پس از خودکشی رابرت انکه، لی سو چول، دال رابرتز، بابک رفعتی و چهره‌های مشهور دیگری در فوتبال جهان در دو سال اخیر، گری اسپید سرمربی جوان تیم ملی فوتبال ولز نیز خودکشی کرد.
خودکشی‌های دنیای فوتبال در دهه‌های پیشین، محدود به بازنشسته‌هایی می‌شد که دل‌شان برای مستطیل سبز تنگ شده بود. آمار اما حالا تغییر کرده و در دو سال اخیر، از بازیکنان حاضر در زمین گرفته تا مربی روی نیمکت و قاضی میدان را نیز در برمی‌گیرد.
تنوع شیوه‌های خودکشی اهالی فوتبال هم چشمگیر است. سقوط از ارتفاع، پریدن روی ریل قطار، دار با طناب، شلیک گلوله به شقیقه، زدن رگ با تیغ، تزریق سم و چند شیوه دیگر، از جمله روش‌هایی است که فوتبالیست‌ها برای قطع کردن رشته حیات خود به کار بسته‌اند.
روز ۱۹ نوامبر، بیست و هشتم آبان، بابک رفعتی، داور ایرانی‌تبار آلمانی، اما به مقصود خود نرسید و همکارانش با کمک کارکنان هتل، پیکر نیمه‌جان او را به زندگی بازگرداندند.
غیر از این داور سر‌شناس فوتبال آلمان، خودکشی‌های نافرجام فراوانی در تاریخ فوتبال ثبت شده است. پل گاسکوئین ستاره همیشه جنجالی اما محبوب تیم ملی انگلیس در دهه ۱۹۹۰ از مشهور‌ترین نمونه‌هاست.
جیانلوکا پسوتو، ستاره تیم ملی ایتالیا و یوونتوس، نیز در ماجرای رسوایی این باشگاه در سال ۲۰۰۶، پس از یازده سال بازی کردن در تورین، از فوتبال خداحافظی کرده و در آستانه سرپرستی یووه قرار گرفته بود.
او از ارتفاع ۱۵ متری با دسته گلی که در دست می‌فشرد پایین پرید. پسوتو ۳۶ روز در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان تورین بستری بود. چندین بار جراحی کرد، شکستگی‌های متعددی داشت و حتی پزشکان اعلام کردند معلوم نیست بتواند به زندگی برگردد و در بهترین حالت باید روی صندلی چرخدار بنشیند. پسوتو بعداً گفت قصد خودکشی نداشته است.
طبق اظهارات مادر آدریانو ستاره برزیلی باشگاه رم، او نیز در سال ۲۰۰۹ به دلیل درگذشت پدرش، موقتاً از فوتبال کناره‌گیری کرد و تا آستانه خودکشی پیش رفت.
فکر کردن به خودکشی، پیش رفتن تا آستانه انجام آن و اقدام به خودکشی، مثال‌های پیدا و پنهان پرشماری در دنیای فوتبال دارد.
در ادامه با اشاره به خودکشی نافرجام بابک رفعتی، شرح خودکشی‌های مهم تاریخ فوتبال جهان نیز با تقدم زمانی آمده است.
گری اسپید
تا ۴۱ سالگی در سطح اول فوتبال انگلستان بازی کرد و در ۴۲ سالگی خودش را به دار آویخت.
فدراسیون فوتبال ولز با صدور بیانیه‌ای درباره سرمربی جوان تیم ملی این کشور اعلام کرد: ما بسیار ناراحت هستیم از این که اعلام می‌کنیم گری اسپید دیگر بین ما نیست.
مردی که با وجود حضور ستاره‌هایی مثل مارک هیوز و یان راش بازوبند کاپیتانی تیم ملی ولز را به بازو می‌بست، سال ۱۹۹۲ با لیدزیونایتد قهرمان انگلیس شد. او طی بیش از دو دهه بازی، حدود ۷۰۰ بار به میدان رفت و رکورددار حضور در لیگ بر‌تر با ۵۳۵ بازی است.
