وبلاگ انتخابات آمریکا

تقویم انتخابات درون حزبی آمریکا به روزهای آخرش نزدیک شده است و در دو هفته آینده، انتخابات در آخرین ایالت‌های باقی‌ مانده برگزار خواهد شد و هر دو حزب برای برپایی کنوانسیون‌های ملی خود در تابستان آماده خواهند شد.

در روزهای پیش رو، ابتدا انتخابات درون حزبی دموکرات‌ها در بخش آمریکایی جزایر ویرجین در دریای کارائیب و سپس در پورتوریکو برگزار می‌شوند.

بعد از آنها در روز ششم ژوئن، هفتدهم خردادماه، انتخابات در شش ایالت باقی مانده از جمله کالیفرنیا و نیوجرسی برگزار می‌شود. در این روز انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان به پایان می‌رسد.

اما در حزب دموکرات بعد از این روز تنها انتخابات شهر واشنگتن دی سی باقی خواهد ماند که در روز چهاردهم ژوئن، بیست و پنجم خرداد برگزار می‌شود و پرونده رقابت‌های درون حزبی آنها نیز بسته خواهد شد.

در حزب جمهوریخواه، تکلیف رقابت به طور قطعی روشن شده و دونالد ترامپ، سرمایه‌دار نیویورکی نامزد «حزب معظم قدیمی» (GOP) در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ خواهد بود. او برای این نامزدی، حداقل آرای کافی از نمایندگان ایالت‌ها در کنوانسیون ملی حزب جمهوریخواه را به دست آورده است. با این حال رأی‌گیری در ایالت‌های باقی‌مانده کماکان ادامه خواهد داشت.

در جبهه مقابل، یعنی در حزب دموکرات، هنوز هیچ یک از دو نامزد نتوانسته‌اند به ۵۰ درصد آرای مورد نیاز برای نامزدی دست یابند.

اما بر اساس عدد و رقم موجود، هیلاری کلینتون بخت اصلی نامزدی این حزب است. او تا امروز توانسته به دو هزار و ۳۱۲ رأی کنوانسیون ملی دست یابد و برای رسیدن به ۵۰ درصد آرا تنها به ۷۱ رأی بیشتر نیاز دارد.

در مقابل برنی سندرز به هزار و ۵۰۱ رأی دست یافته و برای پیروزی نهایی به ۸۳۸ رای بیشتر نیاز دارد.

هر چند که در دو هفته پیش رو تکلیف ۹۳۰ رأی باقی‌مانده روشن خواهد شد، اما اینکه بیش از ۷۰ درصد آرای باقی‌مانده به حساب سندرز ریخته شوند، تقریباً غیرممکن است. و به همین دلیل نیز هیلاری کلینتون مدام در مصاحبه‌هایش یادآوری می‌کند که از نظر خودش، نامزدی‌اش قطعی است.

به رغم این موضوع کمپین برنی سندرز با تمام توانش به تبلیغ علیه هیلاری کلینتون ادامه می‌دهد. این تبلیغات به حدی شدید بودند که کمپین کلینتون را مجبور کردند بار دیگر به رقابت‌های درون‌حزبی توجه کند و هرازگاهی برنامه‌هایی برای مقابله با سندرز برپا کند.

نبرد اصلی در حال حاضر در ایالت کالیفرنیا در جریان است. این ایالت، پرجمعیت‌ترین ایالت آمریکاست و به همین دلیل بیشترین سهم در آرای کنوانسیون ملی احزاب، متعلق به همین ایالت است. برای دموکرات‌ها، کالیفرنیا ۵۴۶ رأی یا delegate می‌ارزد.

در کالیفرنیا که برای مدت طولانی کلینتون با قاطعیت پیش‌رو بود، حالا رقابت بسیار نزدیکی شکل گرفته و این احتمال که سندرز موفق شود در آنجا آرای بیشتری نسبت به کلینتون کسب کند، به طور جدی وجود دارد.

اما از آنجا که تمامی فرستادگان حزبی یا delegate‌های باقی مانده متناسب با آرای مردم بین این دو تقسیم خواهد شد، در نهایت پیروزی احتمالی سندرز در کالیفرنیا نیز نمی‌تواند بر نتیجه تأثیری بگذارد. بماند که تا این لحظه در تمامی نظرسنجی‌ها، این کلینتون است که پیشتاز کالیفرنیا است.

