پژوهشگران موسسه باراهام وابسته به دانشگاه کمبریج بریتانیا با استفاده از یک فناوری ضدپیری، به روشی دست یافته‌اند که با استفاده از آن سلولهای پوست مانند سلول‌هایی عمل می‌کنند که ۳۰ سال جوان‌تر هستند.
بر اساس نتایج تحقیقات این گروه از پژوهشگران، این فناوری همچنین کاربردهایی درباره ژن‌های مرتبط با بیماری آلزایمر دارد و نشانه‌هایی از بازگشت فعالیت این ژن‌ها به فعالیت‌های دوران جوانی مشاهده شده است.
پروفسور ولف ریک، مسئول این پژوهش، دستاورد‌های این تحقیق را «هیجان‌انگیز» خوانده و گفته است: « ممکن است در در آينده بتوانیم ژن‌هایی را که بدون نیاز به برنامه‌ریزی مجدد، قابلیت جوان شدن دارند شناسایی کنیم و برای کاهش عوارض پیری فقط روی آنها متمرکز شویم».
تحقیقات در زمینه مقابله با آلزامیر در سال‌های اخیر روند پرشتابی به خود گرفته است. آبان سال گذشته، پژوهشگران آمریکایی و آلمانی گفتند که با استفاده از واکسنِ آزمایشی بیماری آلزایمر توانسته‌اند بخشی از حافظه از دست رفته را در موش‌های آزمایشگاهی احیا کنند.
این گام مهمی در تولید واکسن آلزایمر تلقی می‌شود و راه را برای آزمایش‌های بالینی آن در مورد انسان هموار می‌کند.
سابقه تحقیقات در زمینه جوان‌تر کردن سلول‌ها اما به سال ۲۰۱۲ باز می‌گردد که یک پژوهشگر ژاپنی به نام «شینیا یاماناکا» به خاطر تحقیقاتش در زمینه تولید سلولهای بنیادی القا شده جایزه نوبل دریافت کرد.
پژوهشگران ظرفیت‌های بالقوه این روش را در موارد گوناگونی در جانوران از جمله بازگرداندن بینایی خرگوش‌ها، برطرف کردن کاستی دوپامین که به بیماری پارکینسون منجر می‌شود و ترمیم ماهیچه‌های قلب خوک‌ها به کار برده‌اند.
سلولهای بنیادی در این روند تولید می‌شوند، ممکن است برخی از عملکرد‌ها خود را از دست بدهند، از جمله سلولهای بنیادی پوست ممکن است قابلیت تولید کلاژن را که برای سلامت تاندون‌ها، رباط ها، استخوان‌ها و ترمیم زخم بسیار مهم است، از دست بدهند.
اما پژوهشگران موسسه بابراهام در بریتانیا تلاش کرده‌اند که در فناوری جدید، سلولهای بنیادی را جوان‌تر کنند، بدون آن که هویت و کارکرد ویژه خود را از دست بدهند.
