جامعه جهانی بهایی روز جمعه خبر داد که سعید رضایی یکی از هفت عضو گروه پیشین رهبری بهائیان ایران، پس از تحمل نزدیک به «۱۰ سال حبس ناعادلانه» به دلیل عقایدش از زندان آزاد شد است.
آقای رضایی و شش تن دیگری که گروه رهبری جامعه بهائیان در ایران، موسوم به گروه «یاران»، را تشکیل می‌دادند، سال ۸۷ در هجوم نیروهای امنیتی به خانه‌های‌شان بازداشت شدند.
گروه یاران که هر هفت عضو آن به حبس‌های طویل‌المدت ۱۰ ساله محکوم شدند، رهبری بهائیان در ایران را به عهده داشت و به امور اجتماعی و معنوی پیروان این آیین در ایران رسیدگی می‌کرد.
جامعه جهانی بهایی می‌گوید که گروه «یاران» پس از غیرقانونی خوانده شدن نهادهای پیشین بهایی‌ها در ایران در حدود سه دهه پیش، «با اطلاع کامل و تأیید» مقام‌های ایرانی شکل گرفته بود.
در مورد این چهره شاخص بهائیان در ایران، کمپین «نه به آزار و زندان شهروندان بهایی» گفته است که آقای رضایی که متولد آبادان و بزرگ شده در شیراز است، دانشی گسترده در حوزه مطالعات بهایی دارد و مؤلف چندین کتاب در این حوزه است.
او که مهندس کشاورزی است، پیش از بازداشت مدیریت یک شرکت ماشین‌آلات کشاورزی را در استان فارس به عهده داشت.وی سال ۸۵ نیز برای مدتی در بازداشت بود و آن زمان ۴۰ روز را در سلول انفرادی سپری کرده بود.
آقای رضایی که اکنون ۶۰ سال دارد، چهارمین عضو گروه یاران است که با پایان دوران حبسش آزاد می‌شود.
سه عضو دیگر گروه یاران که در ماه‌های گذشته با سپری کردن دوره حبس خود آزاد شده‌اند، فریبا کمال‌آبادی، مهوش ثابت و بهروز توکلی هستند، و به این ترتیب سه تن دیگر یعنی جمال‌الدین خانجانی، وحید تیزفهم و عفیف نعیمی همچنان در زندان به سر می‌برند.
آزار و تبعیض به دلیل باور مذهبی
آزادی آقای رضایی در حالی است که تنها چند روز قبل گزارش‌هایی در مورد بازداشت هفت شهروند بهایی در بوشهر منتشر شد.
به گفته جامعه جهانی بهایی، آزادی او در شرایطی است که آزار بهاییان در ایران همچنان ادامه دارد و وضعیت پیروان این آیین در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی بدتر شده است.
به گفته دیان علایی، نماینده جامعه جهانی بهایی در مقر سازمان ملل متحد در ژنو، به رغم آزادی آقای رضایی و سه تن دیگر از رهبران جامعه بهایی، آزار و شکنجه بهاییان در ایران همچنان ادامه دارد، و آقای علایی اکنون با آزادی از زندان، به جامعه‌ای برمی‌گردد که هنوز زیر فشار سنگین حکومت ایران قرار دارد، و تنها به دلیل اعتقاد به آیین بهائیت با تبعیض و آزار روبه‌روست.
از زمان انقلاب اسلامی سال ۵۷ در ایران، جامعه بهائیان همواره با آزار و اذیت دولتی مواجه بود، و پیروان این آیین مشمول اعدام، بازداشت، شکنجه، حبس و محرومیت از حقوق اجتماعی بوده‌اند.
این وضعیت همواره مورد دغدغه گروه‌ها و فعالان حقوق بشر بوده و نهادهای بین‌المللی بارها از ایران خواسته‌اند تا از آزار پیروان این آیین دست بردارد.
به تازگی ۲۵ تن از وکلا و حقوقدانان از کشورهای مختلف جهان در نامه‌ای از مقام‌های قضایی ایران خواستند که به «آزار و سرکوب بهائیان اذعان کرده» و «اقدام به بهبود وضعیت موجود» کند.
جمهوری اسلامی آیین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد و از آن با عناوینی همچون «فرقه ضاله» نام می‌برد. حتی چندی پیش دادستان کل ایران به شهروندان ایرانی هشدار داد در صورتی که با بهاییان ارتباط برقرار کنند باید منتظر عواقب قانونی آن باشند.
سازمان ملل برخورد جمهوری اسلامی با شهروندان بهایی ایران را مصداق «تبعیض‌های سیستماتیک» دانسته و به آن اعتراض کرده است.