کلینتون همچنین در ایالت نیوجرسی نیز پیشتاز است. این ایالت نیز در کنوانسیون ملی ۱۴۲ فرستاده حزبی دارد و به تنهایی می‌تواند پیروزی نهایی کلینتون را تضمین کند.

ضمن اینکه هیلاری کلینتون در شمارش آرای واقعی نیز به شکل معناداری از سندرز جلوتر است. او تا امروز ۱۳ میلیون رأی کسب کرده و در مقابل سندرز ۱۰ میلیون رأی به دست آورده است.

اصرار سندرز

به رغم اینکه ظاهراً کار رقابت‌های درون حزبی دموکرات‌ها تمام است، برنی سندرز کماکان مصر است که به رقابت تا روز آخر ادامه بدهد.

او در مصاحبه‌ها بیش از هر چیز به نظرسنجی‌هایی اشاره می‌کند که در آنها عملکردش در برابر دونالد ترامپ از هیلاری کلینتون بهتر است.

محور استدلال اصلی سندرز در حال حاضر این است: خطر ریاست جمهوری دونالد ترامپ جدی است و کسی باید نامزد حزب دموکرات شود که بخت بیشتری برای شکست ترامپ دارد. همزمان اگر سوپردلیگیت‌های حزب دموکرات از هیلاری کلینتون روی برگردانند و به من رأی بدهند، من برنده خواهم شد.

کمابیش تمامی نظرسنجی‌ها این استدلال سندرز را تأیید می‌کنند و او با اختلاف بیشتری نسبت به کلینتون از ترامپ جلو است.

همزمان مسئله تحقیقات دنباله‌دار درباره شکل استفاده و آرشیو ایمیل‌های هیلاری کلینتون در دورانی که وزیر خارجه بود نیز موجب شده تا وضعیت او در افکار عمومی آمریکا شکننده‌تر از گذشته به نظر برسد.

در آخرین دور این بررسی‌ها، نتایج تحقیقات بازرسان داخلی وزارت خارجه نشان داد که در آن دوران، برخی از کارمندان این وزارتخانه با شکل استفاده کلینتون و بهره بردن از یک سرور شخصی برای آرشیو کردن ایمیل‌های وزیر مخالف بودند، اما مخالفت‌هایشان به جایی نرسیده است.

گزارش‌هایی از این دست احتمال موفقیت نهایی خانم کلینتون را در برابر دونالد ترامپ، بیش از هر زمان دیگری زیر سؤال می‌برند.

اما روی دیگر استدلال سندرز این است که حزب دموکرات آرای مردم را نادیده بگیرد و کسی را نامزد کند که رأی کمتری آورده است. برای این کار، سوپردلیگیت‌ها، یعنی حدود ۱۵ درصد آرای اعضای بانفوذ حزب که تعهدی به رأی مردم ندارند، باید به جای هیلاری کلینتون به برنی سندرز رأی بدهند. از زمان تثبیت شکل نوین انتخاب نامزد در حزب دموکرات تاکنون سابقه نداشته است که اعضای بانفوذ با رأی ویژه خود نتیجه نهایی رقابت‌های درون حزبی را تغییر بدهند. یعنی تا امروز همیشه کسی در این حزب نامزد نهایی شده که بیشترین رأی را از طرف مردم به دست آورده است.

برنی سندرز در جریان مبارزات انتخاباتی‌اش همواره تلاش کرده تا لایه‌های مترقی و پیشروی حزب دموکرات آمریکا را نمایندگی کند. او همچنین بارها بر لزوم تغییر مقررات به نفع دموکراتیک‌تر شدن سیستم رقابت‌های درون حزبی نیز انگشت گذاشته است. به همین دلیل دور از انتظار نخواهد بود که به رغم تمام اظهارنظرهای او درباره حضور در رقابت تا روز کنوانسیون، وقتی باخت او در نتیجه شمارش آرای مردم قطعی شد، شکست را بپذیرد و به نفع هیلاری کلینتون از رقابت کنار بکشد.

