گزارش‌ها از تهران حاکي است که منصور اسانلو، رييس هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران، روز شنبه در زندان رجايی‌شهر کرج در پی حمله ماموران زندان و ضرب و شتم هم‌سلولی‌هايش توسط آنها دچار ناراحتی قلبی شده است.
پيشتر، برخی از وب‌سايت‌ها اعلام کرده بودند که اين فعال کارگری نيز مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
آقای اسانلو پس از انتقال از زندان اوين به زندان رجايی‌شهر در سال گذشته، در بند مجرمان عادی نگهداری می‌شود، موضوعی که مورد اعتراض او، خانواده و وکلای مدافعش قرار گرفته است. .
محمد اوليايی فرد، وکيل مدافعی که قرار است وکالت اين فعال کارگر زندانی را به طور رسمی بر عهده بگيرد، درباره حادثه روز شنبه به راديوفردا می‌گويد: «تعداد زيادی مامور به طور ناگهانی به سلولی که آقای اسانلو در آنجا حضور دارد حمله کردند و به بهانه اين که در اين سلول مواد روان‌گردان و يا ساير وسايل ممنوعه وجود دارد تمام سلول را تفتيش کردند.
آنها همچنين هم‌سلولی‌های وی را به‌شدت با باتوم مورد ضرب و شتم قرار دادند. ضمن آن که وسايل همگی و از جمله وسايل شخصی آقای اسانلو اعم از کيف پول، کارت تلفن و ساير وسايل را تفتيش و تخريب کردند. از آنجا که ايشان شاهد اين مسائل بود و حتی نزديک به درگيری بود و اين احتمال وجود داشت که باتوم‌ها به ايشان اصابت کند و از آنجا که دارای ناراحتی قلبی است، اين اتفاقات عارضه قلبی او را تشديد کرد.»
پيش از اين، کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران در نامه‌ای خطاب به رياست وقت قوه قضائيه از تهديد جانی آقای اسانلو توسط يکی از جانيان حاضر در زندان اظهار نگرانی کرده بود.
اين فعال کارگری از بيماری در ناحيه قلب، کليه و کمر رنج می‌برد. علاوه بر اين رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه که تاکنون سه عمل جراجی چشم نيز داشته است، بايد به طور مرتب از سوی متخصصان چشم‌پزشکی معاينه شود و تحت معالجه قرار گيرد.
با توجه به اين شرايط، خانواده اين فعال کارگری بارها از مقام‌های قضايی جمهوری اسلامی ايران، خواستار مرخصی پزشکی جهت درمان و يا حتی آزادی وی شده‌اند، درخواستی که تاکنون بی‌پاسخ مانده است.
در عين حال، مقامات قضايی جمهوری اسلامی ايران حتی از اعطای مرخصی عادی به آقای اسانلو از زمان بازداشت او در تيرماه سال ۱۳۸۶ تاکنون خودداری کرده‌اند .
او سال گذشته از زندان اوين به زندان رجايی‌شهر کرج انتقال يافت و از آن زمان تاکنون در بند مجرمان عادی نگهداری می‌شود.
به گفته وکلای مدافع و خانواده اين فعال کارگری، اين اقدام نقض تمامی حقوق اوليه هر زندانی است، زيرا او نيمی از پنج سال دوران محکوميتش را سپری کرده است و مطابق قانون مجازات اسلامی، زندانی بايد در محل زندگی خود نگهداری شود.
آقای اوليايی فرد در اين باره می‌گويد: «محل نگهداری ايشان می‌توانست همان زندان اوين باشد، چون دسترسی خانواده و حتی وکيل به او راحت‌تر بود. اگر چه ايشان حتی در زندان اوين هم دچار مشکلاتی شدند، اما به خاطر تنبيه و اعمال نوعی مجازات، ايشان را به زندان رجايی‌شهر فرستادند.»
