جنبش سبز در ایران، تنها طی چند ماه الهام بخش آثار بسیاری از هنرمندان ایرانی شده است.
یکی از این هنرمندان، سهیل توکلی است که با پویانمایی نقاشی‌های دیجیتالی‌اش، رویدادهای ایران تحت تاثیر جنبش سبز را در شبکه اینترنت به نمایش درآورده است.
سهیل توکلی که تحصیلاتش را در رشته معماری و طراحی ساختمان در ایران طی کرده از سال ۲۰۰۴ در آمریکا اقامت گزیده و گذشته از طرح‌ها و پروژه‌های ساختمانی و جوایزی که در این زمینه دریافت کرده، در تظاهرات ایرانیان در آمریکا در همبستگی با اعتراضات ایران، تصاویر بزرگی از رویدادهای ایران را در محل نقاشی کرده است.
او اکنون سخت سرگرم تازه‌ترین کارهایش است.
پای گفت‌وگو با این هنرمند ایرانی می‌نشینیم.
سهیل توکلی: کار سوم از مجموعه نقاشی‌های جنبش سبز دست می‌گذارد روی نقاط فرهنگی، قسمت‌هایی از فرهنگ ما که در طول تاریخ شاید در طول صد سال اخیر گم شده، من توی این نقاشی‌ها حتی به آن یک نگاهی می‌کنم. می‌گویم شاید بهتر باشد قبل از این که به هر آزادی برسیم، به هر تغییری دست پیدا کنیم، خودمان را هم تغییر بدهیم. در واقع من به نوعی دارم یک نقالی می‌کنم. با دوربین تصاویر روی نقاشی و اجزای نقاشی را که پر از اطلاعات است، نشان می‌دهیم و روی آنها از طریق موزیک کار نقال را می‌کنیم.
یکی از جنبه‌های کار شما این است که ضمن اینکه تلاش کردید وقایعی را که صورت گرفته و تصاویرش به جهان مخابره شده، به شکل نقاشی ترسیم کنید، در عین حال فرآیند این وقایع را در تصاویری که مربوط می‌شود به آینده در کارهایتان ترسیم می‌کنید که جنبش سبز در ایران پیروز شده. یکی از نقاشی‌های مورد توجه در کارتان تصویری است از صفحه اول روزنامه اطلاعات که عنوان اطلاعات با رنگ سبز نوشته شده و با تیتر درشت. سرمقاله این است که «ایران آزاد شد».
من یقین دارم که پیروزی حتمی است. مثال ساده ای دارم. شب و روز دو بخشی هستند که ما در بیست و چهار ساعت داریم. وقتی خورشید می‌خواهد طلوع کند، شب باید برود. نمی‌تواند بماند. ما الان در برهه ای هستیم که تمام امواج و مختصات هستی دارد این را می‌گوید که وقت تغییر است. این تغییرات تبدیل شد به یک جنبش پرانرژی که من به جهت اینکه حضور خداوند را در این جنبش می‌بینم و احساس می‌کنم که این جنبش یک جنبش فکری است، شک ندارم که این پیروزی دارد.
در نقاشی‌هایی که در آن رابطه کشیده شده اند من سه بخش را دنبال می‌کردم. یک بخش این بود که شور ایجاد کنم. شور برانگیزم. انرژی را که هر لحظه می‌خواهد فروکش کند، دوباره بازیافت کنم. در قسمت دوم در همان راستا که می‌خواهم شور ایجاد کنم دست می‌گذارم روی نقاطی از آینده که به تمام تماشاگران بگویم که چه اتفاقی دارد می‌افتد. ما چه تصاویری می‌توانیم ببینیم. در آستانه چه اتفاق مهمی هستیم. این تصاویر ایجاد شوق می‌کند. یعنی ممکن است من به عنوان یک شخص قدرت تخیل نداشته باشم. خیلی‌ها هستند که فقط ممکن است وارد جریان شده اند ولی دورنمایی از این اتفاقات ندارند. در مجموعه شماره سه من همین را دارم منتها مقداری محکم‌تر راجع به آن صحبت می‌کنم. من فکر می‌کنم در این دورانی که تا به پیروزی برسیم وقت کافی داریم که همدیگر را اصلاح کنیم. خوشبختانه اینترنت خیلی کمک می‌کند. یک حرف خوب تکثیر می‌شود. خوشبختانه حرف‌های بد زیاد تکثیر نمی‌شود.
