«ورزشکاران مرد برای گرفتن حق و حقوق‌شان می‌روند داد و بیداد می‌‌کنند، ولی ما زنان چه کنیم؟ مگر نگفته بودند به خاطر حجاب جایزه ویژه می‌‌دهند. پس چه شد؟ وزیر کشور قول داد نفری یک سکه بدهد که نداد. علی‌آبادی نیز به وعده‌اش وفا نکرد و گفت که از سرتان هم زیاد است، بروید و خوش باشید!»
معصومه زارعی، کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته زنان ایران، می‌گوید که ۹ ماه از موفقیت تیم والیبال در بازی‌های آسیایی گوانگجو می‌گذرد، اما هنوز پاداش‌ها پرداخت نشده، زمانی که در هواپیما بودیم و به ایران برمی‌گشتیم به ما گفتند هفته آینده لباس‌های یک‌دست بپوشید و در مراسم اهدای پاداش حاضر شوید. اما پس از چند ماه تاخیر که قرار بود پاداش بدهند، فقط حواله دادند.
خانم زارعی با اشاره به بی‌احترامی‌هایی که در آن مراسم به ورزشکاران معلول صورت گرفت می‌گوید: هر روز ورزشکاران ما از شهرستان‌های مختلف با صندوق تماس می‌گیرند و آن‌ها میگویند که ما پول نداریم. اگر بودجه بیاید خودمان اطلاع می‌دهیم. دیگر اینجا زنگ نزنید!
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته بانوان ایران گفت: «روزی سه بار به صندوق زنگ می‌زنیم، اما جواب نمی‌‌گیریم. یک روز میگویند بودجه نرسیده و یک روز میگویند وزیر معرفی نشده.»
در بازی‌های آسیایی گوانگجو، محمد علی‌آبادی با دستور محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران، اعلام کرد که هر مقامی که ورزشکاران زن بیاورند، یک رده بالا‌تر پاداش می‌گیرند.
اما این وعده نیز فقط در پخش زنده صداوسیما و رسانه‌های دولتی مطرح شد.
معصومه زارعی می‌گوید: «وقتی اعتراض کردیم، علی‌آبادی گفت این پاداش از سرتان هم زیاد است، بروید و خوش باشید!»
صندوق حمایت یا صندوق اهانت؟
دلیل تشکیل صندوق حمایت از قهرمانان و پیش‌کسوتان ورزش این بود که بر اساس سوابق ورزشکاران، مستمری ماهیانه‌ای به آن‌ها تعلق بگیرد.
اما این صندوق همواره از ارائه تعهداتش بازمانده است.
به تعویق افتادن پرداخت‌ها، میزان ناچیز مستمری، ابهام در کلاس‌بندی عناوین ورزشی و نادیده گرفتن تعهدات، از جمله انتقادات اصلی قهرمانان ورزشی به نحوه مدیریت این صندوق پرماجرا و جنجالی بوده است.
به نحوی که جمعی از مطرح‌ترین ورزشکاران ایران با امضای تومار خطاب به محمد علی‌آبادی، اعتراض خود را نسبت به عدم اجرای تعهدات این صندوق اعلام کردند. در این تومار، امضای رسول خادم، هادی ساعی، امیررضا خادم و جمعی از ورزشکاران جانباز و معلول نیز دیده می‌شد.
همچنین پرویز ابوطالب، از اعضای سابق هیئت مدیره این صندوق، گفت: «بودجه را به ۲ میلیارد تومان رساندند، اما ۵۰۰ میلیون تومان هم به قهرمانان پرداخت نشد. با این پول، ۳۵ مغازه در باب همایون خریداری کردند. دو میلیارد تومان نیز روغن خریداری شد که بعداً گفتند فاسد شده است!»
ابوطالب آمار افراد واجد شرایط برای دریافت مستمری را ۱۲۰۰ نفر اعلام کرد و یادآور شد که بعداً به طرز عجیبی، فهرست ۷۶۰۰ نفره‌ای برای بهره‌مند شدن از مزایای صندوق، تنظیم شد.
عباس جدیدی، قهرمان کشتی آزاد جهان، نیز فقط یکی از قهرمانان پرشماری است که از وضعیت این صندوق انتقاد کرده. جدیدی به خبرگزاری ایپنا می‌گوید: «خدمات این صندوق شامل حال از ما بهتران است و هیچ‌گاه قهرمانان واقعی و پیش‌کسوتان زحمت‌کش این مرز و بوم از این صندوق اعلام رضایت نکرده‌اند.»
عبدالرضا جوکار، قهرمان پارا المپیک، نیز با اشاره به عدم اجرای تعهدات صندوق گفته است: «صندوق حمایت از پیش‌کسوتان به وعده‌های خود پس از ۶ سال عمل نکرد.»