اين در حالي است که به گفته اين وکيل مدافع، «زندان رجايی‌شهر از نظر امکانات در سطح بسيار پائينی است، سلول‌های نموری دارد و از نظر بهداشتی و غذايی نيز دارای کيفيت نازلی است.»
محمد اوليايی فرد اضافه می‌کند: «متاسفانه در زندان رجايی‌شهر هم در زمان عزيمت برای معالجه چشمانش، مامورين با وی درگير شدند و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و اين در شرايطی است که آقای اسانلو هم اکنون در حال حاضر دارای شرايط مناسبی نيست.»
آقای اوليايی فرد همچنين می‌افزايد که تلاش می‌کند اين فعال کارگر زندانی را به بندی که زندانيانی با جرايم سياسی و عقيدتی به سر می‌برند منتقل کند.
وی ابراز اميدواری می‌کند که بر اساس اصل تفکيک مجرمين که بر مبنای جرايم آنها صورت می‌گيرد، بتوان منصور اسانلو را برای گذراندن مدت باقی‌مانده به پایان زندانش به سلولی انتقال داد که هم‌سلولی‌های او از مجرمين عقيدتی و سياسی باشند.
اين وکيل مدافع می‌گويد: «اين که آقای اسانلو بخواهد با هم‌سلولی‌هايی که معتاد يا سارق، قاچاقچی يا جانی هستند، در يک سلول به سر ببرد، طبعا برای وی مشکلاتی ايجاد می‌کند و اين ناراحتی‌های جسمی‌اش همچون عارضه‌های قلبی و چشمی را تشديد خواهد کرد.
منصور اسانلو به اتهام اقدام عليه امنيت ملی به پنج سال زندان محکوم شده است.
فعالين کارگری و همچنين ساير فعالان مدنی در ايران به اتهاماتی مانند اقدام عليه امنيت ملی، تشويش اذهان عمومی و تبليغ عليه نظام محاکمه و زندانی می‌شوند، اتهاماتی که مورد انتقاد اين فعالان قرار دارد.
در عين حال، اتحاديه‌های بين‌المللی کارگری و سازمان‌های حقوق بشری با رد اتهام وارده به آقای اسانلو، خواستار آزادی فوری او و همچنين ابراهيم مددی، نايب رييس هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، شده‌اند.
پيشتر، برخی از وب‌سايت‌ها اعلام کرده بودند که اين فعال کارگری نيز مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
آقای اسانلو پس از انتقال از زندان اوين به زندان رجايی‌شهر در سال گذشته، در بند مجرمان عادی نگهداری می‌شود، موضوعی که مورد اعتراض او، خانواده و وکلای مدافعش قرار گرفته است. .
بیشتر بخوانید:
آنها همچنين هم‌سلولی‌های وی را به‌شدت با باتوم مورد ضرب و شتم قرار دادند. ضمن آن که وسايل همگی و از جمله وسايل شخصی آقای اسانلو اعم از کيف پول، کارت تلفن و ساير وسايل را تفتيش و تخريب کردند. از آنجا که ايشان شاهد اين مسائل بود و حتی نزديک به درگيری بود و اين احتمال وجود داشت که باتوم‌ها به ايشان اصابت کند و از آنجا که دارای ناراحتی قلبی است، اين اتفاقات عارضه قلبی او را تشديد کرد.»
پيش از اين، کمپين بين‌المللی حقوق بشر در ايران در نامه‌ای خطاب به رياست وقت قوه قضائيه از تهديد جانی آقای اسانلو توسط يکی از جانيان حاضر در زندان اظهار نگرانی کرده بود.
اين فعال کارگری از بيماری در ناحيه قلب، کليه و کمر رنج می‌برد. علاوه بر اين رئيس زندانی هيئت مديره سنديکای کارگران واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه که تاکنون سه عمل جراجی چشم نيز داشته است، بايد به طور مرتب از سوی متخصصان چشم‌پزشکی معاينه شود و تحت معالجه قرار گيرد.