به بیان دیگر نامزدی که در این مدت نقش مهم‌ترین مبلغ ارزش‌های لیبرال دموکراسی را در انتخابات ایالات متحده آمریکا به عهده گرفته، بعید است که در خط پایان به مذاکرات پنهانی و زد و بندهایی که لزوما دموکراتیک نیستند روی بیاورد.

میزان آرای سندرز در انتخابات باقی مانده به ویژه ایالت کالیفرنیا، مذاکرات هیلاری کلینتون با او و تغییرات احتمالی در برنامه‌های خانم کلینتون در راستای تحقق شعارهای عدالت‌خواهانه سندرز و همچنین موقعیت دونالد ترامپ در پایان رأی‌گیری و وضعیت رقابت دو حزب، از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر تصمیم سندرز تأثیر بگذارند و او را از پافشاری برای ادامه دادن رقابت تا روز کنوانسیون منصرف کنند. یا برعکس موجب شوند تا او با توپ پر به استقبال کنوانسیون برود.

این کنوانسیون، یک گردهمایی حزبی بزرگ است و به شکل یک نمایش تبلیغاتی به شکل زنده توسط رسانه‌های آمریکایی پوشش داده می‌شود.

در حزب دموکرات، کنوانسیون ملی در روزهای ۲۵ تا ۲۸ ژوئیه (چهارم تا هفتم مرداد ماه) در یک استادیوم ۲۰ هزار نفری در شهر فیلادلفیا برگزار خواهد شد و در جریان آن نامزد ریاست جمهوری و معاون او انتخاب خواهند شد.

--------------------------------------------

* کیوان حسینی را می‌توانید در تلگرام در این کانال دنبال کنید: telegram.me/kayvanhosseini1
* همچنین در توییتر نیز می‌توانید نوشته‌های او را در شناسه @Kayvan_Hosseini دنبال کنید.

با کناره‌گیری تد کروز از رقابت‌های درون حزبی جمهوریخواهان، تکلیف این حزب نیز مانند حزب دموکرات تا اندازه زیادی روشن شد و دونالد ترامپ، نامزد نهایی این حزب در رقابت‌های ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ خواهد بود.

آقای ترامپ در حال حاضر آرای ۱۰۰۷ فرستاده حزبی در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان را به دست آورده و برای به دست آوردن ۲۳۰ رای بیشتر در ادامه رقابت، عملا مانعی بر سر سراهش نیست. تنها مدعی باقی‌مانده در حزب جمهوریخواه جان کیسیک است که اگر چه هنوز کناره‌گیری نکرده، اما تعداد آرای او ۱۵۳ تاست، حتی کمتر از مارکو روبیو که هفته‌هاست کناره‌گیری کرده!

بدین ترتیب آمریکایی‌ها در روز هشتم نوامبر امسال – ۱۸ آبان ماه – به احتمال بسیار زیاد، باید از میان هیلاری کلینتون از حزب دموکرات و دونالد ترامپ از حزب جمهوریخواه یک نفر را برای ریاست جمهوری کشورشان انتخاب کنند. در این انتخابات نامزدهای دیگری هم حضور دارند که بختی برای پیروزی نخواهند داشت.

کناره‌گیری ناگهانی تد کروز، سناتور مذهبی ایالت جنوبی تگزاس، در حالی رخ داد که ظاهرا او برای متوقف کردن دونالد ترامپ انگیزه بسیار بالایی داشت.

کروز از نظر ریاضی بعد از انتخابات نیویورک دیگر قادر نبود که به حداقل ۱۲۳۷ رای (یا delegate) مورد نیاز دست پیدا کند. با این حال او بعد از شکست در نیویورک از رقابت کناره‌گیری نکرد، چرا که مدعی بود هنوز می‌تواند ترامپ را متوقف کند.

پس چرا در نهایت تد کروز در حالی که هنوز انتخابات جمهوریخواهان در ۹ ایالت برگزار نشده، بعد از شکست در ایندیانا کنار‌ه‌گیری کرد؟

پاسخ سئوال نه در فعالیت کمپین شکست خورده تد کروز، بلکه در امیدهای کمپین «نه به ترامپ» قابل ردگیری است. در واقع از فردای انتخابات نیویورک – و به عقیده برخی از فردای سه‌شنبه بزرگ – تد کروز امیدوار بود که به رغم شکست کمپینش، اتحاد بزرگتر جمهوریخواهان برای متوقف کردن ترامپ پیروز شود و این سرمایه‌دار جنجالی نتواند به حداقل آرای مورد نیاز برای نامزدی (۱۲۳۷ رای در کنوانسیون ملی) دست پیدا کند.

