کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای که روز چهارشنبه، ۱۶ آذرماه، به مناسبت سیزدهمین سالگرد مرگ محمد مختاری و محمدجعفر پوینده منتشر شد ضمن تاکید بر این که پرونده این دو روشنفکر ایرانی «هم‌چنان مفتوح است» بار دیگر خواستار «ریشه‌یابی قتل» آنان شد.
کانون نویسندگان ایران همچنین در این بیانیه وعده داده است که روز جمعه، ۱۸ آذرماه، مزار این دو نویسنده و روشنفکر ایرانی در امامزاده طاهر کرج را در کنار خانواده‌های آنها گلباران کند.
آذرماه سال ۱۳۷۷ برای جامعه سیاسی و فرهنگی ایران یادآور پرونده‌ای در دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی است که به پرونده «قتل‌های زنجیره‌ای» معروف شد، رشته قتل‌هایی که با مرگ داریوش فروهر و همسر او پروانه اسکندری آغاز شد.
پس از مرگ این دو تن در منزل مسکونی‌شان که در همان زمان قتل‌هایی «فجیع و وحشیانه» توصیف شد، در روزهای ۱۲ و ۱۸ آذرماه جسد دو نویسنده و مترجم سرشناس ایرانی یعنی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده نیز در کنار جاده‌ای در اطراف تهران کشف شد.
در سیزدهمین سالگرد مرگ این افراد کانون نویسندگان ایران در بیانیه خود هدف از ریشه‌یابی قتل آنان را «بیان بی‌کم‌وکاست حقیقت» عنوان کرده و بار دیگر بر «شناسایی و محاکمه مسببان تمامی قتل‌های سیاسی عقیدتی» در ایران پای فشرده است.
به دنبال کشف چهارمین جسد یعنی جسد محمدجعفر پوینده، وزارت اطلاعات در اطلاعیه‌ای این قتل‌ها را کار عده‌ای از ماموران «کج‌اندیش و خودسر این وزارتخانه» اعلام کرد.
مصطفی کاظمی و مهرداد عاليخانی به عنوان مجريان اصلی اين قتل‌ها دستگير شدند و سعيد امامی، مديرکل حوزه مشاوران دری نجف‌آبادی، وزير اطلاعات وقت، در اوايل بهمن‌ماه دستگير شد. خبر خودکشی سعید امامی در زندان پنج ماه بعد منتشر شد.
کانون نویسندگان ایران در ادامه بیانیه خود می‌گوید که «اگر این گونه افراد به اتهام سرکوب آزادی محاکمه می‌شدند...، بی‌گمان جامعه اکنون شاهد تشدید سرکوب آزادی‌خواهان و حضور این همه فعال... در زندان نبود».
نویسندگان این بیانیه هدف خود از «گرامی‌داشت هر ساله» محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را «گسترش و تعمیق فرهنگ آزادی‌خواهی در جامعه استبدادزده ایران» عنوان کرده‌اند.
کانون نویسندگان ایران همچنین در این بیانیه وعده داده است که روز جمعه، ۱۸ آذرماه، مزار این دو نویسنده و روشنفکر ایرانی در امامزاده طاهر کرج را در کنار خانواده‌های آنها گلباران کند.
آذرماه سال ۱۳۷۷ برای جامعه سیاسی و فرهنگی ایران یادآور پرونده‌ای در دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی است که به پرونده «قتل‌های زنجیره‌ای» معروف شد، رشته قتل‌هایی که با مرگ داریوش فروهر و همسر او پروانه اسکندری آغاز شد.
پس از مرگ این دو تن در منزل مسکونی‌شان که در همان زمان قتل‌هایی «فجیع و وحشیانه» توصیف شد، در روزهای ۱۲ و ۱۸ آذرماه جسد دو نویسنده و مترجم سرشناس ایرانی یعنی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده نیز در کنار جاده‌ای در اطراف تهران کشف شد.
در سیزدهمین سالگرد مرگ این افراد کانون نویسندگان ایران در بیانیه خود هدف از ریشه‌یابی قتل آنان را «بیان بی‌کم‌وکاست حقیقت» عنوان کرده و بار دیگر بر «شناسایی و محاکمه مسببان تمامی قتل‌های سیاسی عقیدتی» در ایران پای فشرده است.
به دنبال کشف چهارمین جسد یعنی جسد محمدجعفر پوینده، وزارت اطلاعات در اطلاعیه‌ای این قتل‌ها را کار عده‌ای از ماموران «کج‌اندیش و خودسر این وزارتخانه» اعلام کرد.
مصطفی کاظمی و مهرداد عاليخانی به عنوان مجريان اصلی اين قتل‌ها دستگير شدند و سعيد امامی، مديرکل حوزه مشاوران دری نجف‌آبادی، وزير اطلاعات وقت، در اوايل بهمن‌ماه دستگير شد. خبر خودکشی سعید امامی در زندان پنج ماه بعد منتشر شد.
کانون نویسندگان ایران در ادامه بیانیه خود می‌گوید که «اگر این گونه افراد به اتهام سرکوب آزادی محاکمه می‌شدند...، بی‌گمان جامعه اکنون شاهد تشدید سرکوب آزادی‌خواهان و حضور این همه فعال... در زندان نبود».
نویسندگان این بیانیه هدف خود از «گرامی‌داشت هر ساله» محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را «گسترش و تعمیق فرهنگ آزادی‌خواهی در جامعه استبدادزده ایران» عنوان کرده‌اند.
