این هفته در مجلس مملکت که قرار است «خانه ملت» باشد و نمایندگان مردم در آن حضور داشته باشند یک بار دیگر اتفاقی افتاد که نشان داد اصلاً بودن و نبودن این مجلس به لعنت خدا نمی‌ارزه! و اگر اصلاً جمع کنند ببندند و درش رو گل بگیرند و بگذارند تصمیم‌ها در بیت رهبری گرفته بشه کلی صرفه‌جویی میشه! هم دردسر و سر درد ملت کمتر میشه و هم پول بیت‌المال هدر نمیره برای پرداخت حقوق این همه نماینده و پول آب و برق ساختمان مجلس و این حرف‌ها!
داستان چیه؟
Your browser doesn’t support HTML5
پارادوکس با کامبیز حسینی؛ استفاده از آفتابه قدغن شد!
داستان اینه که وقتی صحبت از «لزوم استفاده از آفتابه و یا شیلنگ در توالت‌های عمومی» مطرح میشه! مجلس - که در رأس امور است - اختیار داره که رأی‌گیری کنه و تصمیم بگیره و تصویب و یا رد کنه! ولی وقتی صحبت از مثلاً چیزی مثل برجام میشه تا «آقا» نامه نده و برای همه تعیین تکلیف نکنه هیچ چیزی تصویب نمیشه!
در نهایت هم همیشه یک عدد لاریجانی هست که قبل از رأی‌گیری در مورد مسائلی غیر از آفتابه و شیلنگ، اون نامه آقا رو برای نماینده‌ها بخونه و بگه «آقا جان رهبر اینجوری فکر می‌کنه حالا شما هر جوری دوست داری رأی بده!»
مجلس «گاب دکفته بازار» ملت اینجوری کار می‌کنه اصولاً!
حالا چرا من گیر دادم به این داستان؟ چون نمونه بارز همین فرمول هفته گذشته یک بار دیگر اتفاق افتاد برای حمایت و یا عدم حمایت مالی از تروریسم!
من در برنامه این هفته با دلیل و مدرک این داستان رو براتون ساده می‌کنم تا خود حدیث مفصل و از این حرف‌ها!