محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت، روز یکشنبه گفت اگر مخالفانش «مانع‌تراشی» نکنند تا پایان دوره ریاست‌جمهوری‌اش بیکاری را در ایران ریشه‌کن خواهد کرد.
احمدی‌نژاد که به استان البرز سفر کرده بود، با بیان اینکه در «یک مدت کوتاه» می‌توان بیکاری را از بین برد، اظهار داشت: «عده‌ای می‌گویند که ایجاد اشتغال زیاد در یک مدت کوتاه امکان‌پذیر نیست و برخی علاوه بر این پشت پا هم می‌زنند و به جای اینکه دولت را یاری دهند، راهش را سد می‌کنند و جلوی پول و مقررات لازم را می‌‌گیرند. ما بهترین سرزمین و بهترین جوانان را داریم و معتقدم که می‌شود سالی دو و نیم میلیون شغل ایجاد کرد.»
محمود احمدی‌نژاد گفت: «اگر مانع تراشی نکنند، تا پایان دولت دهم بیکاری را ریشه‌کن خواهیم کرد و ما در این مسئله مصمیم.»
استان البرز که محمود احمدی‌نژاد روز یکشنبه به آن سفر کرده بود، بنا به گفته رئیس اداره کار و تعاون استان البرز، دارای مقام نخست بیکاری در کشور است بطوریکه هر ۱۰۰ نفر در این استان ۴۴.۹ نفر بیکار هستند.
وعده محمود احمدی‌نژاد برای ریشه‌کنی بیکاری در کمتر از دوسال و توانایی دولت برای ایجاد ۲.۵ میلیون شغل در هرسال، در حالی است که آمارهای اعلام شده از سوی دولت با تشکیک‌های فراوانی روبرو شده است.
برای نمونه در حالی که دولت می‌گوید در سال ۱۳۸۹ یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کرده، اما بنا بر اعلام مرکز آمار ایران، از پاییز تا زمستان همین سال میزان بیکاری با ۲.۴ درصد افزایش داشته و به ۱۴.۶ درصد افزایش پیدا کرده است.
بنا بر اعلام مرکز آمار ایران نرخ بیکاری در فصل بهار سال ۱۳۹۰ هم به ۱۲.۳ درصد، در تابستان ۱۱.۱ درصد و پاییز ۱۱.۸ درصد رسیده است.
از سوی دیگر با توجه به دیگر شاخص‌های اقتصادی ایران، از قبیل رشد اقتصادی و فضای کسب و کار، ادعای دولتی‌ها در مورد ایجاد یک و نیم میلیون شغل در سال ۱۳۸۹ و ظرفیت سالانه ایجاد ۲.۵ میلیون شغل از سوی شماری از کارشناسان و نیز نمایندگان مجلس به چالش کشیده شده است.
این در حالی است در آمارهایی هم که خود مسئولان دولتی ارائه می‌دهند تناقض وجود دارد.
برای نمونه محمود احمدی‌نژاد، در تیرماه سال جاری، نرخ رشد اقتصادی در سال ۸۹ را بیش از ۱۰ درصد اعلام کرد، اما هنگام تحویل لایحه بودجه سال ۹۱ به مجلس، آن را ۷.۳ عنوان کرد.
اما وزیر اقتصاد دولت رقم دیگری را می‌گوید؛ به گفته شمس‌الدین حسینی نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۸۹ بدون احتساب نفت ۶.۱ درصد و با احتساب نفت ۵.۸ درصد بوده است.
در میان تشکیک‌کنندگان احمد توکلی، رئیس مرکز پژوهش‌های، مجلس نرخ رشد اقتصادی در سال ۸۹ را ۳.۲ درصد بیشتر نمی‌داند. آماری که نزدیک به رقم اعلام شده از سوی بانک جهانی است.
موسی‌الرضا ثروتی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، هم معتقد است، نه وعده‌های داده شده برای ایجاد شغل محقق شده و نه حتی آمار بیکاری ارائه شده، تصویری واقعی از وضعیت کشور ارائه می‌دهد.
این نماینده مجلس تعریف فرد شاغل در کشور را زیر سئول برده و می‌گوید: «در سال ۸۵ سرشماری از خانواده‌ها بعمل آمد که طی آن از افراد می‌پرسیدند که آیا در هفته یک ساعت کار برای انجام دارند و یا خیر؟ که افراد به این سئوال جواب مثبت می‌دادند؛ بنابراین در محاسبات آنها را جزو شاغلین محسوب می‌کردند.»
به گفته موسی‌الرضا ثروتی از ۳.۱ میلیون شغلی که باید از بنگاه‌های زود بازده از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ ایجاد می‌شد تنها ۹۰۰ هزار شغل ایجاد شده است.
وی همچنین با اشاره این که رتبه ایران در فضای کسب و کار ۱۳۷ است، نسبت به آمار داده شده از سوی دولت برای ایجاد کار تردید کرده است.