اسپید سال ۲۰۱۰ از فوتبال خداحافظی کرد و با قبول مسئولیت در تیم شفیلد یونایتد پا به عرصه مربی‌گری گذاشت. وقتی اسپید از تیم ملی کشورش خداحافظی کرد ۸۵ بازی ملی داشت.
ولز با اسپید نتایج خوبی در مرحله مقدماتی یورو ۲۰۱۲ کسب کرد. تیم ملی انگلستان را هم به شدت آزار داد و آینده خوبی برای این سرمربی جوان در فوتبال جزیره پیش‌بینی می‌شد.
آندرانیک تیموریان همبازی سابق گری اسپید می‌گوید: شوکه شدم و هنوز باورم نمی‌شود که او این کار را انجام داده باشد. به خودم می‌گویم که این خبر سرکاری است و اسپید خودکشی نکرده. در آن یک سال و نیمی که در بولتون بودم خیلی به من کمک کرد. ما با یکدیگر در ارتباط بودیم و گاهی اوقات بیرون می‌رفتیم. اسپید از لحاظ اخلاقی و رفتاری هم هیچ مشکلی نداشت. از خانواده‌اش نیز شناخت داشتم. مشکل روحی و روانی نداشت.
خانه مایکل اوون از ستاره‌های فوتبال انگلستان، در مجاورت خانه والدین اسپید در شمال ولز قرار دارد. اوون در این باره گفت: به هیچ‌وجه نمی‌توانم مرگ گری را باور کنم. زمانی که فرزندان‌مان را به مدرسه می‌بردیم، بار‌ها یکدیگر را در مسیر می‌دیدیم. از خبر مرگ او شوکه شدم. مرگش برایم تراژدی است.
بابک رفعتی
داور ۴۱ ساله ایرانی‌الاصل آلمان، رگ دستش را در اتاق هتل محل اقامتش زده بود.
کمک‌های رفعتی که قرار بود او را در قضاوت بازی کلن و ماینتس همراهی کنند، به خبرنگاران گفتند: دو ساعت قبل از بازی بار‌ها با تلفن رفعتی تماس گرفتیم اما موفق نشدیم با او صحبت کنیم. به اتاقش رفتیم اما هر چه در زدیم باز نکرد. از مسئولان هتل خواستیم در را باز کنند. بابک را در حالی دیدیم که روی زمین افتاده و خون زیادی از او رفته بود.
بابک رفعتی
به دلیل زمان کم تا آغاز دیدار، این بازی لغو شد. لغو بازی به دلیل خودکشی داور در تاریخ بوندس لیگا بی‌سابقه است.
این ماجرا بازتاب خبری گسترده‌ای داشت و حدس و گمان‌های ضد و نقیضی در رسانه‌های مختلف منتشر شد. تحلیل‌گر روزنامه آلمانی برلینر سایتونگ در این باره نوشت: «بابک رفعتی فقط در برابر خانواده خود پاسخگوی عملش است و نه هیچ کس دیگری.»
بسیاری از چهره‌های مشهور فوتبال آلمان در این باره اظهار نظر کردند. پس از خودکشی نافرجام رفعتی، پلیس اعلام کرد در اتاقش نامه خداحافظی پیدا کرده، اما از افشای مفاد آن خودداری کرد.
رفعتی ۴۱ ساله که پدر و مادری ایرانی دارد از سال ۱۹۹۷ در فهرست داوران فدراسیون فوتبال آلمان قرار گرفت و شش سال در بوندس لیگا قضاوت کرد. از قضا نخستین قضاوت او نیز مانند آخرین قضاوتش، دیدار دو تیم کلن و ماینتس بود!
او از سال ۲۰۰۸ به جمع داوران فیفا اضافه شد، اما امسال، در فهرست بین‌اللملی فدراسیون فوتبال آلمان قرار نداشت.