آقای توکلی شما گذشته از سابقه ای که داشتید در ایران برای شهر زلزله زده طبس، یک شهر زیر زمینی را طراحی کرده بودید، طرح بنای یادبود شاملو را به دست داده بودید، طرح‌های بسیار دیگر در زمینه معماری و ساختمان سازی را کار کردید و جوایزی هم دریافت کردید. اینک تمرکز شما روی رویدادهای ایران است و کارهایی که در قالب آثار پویانمایی ارائه می‌کنید در ارتباط با جنبش سبز و اعتراض‌های ایران. اکنون هم سرگرم آخرین کارتان هستید که در روزهای آینده آن را آماده کنید. پس از این کار آیا شما در نظر دارید که کارهای دیگری هم فراهم کنید؟
این مجموعه در واقع ادامه خواهد داشت تا پیروزی. الان شماره سه بیرون آمده. خب یک مجموعه ای است بسته می‌شود. بعد از این من ادامه خواهم داد. این روند متوقف نمی‌شود. این طوری بگویم. من تصویری از شیطان دیدم از جریانات اخیر. این تصویر را تاکنون در ذهنم نداشتم. فکر می‌کنم اگر پنج بار دیگر به دنیا بیایم من از آن دست بر نمی‌دارم. تصویر بسیار زشت و کریهی بود که شاید اگر نقاشی نکنم، اگر نتوانم این انرژی که در من ایجاد می‌شود را آزاد کنم، صدمه به خودم می‌زنم. اینقدر زیاد است. می‌شود گفت نقاشی برای من اینجا یک مرهم است. سه ماه پیش روی پروژه شهدای آزادی ایران کار می‌کردم. این پروژه را فعلاً متوقف کردم. به جهت اینکه فکر کنید دارید خط می‌کشید، دارید طراحی می‌کنید، مبانی مطالعاتی پروژه شهدای ایران اتفاقات ایران است، شما دارید کار می‌کنید، می‌بینید هنوز توی اوج اتفاقات هستید. ذهن من درگیر است و وقایعی که اتفاق می‌افتد، آن فایل‌هایی را که اطلاعاتش را باید بریزم برای طراحی پروژه دارم همچنان ذخیره می‌کنم تا روزی که موقعش برسد، یادواره بزرگی برای بچه‌های ایران طراحی کنم.
یکی از این هنرمندان، سهیل توکلی است که با پویانمایی نقاشی‌های دیجیتالی‌اش، رویدادهای ایران تحت تاثیر جنبش سبز را در شبکه اینترنت به نمایش درآورده است.
سهیل توکلی که تحصیلاتش را در رشته معماری و طراحی ساختمان در ایران طی کرده از سال ۲۰۰۴ در آمریکا اقامت گزیده و گذشته از طرح‌ها و پروژه‌های ساختمانی و جوایزی که در این زمینه دریافت کرده، در تظاهرات ایرانیان در آمریکا در همبستگی با اعتراضات ایران، تصاویر بزرگی از رویدادهای ایران را در محل نقاشی کرده است.
- ببینید: وب‌سایت سهیل توکلی (رادیو فردا مسئول محتوای وب‌سایت‌های دیگر نیست.)
او اکنون سخت سرگرم تازه‌ترین کارهایش است.
پای گفت‌وگو با این هنرمند ایرانی می‌نشینیم.
سهیل توکلی: کار سوم از مجموعه نقاشی‌های جنبش سبز دست می‌گذارد روی نقاط فرهنگی، قسمت‌هایی از فرهنگ ما که در طول تاریخ شاید در طول صد سال اخیر گم شده، من توی این نقاشی‌ها حتی به آن یک نگاهی می‌کنم. می‌گویم شاید بهتر باشد قبل از این که به هر آزادی برسیم، به هر تغییری دست پیدا کنیم، خودمان را هم تغییر بدهیم. در واقع من به نوعی دارم یک نقالی می‌کنم. با دوربین تصاویر روی نقاشی و اجزای نقاشی را که پر از اطلاعات است، نشان می‌دهیم و روی آنها از طریق موزیک کار نقال را می‌کنیم.
یکی از جنبه‌های کار شما این است که ضمن اینکه تلاش کردید وقایعی را که صورت گرفته و تصاویرش به جهان مخابره شده، به شکل نقاشی ترسیم کنید، در عین حال فرآیند این وقایع را در تصاویری که مربوط می‌شود به آینده در کارهایتان ترسیم می‌کنید که جنبش سبز در ایران پیروز شده. یکی از نقاشی‌های مورد توجه در کارتان تصویری است از صفحه اول روزنامه اطلاعات که عنوان اطلاعات با رنگ سبز نوشته شده و با تیتر درشت. سرمقاله این است که «ایران آزاد شد».