احمدی‌نژاد که به استان البرز سفر کرده بود، با بیان اینکه در «یک مدت کوتاه» می‌توان بیکاری را از بین برد، اظهار داشت: «عده‌ای می‌گویند که ایجاد اشتغال زیاد در یک مدت کوتاه امکان‌پذیر نیست و برخی علاوه بر این پشت پا هم می‌زنند و به جای اینکه دولت را یاری دهند، راهش را سد می‌کنند و جلوی پول و مقررات لازم را می‌‌گیرند. ما بهترین سرزمین و بهترین جوانان را داریم و معتقدم که می‌شود سالی دو و نیم میلیون شغل ایجاد کرد.»
محمود احمدی‌نژاد گفت: «اگر مانع تراشی نکنند، تا پایان دولت دهم بیکاری را ریشه‌کن خواهیم کرد و ما در این مسئله مصمیم.»
استان البرز که محمود احمدی‌نژاد روز یکشنبه به آن سفر کرده بود، بنا به گفته رئیس اداره کار و تعاون استان البرز، دارای مقام نخست بیکاری در کشور است بطوریکه هر ۱۰۰ نفر در این استان ۴۴.۹ نفر بیکار هستند.
وعده محمود احمدی‌نژاد برای ریشه‌کنی بیکاری در کمتر از دوسال و توانایی دولت برای ایجاد ۲.۵ میلیون شغل در هرسال، در حالی است که آمارهای اعلام شده از سوی دولت با تشکیک‌های فراوانی روبرو شده است.
برای نمونه در حالی که دولت می‌گوید در سال ۱۳۸۹ یک میلیون و ۶۰۰ هزار شغل ایجاد کرده، اما بنا بر اعلام مرکز آمار ایران، از پاییز تا زمستان همین سال میزان بیکاری با ۲.۴ درصد افزایش داشته و به ۱۴.۶ درصد افزایش پیدا کرده است.
بنا بر اعلام مرکز آمار ایران نرخ بیکاری در فصل بهار سال ۱۳۹۰ هم به ۱۲.۳ درصد، در تابستان ۱۱.۱ درصد و پاییز ۱۱.۸ درصد رسیده است.
از سوی دیگر با توجه به دیگر شاخص‌های اقتصادی ایران، از قبیل رشد اقتصادی و فضای کسب و کار، ادعای دولتی‌ها در مورد ایجاد یک و نیم میلیون شغل در سال ۱۳۸۹ و ظرفیت سالانه ایجاد ۲.۵ میلیون شغل از سوی شماری از کارشناسان و نیز نمایندگان مجلس به چالش کشیده شده است.
این در حالی است در آمارهایی هم که خود مسئولان دولتی ارائه می‌دهند تناقض وجود دارد.
برای نمونه محمود احمدی‌نژاد، در تیرماه سال جاری، نرخ رشد اقتصادی در سال ۸۹ را بیش از ۱۰ درصد اعلام کرد، اما هنگام تحویل لایحه بودجه سال ۹۱ به مجلس، آن را ۷.۳ عنوان کرد.
اما وزیر اقتصاد دولت رقم دیگری را می‌گوید؛ به گفته شمس‌الدین حسینی نرخ رشد اقتصادی کشور در سال ۸۹ بدون احتساب نفت ۶.۱ درصد و با احتساب نفت ۵.۸ درصد بوده است.
در میان تشکیک‌کنندگان احمد توکلی، رئیس مرکز پژوهش‌های، مجلس نرخ رشد اقتصادی در سال ۸۹ را ۳.۲ درصد بیشتر نمی‌داند. آماری که نزدیک به رقم اعلام شده از سوی بانک جهانی است.
موسی‌الرضا ثروتی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، هم معتقد است، نه وعده‌های داده شده برای ایجاد شغل محقق شده و نه حتی آمار بیکاری ارائه شده، تصویری واقعی از وضعیت کشور ارائه می‌دهد.
این نماینده مجلس تعریف فرد شاغل در کشور را زیر سئول برده و می‌گوید: «در سال ۸۵ سرشماری از خانواده‌ها بعمل آمد که طی آن از افراد می‌پرسیدند که آیا در هفته یک ساعت کار برای انجام دارند و یا خیر؟ که افراد به این سئوال جواب مثبت می‌دادند؛ بنابراین در محاسبات آنها را جزو شاغلین محسوب می‌کردند.»
به گفته موسی‌الرضا ثروتی از ۳.۱ میلیون شغلی که باید از بنگاه‌های زود بازده از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ ایجاد می‌شد تنها ۹۰۰ هزار شغل ایجاد شده است.
وی همچنین با اشاره این که رتبه ایران در فضای کسب و کار ۱۳۷ است، نسبت به آمار داده شده از سوی دولت برای ایجاد کار تردید کرده است.
