معاون وزیر نفت ایران در یک نشست خبری اعلام کرد تهران آماده است که با شرکت‌های آمریکایی برای سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز مذاکره کند.
حسین نقره كار شیرازی، معاون وزیر نفت در امور بین‌الملل، روز چهارشنبه گفت: «اگر شركت‌های آمریكایی شرایط ایران را بپذیرند، آماده مذاكره با آنها درباره طرح‌های نفتی هستیم.»
به گزارش خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی، ایرنا، معاون وزیر نفت در پاسخ به خبرنگاری که موضع وزارتخانه نفت را درباره سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در ایران پرسیده بود، گفت: «مطمئن هستم كه شركت‌های آمریكایی اقتصاد بلد هستند و این سال‌ها را از دست داده‌اند. ما شركت‌های آمریكایی را محروم نكرده‌ایم و آنها خودشان، خودشان را محروم كرده‌اند.»
معاون وزیر نفت ایران در حالی از آمادگی این وزارتخانه برای مذاکره با شرکت‌های آمریکایی سخن می‌گوید که این شرکت‌ها به موجب قانونی که در ایالات متحده وجود دارد از سرمایه‌گذاری کلان در ایران محروم هستند.
در چهارم اوت ۱۹۹۶ بيل کلينتون، رييس جمهوری وقت ايالات متحده، قانونی را به تصويب رساند که به قانون «تحريم ايران-ليبی» يا «ايلسا» شهرت يافت و پس از خروج لیبی از شمول آن «ایسا» خوانده شد.
برپايه اين قانون افراد و شرکت‌های آمریکایی یا غیرآمریکایی که در طول یک سال بیش از ۲۰ میلیون دلار در بخش نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند مشمول مجازات خواهند شد. از آنجا که اين طرح به ابتکار سناتور داماتو تهيه شده بود، اين قانون به قانون داماتو نيز معروف است. با این حال کشورهای اروپایی این قانون را در برخی موارد نادیده گرفته و در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ماه مارس ۲۰۰۹ مانند جرج بوش، رئیس‌جمهوری پیشین، تحریمی را که بیل کلینتون به اجرا درآورده بود، به مدت یک سال دیگر تمدید کرد.
ایران چهارمین تولیدکننده نفت جهان و دومین صادرکننده سازمان اوپک است. تولید نفت ایران در دهه هفتاد میلادی به بالاترین حد خود (نزدیک به شش میلیون بشکه در روز) رسید و در دهه ۱۹۸۰ به دلیل بمباران تاسیسات نفتی‌اش از سوی عراق به پایین‌ترین میزان خود رسید. ایران در حال حاضر در حدود سه میلیون بشکه در روز نفت خود را صادر می‌کند.
ایران هم‌اکنون با مشکل کمبود سرمایه برای توسعه میدان‌های نفت و گاز خود روبرو است. در سال ۲۰۰۸ میلادی و با تصویب سومین قطعنامه تحریمی علیه برنامه هسته‌ای ایران، چندین شرکت نفتی از جمله شرکت بریتانیایی-هلندی رویال داچ شل، اینپکس ژاپن، استات اویل نروژ و توتال فرانسه از ایران رفته یا افزایش سرمایه‌گذاری خود را متوقف کردند. از این رو ایران برای پر کردن خلا این شرکت‌ها، به کشورهای دیگری چون روسیه، چین و مالزی روی آورده است.
مشکل دیگری که ایران و کشورهای تولیدکننده نفت با آن مواجه هستند این است که با پایین آمدن بهای نفت و نیز بحران اقتصادی جهانی جذابیت سرمایه‌گذاری در این بخش کاسته شده است.
بیشتر بخوانید:
به گزارش خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی، ایرنا، معاون وزیر نفت در پاسخ به خبرنگاری که موضع وزارتخانه نفت را درباره سرمایه‌گذاری شرکت‌های آمریکایی در ایران پرسیده بود، گفت: «مطمئن هستم كه شركت‌های آمریكایی اقتصاد بلد هستند و این سال‌ها را از دست داده‌اند. ما شركت‌های آمریكایی را محروم نكرده‌ایم و آنها خودشان، خودشان را محروم كرده‌اند.»
معاون وزیر نفت ایران در حالی از آمادگی این وزارتخانه برای مذاکره با شرکت‌های آمریکایی سخن می‌گوید که این شرکت‌ها به موجب قانونی که در ایالات متحده وجود دارد از سرمایه‌گذاری کلان در ایران محروم هستند.
در چهارم اوت ۱۹۹۶ بيل کلينتون، رييس جمهوری وقت ايالات متحده، قانونی را به تصويب رساند که به قانون «تحريم ايران-ليبی» يا «ايلسا» شهرت يافت و پس از خروج لیبی از شمول آن «ایسا» خوانده شد.
برپايه اين قانون افراد و شرکت‌های آمریکایی یا غیرآمریکایی که در طول یک سال بیش از ۲۰ میلیون دلار در بخش نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند مشمول مجازات خواهند شد. از آنجا که اين طرح به ابتکار سناتور داماتو تهيه شده بود، اين قانون به قانون داماتو نيز معروف است. با این حال کشورهای اروپایی این قانون را در برخی موارد نادیده گرفته و در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، در ماه مارس ۲۰۰۹ مانند جرج بوش، رئیس‌جمهوری پیشین، تحریمی را که بیل کلینتون به اجرا درآورده بود، به مدت یک سال دیگر تمدید کرد.
ایران چهارمین تولیدکننده نفت جهان و دومین صادرکننده سازمان اوپک است. تولید نفت ایران در دهه هفتاد میلادی به بالاترین حد خود (نزدیک به شش میلیون بشکه در روز) رسید و در دهه ۱۹۸۰ به دلیل بمباران تاسیسات نفتی‌اش از سوی عراق به پایین‌ترین میزان خود رسید. ایران در حال حاضر در حدود سه میلیون بشکه در روز نفت خود را صادر می‌کند.
ایران هم‌اکنون با مشکل کمبود سرمایه برای توسعه میدان‌های نفت و گاز خود روبرو است. در سال ۲۰۰۸ میلادی و با تصویب سومین قطعنامه تحریمی علیه برنامه هسته‌ای ایران، چندین شرکت نفتی از جمله شرکت بریتانیایی-هلندی رویال داچ شل، اینپکس ژاپن، استات اویل نروژ و توتال فرانسه از ایران رفته یا افزایش سرمایه‌گذاری خود را متوقف کردند. از این رو ایران برای پر کردن خلا این شرکت‌ها، به کشورهای دیگری چون روسیه، چین و مالزی روی آورده است.
مشکل دیگری که ایران و کشورهای تولیدکننده نفت با آن مواجه هستند این است که با پایین آمدن بهای نفت و نیز بحران اقتصادی جهانی جذابیت سرمایه‌گذاری در این بخش کاسته شده است.