با توجه به اين شرايط، خانواده اين فعال کارگری بارها از مقام‌های قضايی جمهوری اسلامی ايران، خواستار مرخصی پزشکی جهت درمان و يا حتی آزادی وی شده‌اند، درخواستی که تاکنون بی‌پاسخ مانده است.
در عين حال، مقامات قضايی جمهوری اسلامی ايران حتی از اعطای مرخصی عادی به آقای اسانلو از زمان بازداشت او در تيرماه سال ۱۳۸۶ تاکنون خودداری کرده‌اند .
او سال گذشته از زندان اوين به زندان رجايی‌شهر کرج انتقال يافت و از آن زمان تاکنون در بند مجرمان عادی نگهداری می‌شود.
به گفته وکلای مدافع و خانواده اين فعال کارگری، اين اقدام نقض تمامی حقوق اوليه هر زندانی است، زيرا او نيمی از پنج سال دوران محکوميتش را سپری کرده است و مطابق قانون مجازات اسلامی، زندانی بايد در محل زندگی خود نگهداری شود.
آقای اوليايی فرد در اين باره می‌گويد: «محل نگهداری ايشان می‌توانست همان زندان اوين باشد، چون دسترسی خانواده و حتی وکيل به او راحت‌تر بود. اگر چه ايشان حتی در زندان اوين هم دچار مشکلاتی شدند، اما به خاطر تنبيه و اعمال نوعی مجازات، ايشان را به زندان رجايی‌شهر فرستادند.»
اين در حالي است که به گفته اين وکيل مدافع، «زندان رجايی‌شهر از نظر امکانات در سطح بسيار پائينی است، سلول‌های نموری دارد و از نظر بهداشتی و غذايی نيز دارای کيفيت نازلی است.»
محمد اوليايی فرد اضافه می‌کند: «متاسفانه در زندان رجايی‌شهر هم در زمان عزيمت برای معالجه چشمانش، مامورين با وی درگير شدند و او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و اين در شرايطی است که آقای اسانلو هم اکنون در حال حاضر دارای شرايط مناسبی نيست.»
آقای اوليايی فرد همچنين می‌افزايد که تلاش می‌کند اين فعال کارگر زندانی را به بندی که زندانيانی با جرايم سياسی و عقيدتی به سر می‌برند منتقل کند.
وی ابراز اميدواری می‌کند که بر اساس اصل تفکيک مجرمين که بر مبنای جرايم آنها صورت می‌گيرد، بتوان منصور اسانلو را برای گذراندن مدت باقی‌مانده به پایان زندانش به سلولی انتقال داد که هم‌سلولی‌های او از مجرمين عقيدتی و سياسی باشند.
اين وکيل مدافع می‌گويد: «اين که آقای اسانلو بخواهد با هم‌سلولی‌هايی که معتاد يا سارق، قاچاقچی يا جانی هستند، در يک سلول به سر ببرد، طبعا برای وی مشکلاتی ايجاد می‌کند و اين ناراحتی‌های جسمی‌اش همچون عارضه‌های قلبی و چشمی را تشديد خواهد کرد.
منصور اسانلو به اتهام اقدام عليه امنيت ملی به پنج سال زندان محکوم شده است.
فعالين کارگری و همچنين ساير فعالان مدنی در ايران به اتهاماتی مانند اقدام عليه امنيت ملی، تشويش اذهان عمومی و تبليغ عليه نظام محاکمه و زندانی می‌شوند، اتهاماتی که مورد انتقاد اين فعالان قرار دارد.
در عين حال، اتحاديه‌های بين‌المللی کارگری و سازمان‌های حقوق بشری با رد اتهام وارده به آقای اسانلو، خواستار آزادی فوری او و همچنين ابراهيم مددی، نايب رييس هيئت مديره سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، شده‌اند.