یوناس اریکسون از داوران برجسته سوئد و اروپا در این باره گفت: «انتقاد مطبوعات و رسانه‌ها نسبت به داوران گاهی اوقات بیش از حد است. مردم و رسانه‌ها باید بدانند ما هم انسانیم و کارمان عاری از اشتباه نیست.»
این داور سوئدی از مجله ورزشی کیکر آلمان در رأی‌گیری و معرفی بد‌ترین داور بوندس لیگا انتقاد کرد.
لی سو چول
سرمربی تیم فوتبال سانگ مو فونیکس کره جنوبی که متهم شده بود در رسوایی تبانی و تقلب در لیگ حرفه‌ای این کشور دست دارد، یک ماه قبل از رفعتی در سن ۴۵ سالگی خودکشی کرد.
او چندی پیش در جریان تحقیقات در باره حق سکوت گرفتن از یک بازیکن دستگیر شد. دادگاه او را گناهکار تشخیص داد.
تیم فوتبال سانگمو فونیکس که متعلق به ارتش کره جنوبی است، از جمله تیم‌هایی بود که در جریان رسوایی اخیر فوتبال کره جنوبی بیشترین سهم را داشت و ۹ بازیکن آن متهم شناخته شدند. چند نفرشان اینک در زندان به سر می‌برند.
پیش از لی نیز یکی از بازیکنان این تیم بعد از این که متهم شناخته شد، خودکشی کرده بود.
لیگ حرفه‌ای فوتبال کره جنوبی اوایل سال جاری میلادی با بزرگ‌ترین رسوایی تقلب و تبانی در مسابقات روبه‌رو شد و ۵۰ نفر در این رابطه دستگیر شدند.
جئو جونگ کوان هافبک سئول یونایتد نیز در پی همین ماجرا خودکشی کرد.
دال رابرتز
چهاردهم دسامبر سال ۲۰۱۰ جسد دروازه‌بان ۲۴ ساله تیم دیاموندز، چند ساعت قبل از بازی تیمش مقابل ایستوود تاون، در محل اقامتش در شهر هیگام پیدا شد.
این دروازه‌بان جوان پس از اطلاع از رابطه نامشروع لیندسی کوون با پل تری (برادر جان تری) خودکشی کرد.
طبق اظهارات دوستان رابرتز، این دروازه‌بان سابق تیم امید انگلستان، نمی‌توانست خیانت همسرش به او که حدود هفت ماه از آن گذشته را فراموش کند و در نهایت خود را در منزل شخصی‌اش دار زد.
این دومین ماجرای خیانت در خانواده تری بود. سال گذشته مشخص شد که جان تری با نامزد وین بریج، هم‌تیمی سابقش در چلسی رابطه داشت.
روبرت انکه
دو سال قبل تقریباً در همین روز‌ها (نوامبر ۲۰۰۹) رابرت انکه دروازه‌بان ۳۲ ساله و ملی‌پوش باشگاه هانوفر پس از چند سال مبارزه با افسردگی، خود را مقابل قطاری با سرعت ۱۶۰ کیلومتر انداخت و در دم جان سپرد.
سه سال قبل از این حادثه، لارا دختر دو ساله او که از زمان تولد دچار بیماری قلبی بود درگذشت، اتفاقی که روبرت انکه را به افسردگی مبتلا کرد.
همسرش اعلام کرد روبرت پیش از ترک خانه به قصد خودکشی، نامه‌ای گذاشته و از این که افسردگی‌اش را پنهان می‌کرده عذرخواهی کرده است. او نگران بود که با آشکار شدن بیماری‌اش، حق سرپرستی آنها از کودکی که به فرزندی قبول کرده بودند، لغو شود.
انکه و همسرش ترزا، لیلی را هنگامی که هشت ماهه بود به فرزندی پذیرفته بودند.
انکه سال ۱۹۹۶ به بوروسیامونشن گلادباخ پیوست و سه سال بعد راهی بنفیکا لیسبون شد که زیر نظر یوپ هاینکس سرمربی فعلی بایرن مونیخ هدایت می‌شد. این دروازه‌بان کاپیتانی بنفیکا را هم تجربه کرد و سپس راهی بارسلونا شد اما کمتر به او بازی رسید.
