«پریشو» در کازرون از سنگ‌نگاره‌های باستانی ایران است که از آن به عنوان یکی از معدود آثار ایران باستان یاد می‌شود که در آن نقشی از یک زن دیده می‌شود.
این سنگ نگاره، یکی از نقوش برجسته تاریخی خوانده شده که نزدیک هفت سال پیش توسط «عمادالدین شیخ الحکمایی» از پژوهشگران تاریخ کشف و پس از آن پرونده ثبت این اثر در فهرست آثار ملی دنبال شده است. گفته می شود این نقش برجسته از زمان ساسانیان برجا مانده است.
در پی کشف و شناسایی این نقش برجسته در سال ۱۳۸۵ گفته شده بود که در ناحیه صورت، پاها و یکی از دستها آسیب های جدی دیده و در این قسمتها کاملا از بین رفته اما دست راست، نیم تنه و بخشی از دست چپ آن همچنان سالم برجای مانده است.
رضا مرادی غیاث آبادی، کارشناس باستانشناسی و پژوهشگر و نویسنده تاریخ و فرهنگ ایران که کتاب «سنگ نگاره‌های ایران» را در دست انتشار دارد در گفتگو با رادیو فردا اظهار می دارد که جنسیت تصویر سنگ نگاره پریشو و اینکه از آن کدام دوره تاریخی است روشن نیست چرا که هنوز پژوهشهای کاملی درباره این سنگ نگاره انجام نیافته است.
رضا مرادی غیاث آبادی در این باره می گوید «سنگ نگاره خاصی که در حاشیه دریاچه «پریشان» هست در نزدیکی کازرون، این سنگ نگاره‌ای است که حدود هفت، هشت سال پیش پیدا شد، قبلا شناخته شده نبود، راجع به این سنگ نگاره هنوز مطالعات کاملی انجام نشده، هنوز مشخص نیست متعلق به چه دوره‌ای است و اصولا نقش زن هست یا مرد هست، اینها نامعین هستند، اون سنگ نگاره‌ای است بسیار محو شده و احتمالا کسانی که گفته اند این زن است بخاطر این بوده که لباس بلندی دارد، اون لباس بلند را در آنزمان مردها هم می پوشیده اند. سنگ نگاره شباهت زیادی از نظر فُرم اجرا به آثار ایلامی دارد و بیشتر به نظر می رسد یک اثر ایلامی باشد تا یک اثر ساسانی.
به گزارش خبرگزاری مهر، محسن عباسپور، کوشنده میراث فرهنگی اظهار داشته است: «بخش جدا شده ارتفاعی حدود دو متر و عرضی حدود ۸۰ سانتیمتر دارد و براساس مشاهدات میدانی صورت گرفته می توان اینگونه استنباط کرد که براثر ضربات پیاپی وسیله‌ای پتک مانند به یک محدودۀ مشخص، بخشی از دیواره کوه به صورت تقریبا یکدست از آن جدا شده و به زمین افتاده و در حال حاضر قطعه سنگ بزرگ جدا شده از این دیواره در زیر نقش پری شو افتاده است.»
با این وجود، خود نقش برجسته آسیبی ندیده و در همان وضعیت پیشین خود باقی مانده است.
رضا مرادی غیاث آبادی در ایران در اینباره به رادیو فردا می گوید: «از آنجایی که من کتاب «سنگ نگاره‌های ایران» را در دست چاپ دارم، این خبر تخریب را که شنیدم، از دوستان محلی خواهش کردم دیروز که این اثر را ببینند و دیدند، اینها صحبتی از تخریب نکردند و گفتند که این سنگ نگاره همان وضعیتی را دارد که به اصطلاح پارسال و پیرارسال هم داشته است.»
خبرگزاری مهر نزدیک یکسال و نیم پیش نیز نوشته بود نقش برجسته منحصر به فرد زن ایران باستان در شهرستان کازرون فارس در حال محو شدن است و نسبت به فقدان هرگونه فعالیت حفاظتی ویژه مانند محصور کردن، نمونه برداری و اسکن نقش برجسته هشدار داده بود. اما آیا سنگ نگاره پریشو تنها اثر باستانی ایران است که یک زن را نشان می دهد؟ رضا مرادی غیاث آبادی، نظر دیگری دارد.
رضا مرادی غیاث آبادی می افزاید « سنگ نگاره به مفهوم اصلی‌اش یعنی یک اثر مستقل و متمایز که به صورت یک مجلس حجاری بر صفحه کوه حجاری شده، در حدود هشتاد تا ما در ایران داریم. در خیلی از اینها هم نقش زن وجود دارد یعنی آنچنان نایاب نیست. نقش زن در آثار دوره هخامنشیان وجود ندارد اما در دوره‌های دیگر مثل دوره ایلامی، دوران اشکانی، ساسانی، نقش زن وجود دارد و فراوان هم وجود دارد. پس در نتیجه، وجود داشتن نقش زن روی یک سنگ نگاره آنچنان چیز عجیب و غریبی نیست.»
در همین حال، محسن عباسپور، عضو شورای مرکزی انجمن هم اندیشان جوان شهرستان کازرون در گفتگو با خبرگزاری مهر اشاره کرده است که پیش از این نیز صدمات مشابه‌ای به دو نقش برجسته دیگر در کازرون، نقش برجسته «بهرام دوم» و نقش برجسته «قندیل» وارد شده بود که چندی پیش ضارب این نقوش دستگیر شد و هدف اصلی خود را از این تخریب ها، کشف گنج اعلام کرد.
