دیدار ناتمام مسیح علینژاد، فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی، با مقامات آلمانی به دلیل «خطمشی دولت» این کشور مبنی بر «خصوصی» ماندن دیدار با فعالان مخالف حکومت ایران، واکنشهایی را در فضای سیاسی آلمانیزبان برانگیخته است.
خانم علینژاد که به برلین سفر کرده روز پنجشنبه، ۹ آذر، در شبکههای اجتماعی خود نوشت که به او گفتهاند که سیاست خارجی آلمان دیدار و مذاکره با جمهوری اسلامی است و هرگونه دیدار علنی با فعالانی که خواستار براندازی حکومت ایران هستند، ممکن است به این خطمشی لطمه بزند.
خانم علینژاد در توییتی وزارت خارجه آلمان را به «سانسور» متهم کرده و جلسه را ترک کرده است.
او افزوده که همراه با سیما مرادبیگی، از آسیبدیدگان اعتراضات «زن زندگی آزادی»، قرار بود درباره نقض حقوق بشر در ایران با مقامات آلمانی گفتوگو کند و خانم مرادبیگی نیز به عنوان شاهد زنده نقض حقوق بشر در جلسه حضور داشت، اما به علت اظهارات مقامات آلمانی مبنی بر ترجیح بر دیدار خصوصی، علینژاد و مرادبیگی جلسه را ترک کردهاند.
در پی این اقدام، تصاویر دیگری از مسیح علینژاد در دیدار با ییوان ری، نماینده پارلمان آلمان «بوندستاگ» و کفیل سیاسی توماج صالحی، و نیز نوربرت روتگن، دیگر نماینده پارلمان، در شبکههای اجتماعی منتشر شد.
آقای روتگن با انتشار عکس دیدار خود با علینژاد و مرادبیگی، به سیاست خارجی دولت آلمان انتقاد کرده و در شبکه ایکس نوشت: «سیاست خارجیای که جرات نکند از ترس ملاها با این دو دیدار کند، محکوم به شکست است. این فمینیسم نیست، این نشانه ترس است.»
اشاره وی به آنالنا بائربوک، وزیر خارجه زن آلمان، است که همواره بر رویکرد فمینیستی در سیاست خارجه این کشور تأکید کرده است.
ساعتی بعد، در پاسخ به انتقاد و اقدام خانم علینژاد در برابر «اصرار» مقامهای آلمانی بر محرمانه برگزار شدن دیدار، لوئیزه آمتسبرگ، کمیسر حقوق بشر در وزارت خارجه آلمان، در یک رشتهتوئیت نوشت که طرفین از پیش درباره «محرمانه» برگزار شدن این دیدار «توافق» کرده بودند.
خانم آمتسبرگ نوشت: «منتظر تبادل آرای آزاد و صادقانه با مسیح علینژاد بودم و به همین دلیل او را به وزارت خارجه فدرال دعوت کردم. محرمانه بودن از قبل توافق شده بود. هر دو طرف با این چارچوب برای دیدار ما موافقت کردند.»
آمتسبرگ اضافه کرده که بر اساس تجربه او، «بحثهای اساسی» در دیدارهای محرمانه مطرح میشود و از این که پیش از فرصت دیدار، مسیح علینژاد گفتوگو را به انتشار محتوای جلسه مشروط کرد، ابراز تأسف کرده است.
در واکنش به این موضوع، غزاله شارمهد، دختر جمشید شارمهد، زندانی آلمانی ـ ایرانی محکوم به اعدام در ایران، نیز در شبکه ایکس نوشت که طی سه سال گذشته به خانواده آنها نیز با طرح همین استدلال گفته شده که گفتوگوهای پشت پرده «بهتر» است.
با این حال او پرسیده که پس از بیش از سه سال، پنهانکاری چه دستاوردی داشته است؟
غزاله شارمهد که بارها از سیاست خارجی آلمان در قبال وضعیت پدرش در ایران انتقاد کرده، باز هم خواستار شکست «سکوت» دولت آلمان شده و نوشت: «آلمان باید با تمام کشورهای غربی که شهروندان آنها به گروگان گرفته شدهاند، متحد شود تا همه گروگانها را آزاد کند و دیگر هدف باجگیری تروریستها قرار نگیرد.»
شماری از فعالان رسانههای آلمان و خبرنگاران نیز به دولت بابت اتخاذ این رویکرد انتقاد کردهاند.