آذر نفیسی، نویسنده مطرح ایرانی ساکن آمریکا، در یک جلسه در پاریس اعلام کرد مبارزه جاری ایرانیان با جمهوری اسلامی فقط یک مبارزه سیاسی نیست، بلکه یک «مبارزه وجودی» است و معترضان ایرانی «انقلاب» می‌خواهند.
نویسنده رمان معروف «لولیتاخوانی در تهران» که برای دیدار با خوانندگان آثارش به فرانسه سفر کرده بود، گفت: «ایران بخشی جدایی‌ناپذیر از من است. من گاهی آن را فراموش می‌کنم. شاید اتفاقی مانند این قیام لازم بود تا آن قسمت از وجودم بیدار شود، تا به هوش بیایم.»
این اظهارات خانم نفیسی در ویژه‌نامه روزنامه لوموند درباره اعتراضات ایران منتشر شده است.
او همچنین گفت که اعتراضات جاری در ایران یک هدف دارد: «بازگرداندن زندگی، زیرا جمهوری اسلامی ما را از آن چیزی که همیشه می‌خواستیم داشته باشیم محروم کرده است.»
این نویسنده با ستایش از شعار اعتراضات ایران، «زن، زندگی، آزادی» افزود: «با بازیابی آزادی، زندگی از دست رفته را نیز بازیابی خواهیم کرد.»
خانم نفیسی همچنین تاکید کرد: «معترضان می‌دانند که این رژیم [جمهوری اسلامی] اصلاح‌پذیر نیست، آنچه می‌خواهند سقوط نظام است، یعنی یک انقلاب.»
این نویسنده که پس از پاریس، برای شرکت در یک نمایشگاه به رم سفر کرد، در پایتخت ایتالیا نیز گفت: «در این مرحله، دیگر مردم [ایران] نیستند که می‌ترسند، این رژیم است که می‌ترسد. مردم متوجه می‌شوند که بقا[ی جمهوری اسلامی] در خطر است.»
او درباره تفاوت اعتراضات کنونی با چندین اعتراض پیشین در ایران تاکید کرد: «این قطعا یک قیام واقعی در ایران است.»
این نویسنده که در ماه‌های اخیر در تجمع‌های ایرانیان در خارج از کشور نیز شرکت کرده، پیشتر نیز در شبکه‌های اجتماعی از معترضان ایرانی حمایت کرده است.
او در اواخر سپتامبر، در حساب اینستاگرام خود نوشت: «در سال ۱۳۶۰ به دلیل امتناع از حجاب از تدریس در دانشگاه تهران کنار گذاشته شدم. از آن زمان من به روزی مانند امروز امیدوار بودم که زنان ایرانی با شجاعت حجاب خود را کنار بگذارند.»
اعتراضات جاری در ایران، علاوه بر حمایت هنرمندان، موجی از واکنش‌ها را در میان نویسندگان در داخل و خارج از ایران برانگیخته است.
پیشتر بیش از ۵۰۰ نویسنده، هنرمند، دانشگاهی و فعال فرهنگی در رشته‌های مختلف از سراسر دنیا با امضای بیانیه‌ای خواستار تحریم جمهوری اسلامی در عرصه‌های هنری، فرهنگی و دانشگاهی جهان شده‌اند.
همچنین گروهی از شاعران آمریکایی با انتشار نامه‌ای خواستار آزادی شاعران زندانی در ایران شدند.
۲۵۰ مترجم ایرانی نیز که در میان آنها نام مترجمان باسابقه هم به چشم می‌خورد، ضمن حمایت از اعتراضات ایران، از تلاش خود برای شکستن سد سانسور خبر دادند.
در پی آن نیز، بیش از ۶۰ شاعر و نویسنده ایرانی با انتشار بیانیه‌ای اعلام کردند که «تا زمان شکسته شدن سد سانسور و آزاد شدن ادبیات از بند آن»، آثار ادبی خود را بدون سانسور منتشر می‌کنند.
