صفار هرندی: اجازه کودتای فرهنگی را نمی دهیم

محمدحسين صفار هرندی گفت::«اگر در گذشته شلختگی هایی اتفاقاتی افتاده، در آينده ديگر اين اتفاقات نخواهد افتاد.» (عکس: فارس)

محمدحسين صفار هرندی، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی، با تاکيد بر اين که در «جمهوری اسلامی، روح حاکم فرهنگی، مضامين دينی است و در هر دولتی، هيچکس حق تغيير آن را ندارد»، گفت:« به جرأت مي گويم هيچ گاه به فردی اجازه کودتای فرهنگی داده نخواهد شد.»


وی که در همايش جشنواره سراسری هنری «عدالت و اميد» در تهران سخنرانی می کرد، اضافه کرد:«اگر در گذشته شلختگی هایی اتفاقاتی افتاده، در آينده ديگر اين اتفاقات نخواهد افتاد.»


وزير فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی در حالی روز پنجشنبه از ممانعت وزارت خانه مطبوعش از « کودتای فرهنگی» سخن می گفت که به گفته برخی از کارشناسان، وضعيت فرهنگی کشور در سال های دولت محمود احمدی نژاد، سخت ترين سال های خود را در ۳۰ سال گذشته طی کرده است.


با اين حال، او تلاش دولت های پيش از اين را زير سوال برد و گفت:« چگونه پس از گذشت ۳۰ سال از انقلاب، ما هنوز نمي توانيم يک فيلم يا يک رمان داشته باشيم، که عدالت که شعار همه انبيا و اوليا هم هست، در آن غالب باشد.»


محمد حسین صفارهرندی تاکيد کرد که حرکت عمومی فرهنگ جامعه بايد به سوی عدالت محوری باشد.


وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران با اشاره به اینکه در بخش فرهنگ و هنر عقب ماندگي هايی در زمينه «انتظار برای ظهور» وجود دارد، خاطرنشان کرد:«اگر اين اتفاق صورت گيرد، به نظر مي رسد ما برای پذيرش آقا آماده تر شده ايم و حکومت نيز اسلامي تر شده است.»


به گفته او، «هيچکس حق ندارد به دليل آنکه يک سال ديگر دولت تغيير مي کند، اين قضيه را سرسری بگيرد؛ بلکه بايد اين خواسته را پايه گذاری کنيم و ديگران نيز مطمئنا آن را ادامه خواهند داد.»


به گفته برخی از روزنامه نگاران و کارشناسان مسایل فرهنگی، محمد حسین صفار هرندی در دوران سردبيری روزنامه کيهان از حاميان سرسخت امنيتی کردن فرهنگ بود و بر اساس آمارهای منتشره در باره شمار کتاب ها، نمايشگاه ها، تئاترها، فيلم ها، نشريات و رسانه های اينترنتی توقيف يا سانسور شده، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران وزارت وی، سخت گيرانه ترين سانسور سه دهه گذشته را بر فرهنگ و رسانه های ايران اعمال کرده است.


ممنوع شدن اکران فيلم های سينمايی که مجوز اکران دريافت کرده اند، ممنوع الخروج شدن بازيگران به اتهام نقش آفرينی در فيلم های غير ايرانی، سانسور کتاب ها پيش از انتشار آنها، جلوگيری از اجرای کنسرت های موسيقی علیرغم صدور مجوز برای آنها را می توان آخرين نشانه های محدوديت های فرهنگی در ايران دانست.