من یقین دارم که پیروزی حتمی است. مثال ساده ای دارم. شب و روز دو بخشی هستند که ما در بیست و چهار ساعت داریم. وقتی خورشید می‌خواهد طلوع کند، شب باید برود. نمی‌تواند بماند. ما الان در برهه ای هستیم که تمام امواج و مختصات هستی دارد این را می‌گوید که وقت تغییر است. این تغییرات تبدیل شد به یک جنبش پرانرژی که من به جهت اینکه حضور خداوند را در این جنبش می‌بینم و احساس می‌کنم که این جنبش یک جنبش فکری است، شک ندارم که این پیروزی دارد.
در نقاشی‌هایی که در آن رابطه کشیده شده اند من سه بخش را دنبال می‌کردم. یک بخش این بود که شور ایجاد کنم. شور برانگیزم. انرژی را که هر لحظه می‌خواهد فروکش کند، دوباره بازیافت کنم. در قسمت دوم در همان راستا که می‌خواهم شور ایجاد کنم دست می‌گذارم روی نقاطی از آینده که به تمام تماشاگران بگویم که چه اتفاقی دارد می‌افتد. ما چه تصاویری می‌توانیم ببینیم. در آستانه چه اتفاق مهمی هستیم. این تصاویر ایجاد شوق می‌کند. یعنی ممکن است من به عنوان یک شخص قدرت تخیل نداشته باشم. خیلی‌ها هستند که فقط ممکن است وارد جریان شده اند ولی دورنمایی از این اتفاقات ندارند. در مجموعه شماره سه من همین را دارم منتها مقداری محکم‌تر راجع به آن صحبت می‌کنم. من فکر می‌کنم در این دورانی که تا به پیروزی برسیم وقت کافی داریم که همدیگر را اصلاح کنیم. خوشبختانه اینترنت خیلی کمک می‌کند. یک حرف خوب تکثیر می‌شود. خوشبختانه حرف‌های بد زیاد تکثیر نمی‌شود.
آقای توکلی شما گذشته از سابقه ای که داشتید در ایران برای شهر زلزله زده طبس، یک شهر زیر زمینی را طراحی کرده بودید، طرح بنای یادبود شاملو را به دست داده بودید، طرح‌های بسیار دیگر در زمینه معماری و ساختمان سازی را کار کردید و جوایزی هم دریافت کردید. اینک تمرکز شما روی رویدادهای ایران است و کارهایی که در قالب آثار پویانمایی ارائه می‌کنید در ارتباط با جنبش سبز و اعتراض‌های ایران. اکنون هم سرگرم آخرین کارتان هستید که در روزهای آینده آن را آماده کنید. پس از این کار آیا شما در نظر دارید که کارهای دیگری هم فراهم کنید؟
این مجموعه در واقع ادامه خواهد داشت تا پیروزی. الان شماره سه بیرون آمده. خب یک مجموعه ای است بسته می‌شود. بعد از این من ادامه خواهم داد. این روند متوقف نمی‌شود. این طوری بگویم. من تصویری از شیطان دیدم از جریانات اخیر. این تصویر را تاکنون در ذهنم نداشتم. فکر می‌کنم اگر پنج بار دیگر به دنیا بیایم من از آن دست بر نمی‌دارم. تصویر بسیار زشت و کریهی بود که شاید اگر نقاشی نکنم، اگر نتوانم این انرژی که در من ایجاد می‌شود را آزاد کنم، صدمه به خودم می‌زنم. اینقدر زیاد است. می‌شود گفت نقاشی برای من اینجا یک مرهم است. سه ماه پیش روی پروژه شهدای آزادی ایران کار می‌کردم. این پروژه را فعلاً متوقف کردم. به جهت اینکه فکر کنید دارید خط می‌کشید، دارید طراحی می‌کنید، مبانی مطالعاتی پروژه شهدای ایران اتفاقات ایران است، شما دارید کار می‌کنید، می‌بینید هنوز توی اوج اتفاقات هستید. ذهن من درگیر است و وقایعی که اتفاق می‌افتد، آن فایل‌هایی را که اطلاعاتش را باید بریزم برای طراحی پروژه دارم همچنان ذخیره می‌کنم تا روزی که موقعش برسد، یادواره بزرگی برای بچه‌های ایران طراحی کنم.