در چنین موقعیتی، کروز امیدوار بود که با زد و بندهای پشت پرده، بتواند نامزد حزب جمهوریخواه شود.

اما بعد از انتخابات روز سه‌شنبه در ایندیانا، کمر کمپین «نه به ترامپ» هم شکست.

کروز و دیگر مخالفان ترامپ خیلی زودتر به این نتیجه رسیدند که تنها راه متوقف کردن او، جلوگیری از پیروزی‌اش در ایالتهایی است که رقابت به شکل «همه برای برنده یا winner take all» برگزار می‌شود. در این ایالتها، برنده انتخابات، آرای تمامی فرستادگان حزبی آن ایالت را در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان از آن خود می‌کند.

ایالت ایندیانا یکی از مهمترین ایالت‌های باقی مانده بود که رقابت در آن بدین شکل برگزار می‌شد.

و ظاهرا تنها بخت شکست ترامپ در این ایالت و کوتاه کردن دستش از ۵۱ رای (delegate) ایندیانا، تد کروز بود. او با تمام قوا در این ایالت تبلیغ کرد و حتی در مقطعی به شکل کج‌دار و مریزی اعلام شد که کیسیک به نفع کروز در ایندیانا کنار رفته است. هر چند که در عمل هر دو نامزد معامله‌شان را زیر پا گذاشتند، اما حضور جان کیسیک در ایالت ایندیانا به شکل محسوسی اندک بود و او سعی کرد فضا را برای پیروزی تد کروز مهیا کند.

اما هیچ کدام این ترفندها به نتیجه نرسید و در نهایت ترامپ توانست با ۵۳ درصد آرا، کروز را و تمامی جمهوریخواهان مخالفش را – از جمله فرماندار ایندیانا که از کروز حمایت کرده بود – شکست دهد.

از اینجا دیگر بخت کمپین ضدترامپ برای متوقف کردن او، حتی از نظر ریاضی هم بسیار کمرنگ شد.

در ادامه رقابتهای جمهوریخواهان در چهار ایالت، رقابت به شکل «همه برای برنده» برگزار می‌شود که در مجموع ۱۴۳ فرستاده یا رای در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان دارند. کروز که در ایندیانا نتوانست ترامپ را متوقف کند، بسیار بعید بود که در این چهار ایالت کاری از دستش بر بیاید.

همچنین در ایالت کالیفرنیا نیز انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان به شکل «بیشتر برای برنده یا winner take most» برگزار می‌شود. این روش هم به شدت به نفع ترامپ خواهد بود که در این ایالت بزرگ با فاصله از رقبا پیش است. و با ۱۷۲ رای یا فرستاده حزبی کالیفرنیا، ترامپ به راحتی می‌توانست حتی با حضور تد کروز در ادامه رقابت به رقم جادویی ۱۲۳۷ رای برسد و نامزدی جمهوریخواهان را در دور اول رای‌گیری در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان به دست بیاورد.

و همه اینها حتی بدون محاسبه رقابت در پنج ایالت است که رقابت به شکل تناسبی برگزار خواهد شد و ترامپ در تمامی آنها و در بدترین شرایط می‌توانست به چند فرستاده حزبی دست پیدا کند.

در واقع ایندیانا تیر آخر کمپین ضد ترامپ بود ... نبرد مرگ و زندگی. که به مرگ این کمپین انجامید.

از اینجا باید دید که حزب زخم خورده و چند پاره جمهوریخواه چگونه می‌تواند پشت سر کسی متحد شود که با اظهارنظرهای آتشین، لقب منفورترین نامزد انتخابات ریاست جمهوری در دهه‌های اخیر را به دست آورده است.