این سنگ نگاره، یکی از نقوش برجسته تاریخی خوانده شده که نزدیک هفت سال پیش توسط «عمادالدین شیخ الحکمایی» از پژوهشگران تاریخ کشف و پس از آن پرونده ثبت این اثر در فهرست آثار ملی دنبال شده است. گفته می شود این نقش برجسته از زمان ساسانیان برجا مانده است.
در پی کشف و شناسایی این نقش برجسته در سال ۱۳۸۵ گفته شده بود که در ناحیه صورت، پاها و یکی از دستها آسیب های جدی دیده و در این قسمتها کاملا از بین رفته اما دست راست، نیم تنه و بخشی از دست چپ آن همچنان سالم برجای مانده است.
رضا مرادی غیاث آبادی، کارشناس باستانشناسی و پژوهشگر و نویسنده تاریخ و فرهنگ ایران که کتاب «سنگ نگاره‌های ایران» را در دست انتشار دارد در گفتگو با رادیو فردا اظهار می دارد که جنسیت تصویر سنگ نگاره پریشو و اینکه از آن کدام دوره تاریخی است روشن نیست چرا که هنوز پژوهشهای کاملی درباره این سنگ نگاره انجام نیافته است.
نقش زن در آثار دوره هخامنشیان وجود ندارد اما در دوره‌های دیگر مثل دوره ایلامی، دوران اشکانی، ساسانی، نقش زن وجود دارد و فراوان هم وجود دارد. پس در نتیجه، وجود داشتن نقش زن روی یک سنگ نگاره آنچنان چیز عجیب و غریبی نیست.غیاث آبادی
رضا مرادی غیاث آبادی در این باره می گوید «سنگ نگاره خاصی که در حاشیه دریاچه «پریشان» هست در نزدیکی کازرون، این سنگ نگاره‌ای است که حدود هفت، هشت سال پیش پیدا شد، قبلا شناخته شده نبود، راجع به این سنگ نگاره هنوز مطالعات کاملی انجام نشده، هنوز مشخص نیست متعلق به چه دوره‌ای است و اصولا نقش زن هست یا مرد هست، اینها نامعین هستند، اون سنگ نگاره‌ای است بسیار محو شده و احتمالا کسانی که گفته اند این زن است بخاطر این بوده که لباس بلندی دارد، اون لباس بلند را در آنزمان مردها هم می پوشیده اند. سنگ نگاره شباهت زیادی از نظر فُرم اجرا به آثار ایلامی دارد و بیشتر به نظر می رسد یک اثر ایلامی باشد تا یک اثر ساسانی.
به گزارش خبرگزاری مهر، محسن عباسپور، کوشنده میراث فرهنگی اظهار داشته است: «بخش جدا شده ارتفاعی حدود دو متر و عرضی حدود ۸۰ سانتیمتر دارد و براساس مشاهدات میدانی صورت گرفته می توان اینگونه استنباط کرد که براثر ضربات پیاپی وسیله‌ای پتک مانند به یک محدودۀ مشخص، بخشی از دیواره کوه به صورت تقریبا یکدست از آن جدا شده و به زمین افتاده و در حال حاضر قطعه سنگ بزرگ جدا شده از این دیواره در زیر نقش پری شو افتاده است.»
با این وجود، خود نقش برجسته آسیبی ندیده و در همان وضعیت پیشین خود باقی مانده است.
رضا مرادی غیاث آبادی در ایران در اینباره به رادیو فردا می گوید: «از آنجایی که من کتاب «سنگ نگاره‌های ایران» را در دست چاپ دارم، این خبر تخریب را که شنیدم، از دوستان محلی خواهش کردم دیروز که این اثر را ببینند و دیدند، اینها صحبتی از تخریب نکردند و گفتند که این سنگ نگاره همان وضعیتی را دارد که به اصطلاح پارسال و پیرارسال هم داشته است.»
خبرگزاری مهر نزدیک یکسال و نیم پیش نیز نوشته بود نقش برجسته منحصر به فرد زن ایران باستان در شهرستان کازرون فارس در حال محو شدن است و نسبت به فقدان هرگونه فعالیت حفاظتی ویژه مانند محصور کردن، نمونه برداری و اسکن نقش برجسته هشدار داده بود. اما آیا سنگ نگاره پریشو تنها اثر باستانی ایران است که یک زن را نشان می دهد؟ رضا مرادی غیاث آبادی، نظر دیگری دارد.
رضا مرادی غیاث آبادی می افزاید « سنگ نگاره به مفهوم اصلی‌اش یعنی یک اثر مستقل و متمایز که به صورت یک مجلس حجاری بر صفحه کوه حجاری شده، در حدود هشتاد تا ما در ایران داریم. در خیلی از اینها هم نقش زن وجود دارد یعنی آنچنان نایاب نیست. نقش زن در آثار دوره هخامنشیان وجود ندارد اما در دوره‌های دیگر مثل دوره ایلامی، دوران اشکانی، ساسانی، نقش زن وجود دارد و فراوان هم وجود دارد. پس در نتیجه، وجود داشتن نقش زن روی یک سنگ نگاره آنچنان چیز عجیب و غریبی نیست.»
در همین حال، محسن عباسپور، عضو شورای مرکزی انجمن هم اندیشان جوان شهرستان کازرون در گفتگو با خبرگزاری مهر اشاره کرده است که پیش از این نیز صدمات مشابه‌ای به دو نقش برجسته دیگر در کازرون، نقش برجسته «بهرام دوم» و نقش برجسته «قندیل» وارد شده بود که چندی پیش ضارب این نقوش دستگیر شد و هدف اصلی خود را از این تخریب ها، کشف گنج اعلام کرد.
