مخالف خشونت هستم. اما به عنوان یک شهروند این مملکت تقاضا دارم که قوه قضاییه پاسخگوی ما باشد.
شکایت ما در قوه قضاییه باز است و پیگیری هم کرده‌ایم ولی بعد از یک سال و پنج ماه هنوز پاسخی به ما نداده‌اند که چه کسانی به خودشان اجازه دادند بچه‌هایی مانند سهراب را در خیابان بکشند آن هم بدون دلیل.
مگر گناه این بچه چه بود؟ من باید بدانم بچه‌ام چه گناهی مرتکب شده بود که خودم اطلاعی نداشتم. من کجا باید دادخواهی کنم و صدایم را به گوش مسئولان مملکت برسانم؟ مگر بچه من حق زندگی دراین مملکت را نداشت؟ به چه کسی باید دردم را بگویم؟
باید صدایم را بشنوند و من مخصوصاً از ابتدا صدایم را بلند کردم. یک انسان دراین دنیا حق زندگی دارد. بچه من هیچ کار خلافی نکرده بود که کشته شود. مگر هر کس اعتراض کند باید کشته شود؟
در اینجا کسی به دادخواهی من جواب نمی‌دهد بنابراین آقای بان گی‌مون که دبیر سازمان ملل است و می‌تواند کاری انجام دهد باید حق ما را بگیرد.
بله، بیایند ببینند و آمار بگیرند. مگر تنها بچه من و یا ندا کشته شد؟ این همه انسان بی جهت از بین رفتند، برای چه؟ چه کسی دارد این کارها را انجام می‌دهد؟ خوب بیایند معرفی کنند. اگر جاسوس انگلیس و آمریکا یا منافقین این کار را کرده‌اند آنها را معرفی کنند، هر کسی هست باید به ما معرفی کنند.
من اجازه نمی دهم بچه مرا بکشند و صدایم درنیاید. این حق قانونی من است و جلوی همه آنها گفته‌ام که این حق من است و صدایم خاموش نخواهد شد مگر این که مرا هم بکشند تا صدایم خفه شود.
تعدادی را که خودم می‌شناسم از جمله اشکان سهرابی، علیرضا افتخاری، دانیال رمضانی و خیلی‌های دیگر هستند. ما شب‌های جمعه می رویم بهشت زهرا می‌بینیم، منتها به خاطر ترس و وحشتی که ایجاد کرده‌اند صدای کسی در نمی‌آید. ولی من در قبال فرزندم احساس مسئولیت می‌کنم و نمی‌خواهم و نمی‌گذارم خون بچه‌ام پایمال شود.
در پی آن محمدجواد لاریجانی دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه ایران به تصویب این قطعنامه اعتراض کرد و بان گی مون دبیرکل سازمان ملل را برای بررسی وضعیت حقوق بشر، به ایران دعوت کرد. دعوتی که با استقبال بان گی مون مواجه شد.
در این میان پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی یکی از کشته شدگان حوادث پس از انتخابات ۸۸، از آقای بان گی مون خواسته است در سفرش به ایران با خانواده کشته‌شدگان دیدار کند.
خانم فهیمی در گفت‌وگویی با رادیو فردا به پرسش‌هایی در این مورد پاسخ داده است.
- خانم فهیمی ممکن است در مورد دلایل درخواست خود از بان گی مون توضیح دهید؟
من به عنوان یک مادر که فرزندش را در این اتفاقات از دست داده است، نظرم این بود که اگر قوه قضاییه مشکلاتی دارد و نمی‌تواند پاسخگوی ما باشد، آقای بان گی‌مون می‌تواند از طریق ادعای دادخواهی ما این مسئله را پیگیری کند.
- شما برای پیدا کردن قاتل سهراب چه اقداماتی انجام دادید و به شما چه پاسخ دادند؟
من سال گذشته بلافاصله شکایت نامه نوشتم. برای من شناسایی و معرفی قاتل و آمر قتل مهم است و این که در یک دادگاه علنی محاکمه شوند وگرنه قصد ندارم کسی را اعدام کنم و قصد ندارم کسی را قصاص کنم چون مخالف خشونت هستم. اما به عنوان یک شهروند این مملکت تقاضا دارم که قوه قضاییه پاسخگوی ما باشد.
شکایت ما در قوه قضاییه باز است و پیگیری هم کرده‌ایم ولی بعد از یک سال و پنج ماه هنوز پاسخی به ما نداده‌اند که چه کسانی به خودشان اجازه دادند بچه‌هایی مانند سهراب را در خیابان بکشند آن هم بدون دلیل.
مگر گناه این بچه چه بود؟ من باید بدانم بچه‌ام چه گناهی مرتکب شده بود که خودم اطلاعی نداشتم. من کجا باید دادخواهی کنم و صدایم را به گوش مسئولان مملکت برسانم؟ مگر بچه من حق زندگی دراین مملکت را نداشت؟ به چه کسی باید دردم را بگویم؟
- خانم فهیمی، خواسته شما از دبیرکل سازمان ملل، چیست؟
باید صدایم را بشنوند و من مخصوصاً از ابتدا صدایم را بلند کردم. یک انسان دراین دنیا حق زندگی دارد. بچه من هیچ کار خلافی نکرده بود که کشته شود. مگر هر کس اعتراض کند باید کشته شود؟
در اینجا کسی به دادخواهی من جواب نمی‌دهد بنابراین آقای بان گی‌مون که دبیر سازمان ملل است و می‌تواند کاری انجام دهد باید حق ما را بگیرد.
- گویا شما گفته‌اید فقط سهراب و ندا شهید نشده اند بلکه در قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا پر است از شهدایی که حتی کسی نامشان را نشنیده است؟
بله، بیایند ببینند و آمار بگیرند. مگر تنها بچه من و یا ندا کشته شد؟ این همه انسان بی جهت از بین رفتند، برای چه؟ چه کسی دارد این کارها را انجام می‌دهد؟ خوب بیایند معرفی کنند. اگر جاسوس انگلیس و آمریکا یا منافقین این کار را کرده‌اند آنها را معرفی کنند، هر کسی هست باید به ما معرفی کنند.
من اجازه نمی دهم بچه مرا بکشند و صدایم درنیاید. این حق قانونی من است و جلوی همه آنها گفته‌ام که این حق من است و صدایم خاموش نخواهد شد مگر این که مرا هم بکشند تا صدایم خفه شود.
- فکر می‌کنید شهدای قطعه ۲۵۷ بهشت زهرا چند نفر هستند؟
تعدادی را که خودم می‌شناسم از جمله اشکان سهرابی، علیرضا افتخاری، دانیال رمضانی و خیلی‌های دیگر هستند. ما شب‌های جمعه می رویم بهشت زهرا می‌بینیم، منتها به خاطر ترس و وحشتی که ایجاد کرده‌اند صدای کسی در نمی‌آید. ولی من در قبال فرزندم احساس مسئولیت می‌کنم و نمی‌خواهم و نمی‌گذارم خون بچه‌ام پایمال شود.