دونالد ترامپ بعد از دوایت آیزنهاور، دومین کسی است که بعد از جنگ دوم، بدون پیروزی در هیچ انتخاباتی پیش از این، نامزد جمهوریخواهان می‌شود. با این تفاوت که آیزنهاورِ یک ژنرال پنج‌ستاره بود که فرماندهی نیروهای متفقین را در جبهه اروپا در جنگ جهانی دوم در کارنامه داشت و هفت سال بعد از آزاد کردن فرانسه و فتح آلمان، در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شرکت کرد.

در مقابل ترامپ مدعی است که سرمایه میلیونی پدرش را از راه کار خرید و فروش املاک به یک ثروت میلیاردی تبدیل کرده است و صاحب زنجیره‌ای از هتل و کازینو و زمین گلف در سراسر جهان است.

او تا پیش از شرکت در رقابت‌های درون حزبی جمهوریخواهان، شهرتش را مدیون شرکت در برنامه‌های عامه‌پسند «ریالیتی شو» بود و موفق شده بود با جنجال بر سر محل تولد باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا نظر رسانه‌ها را به خود جلب کند.

ترامپ در جریان کمپینش نیز بارها به دلیل عقاید غیرمتعارفش خبرساز شد.

او تا امروز با اظهارنظرهایش گروه بزرگی از مهاجرین به آمریکا، به ویژه لاتین‌تباران و مکزیکی‌ها را از خود رنجانده، مسلمانان را – حتی مسلمانان آمریکا را – با ایده‌ ممنوعیت ورود آنها به آمریکا وحشت زده کرده و میزان محبوبیتش در میان زنان در سراسر آمریکا زیر ۳۰ درصد است.

او همچنین تنها نامزد جمهوریخواهان بود که در ابتدا از توافق هسته‌ای با ایران حمایت کرد اما در نهایت مانند بسیاری مسایل دیگر موضعش را تغییر داد و جمله‌ای کلیشه‌ای را که دیگر نامزدهای جمهوریخواهان در این رقابت جا انداختند تکرار کرد و گفت این توافق را پاره خواهد کرد.

وی همچنین به شکل غیرمستقیم از احتمال استفاده از سلاح هسته‌ای علیه گروه خلافت اسلامی یا داعش و فرستادن ۳۰ هزار نیروی نظامی به سوریه سخن گفت. و البته در مصاحبه‌های بعدی به اشکال مختلف همین اظهارات خود را زیر سئوال برد و مشخصا درباره فرستادن نیرو به سوریه گفت که برای این کار با «ژنرال‌ها» مشاوره خواهد کرد. او نگفت با کدام ژنرالها مشاوره خواهد کرد ولی بهرحال پنتاگون در حال حاضر با ارسال نیروی زمینی به سوریه مخالف است.

ترامپ همچنین در مسایل اجتماعی مانند آزادی سقط جنین نیز بارها مواضع خود را تغییر داده و دستکم در یک مصاحبه گفت زنانی که سقط جنین می‌کنند باید مجازات شوند! او همین حرف را هم تغییر داد و گفت منظورش دست‌اندرکاران سقط جنین بوده که ۴۰ سال است در آمریکا قانونی شده است.

دونالد ترامپ که در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری به رهبر حزب جمهوریخواه نیز بدل خواهد شد در جریان رقابتهای درون‌حزبی بارها به سران این حزب حمله کرد و آنها را فاسد و متقلب خواند. این موضوع موجب شد تا برخی از جمهوریخواهان سرشناس علیه او موضع بگیرند.

و از همه اینها مهمتر، بر اساس نظرسنجی‌ها اگر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا همین امروز برگزار شود، او با اختلافی قابل ملاحظه رقابت را به هیلاری کلینتون نامزد اصلی دموکراتها خواهد باخت.

با این حال حزب جمهوریخواه از حالا شش ماه فرصت دارد تا اول از همه با ترامپ کنار بیاید، و بعد آمریکا را قانع کند که با او کنار بیاید و به عنوان رییس جمهور انتخابش کند.

---------------------------------------------

کیوان حسینی را می‌توانید در تلگرام در این کانال دنبال کنید: telegram.me/kayvanhosseini1

همچنین در توییتر نیز می‌توانید نوشته‌های او را در شناسه @Kayvan_Hosseini دنبال کنید.