قهرمانان ورزشی با کنایه به عنوان صندوق حمایت از قهرمانان ورزشی میگویند که این صندوق به جای این که صندوق حمایت از قهرمانان باشد، صندوق اهانت به قهرمانان شده است.
معصومه زارعی، کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته زنان ایران، می‌گوید که ۹ ماه از موفقیت تیم والیبال در بازی‌های آسیایی گوانگجو می‌گذرد، اما هنوز پاداش‌ها پرداخت نشده، زمانی که در هواپیما بودیم و به ایران برمی‌گشتیم به ما گفتند هفته آینده لباس‌های یک‌دست بپوشید و در مراسم اهدای پاداش حاضر شوید. اما پس از چند ماه تاخیر که قرار بود پاداش بدهند، فقط حواله دادند.
خانم زارعی با اشاره به بی‌احترامی‌هایی که در آن مراسم به ورزشکاران معلول صورت گرفت می‌گوید: هر روز ورزشکاران ما از شهرستان‌های مختلف با صندوق تماس می‌گیرند و آن‌ها میگویند که ما پول نداریم. اگر بودجه بیاید خودمان اطلاع می‌دهیم. دیگر اینجا زنگ نزنید!
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته بانوان ایران گفت: «روزی سه بار به صندوق زنگ می‌زنیم، اما جواب نمی‌‌گیریم. یک روز میگویند بودجه نرسیده و یک روز میگویند وزیر معرفی نشده.»
در بازی‌های آسیایی گوانگجو، محمد علی‌آبادی با دستور محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور ایران، اعلام کرد که هر مقامی که ورزشکاران زن بیاورند، یک رده بالا‌تر پاداش می‌گیرند.
اما این وعده نیز فقط در پخش زنده صداوسیما و رسانه‌های دولتی مطرح شد.
معصومه زارعی می‌گوید: «وقتی اعتراض کردیم، علی‌آبادی گفت این پاداش از سرتان هم زیاد است، بروید و خوش باشید!»
صندوق حمایت یا صندوق اهانت؟
دلیل تشکیل صندوق حمایت از قهرمانان و پیش‌کسوتان ورزش این بود که بر اساس سوابق ورزشکاران، مستمری ماهیانه‌ای به آن‌ها تعلق بگیرد.
اما این صندوق همواره از ارائه تعهداتش بازمانده است.
به تعویق افتادن پرداخت‌ها، میزان ناچیز مستمری، ابهام در کلاس‌بندی عناوین ورزشی و نادیده گرفتن تعهدات، از جمله انتقادات اصلی قهرمانان ورزشی به نحوه مدیریت این صندوق پرماجرا و جنجالی بوده است.
به نحوی که جمعی از مطرح‌ترین ورزشکاران ایران با امضای تومار خطاب به محمد علی‌آبادی، اعتراض خود را نسبت به عدم اجرای تعهدات این صندوق اعلام کردند. در این تومار، امضای رسول خادم، هادی ساعی، امیررضا خادم و جمعی از ورزشکاران جانباز و معلول نیز دیده می‌شد.
همچنین پرویز ابوطالب، از اعضای سابق هیئت مدیره این صندوق، گفت: «بودجه را به ۲ میلیارد تومان رساندند، اما ۵۰۰ میلیون تومان هم به قهرمانان پرداخت نشد. با این پول، ۳۵ مغازه در باب همایون خریداری کردند. دو میلیارد تومان نیز روغن خریداری شد که بعداً گفتند فاسد شده است!»
ابوطالب آمار افراد واجد شرایط برای دریافت مستمری را ۱۲۰۰ نفر اعلام کرد و یادآور شد که بعداً به طرز عجیبی، فهرست ۷۶۰۰ نفره‌ای برای بهره‌مند شدن از مزایای صندوق، تنظیم شد.
عباس جدیدی، قهرمان کشتی آزاد جهان، نیز فقط یکی از قهرمانان پرشماری است که از وضعیت این صندوق انتقاد کرده. جدیدی به خبرگزاری ایپنا می‌گوید: «خدمات این صندوق شامل حال از ما بهتران است و هیچ‌گاه قهرمانان واقعی و پیش‌کسوتان زحمت‌کش این مرز و بوم از این صندوق اعلام رضایت نکرده‌اند.»
عبدالرضا جوکار، قهرمان پارا المپیک، نیز با اشاره به عدم اجرای تعهدات صندوق گفته است: «صندوق حمایت از پیش‌کسوتان به وعده‌های خود پس از ۶ سال عمل نکرد.»
قهرمانان ورزشی با کنایه به عنوان صندوق حمایت از قهرمانان ورزشی میگویند که این صندوق به جای این که صندوق حمایت از قهرمانان باشد، صندوق اهانت به قهرمانان شده است.