زمستان ۲۰۰۳ در تیم فنرباغچه حاضر شد و دوباره به بارسا برگشت که هر دو تجربه‌اش تلخ بود. سال بعد در تیم دسته دومی تنه‌ریف به دوران اوج بازگشت و همان سال در هانوفر زیر نظر اوالد لینن به عنوان بهترین دروازه‌بان فصل انتخاب شد.
انکه از تابستان ۲۰۰۷ کاپیتان هانوفر شد. عملکرد خوبش باعث شد از طرف یواخیم لو به تیم ملی آلمان دعوت شود و مقابل دانمارک نخستین بازی ملی‌اش را انجام دهد. در جریان بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ مقابل آذربایجان برای آخرین بار لباس تیم ملی را پوشید.
سرجیو لوپز
مدافع چپ سابق بارسلونا سال ۲۰۰۶ در سن ۳۹ سالگی خودکشی کرد. لوپز از مهره‌های مهم آبی و اناری‌پوشان برای فتح جام در جام اروپا در سال ۱۹۹۸ بود.
او با برادر کوچکترش جرارد لوپز بازیکن اسبق بارسلونا، قبل از خودکشی درگیری شدیدی داشت که ناشی از مشکلات خصوصی این دو بود.
لوپز پس از پایان دوران فوتبال، به آرژانتین نقل مکان کرد. آنجا ازدواج کرد و تنها فرزندش متولد شد. این پیوند اما شکست خورد و افسردگی شدید او را در بر گرفت. در آرژانتین در بیمارستان روانی، تحت درمان قرار بود اما به دلیل مشکلات مالی ناگزیر شد به اسپانیا برگردد.
تشییع جنازه او با حضور چهره‌هایی مثل گواردیولا، خوان لاپورتا و ساموئل اتوئو برگزار شد.
جاستین فاشانو، دار با طناب
بازیکن اسبق تیم ملی امید انگلستان در دهه‌های هشتاد و نود که سابقه چشمگیری در رقابت‌های لیگ بر‌تر و دسته پایین‌تر را داشت.
بیش از ۲۰ باشگاه مختلف را تجربه کرد که مهم‌ترین عملکردش در تیم‌هایی مثل ناتس کانتی و نوریچ بود.
پس از این که در سال ۱۹۹۸ به آمریکا بازگشت، به دلیل شکایت یک پسر نوجوان درباره تجاوز جنسی، توسط پلیس بازداشت شد.
او همان سال در سن ۳۷ سالگی و در لندن با نوشیدن سم خودکشی کرد. فاشانو با جدیت می‌گفت که آن رابطه جنسی جنجالی، مبتنی بر رضایت طرفین بوده. در یادداشت آخرش هم نوشته بود: نمی‌خواهم بیش از این دوستان و آشنایان من بابت این ماجرا شرمنده شوند.
آگوستینو دی بارتولومئی، شلیک نهایی
از ستاره‌های تیم رم که دوازده سال برای این تیم به میدان رفت و ۵۰ بار هم گلزنی کرد. او سال ۱۹۹۴ به دلیل افسردگی حاد خودکشی کرد.
بارتولومئی با رم قهرمان سری «آ» شد و روزهای درخشانی را در فصل ۱۹۸۴ جام باشگاه‌های اروپا سپری کرد. با این تیم به فینال جام باشگاه‌ها رسید. سپس ۳ سال هم برای میلان به میدان رفت.
اوهیچ وقت عضو تیم ملی ایتالیا نشد اما برای تیم امید ایتالیا بازی کرد. بارتولومئی در سن ۳۹ سالگی و چهار سال پس از خداحافظی از فوتبال، در حالی که از افسردگی رنج می‌کشید، با شلیک گلوله خودش را کشت.
پل ویسن، تزریق
بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۸۲ بازیکن آرسنال بود. اولین بازی‌اش برای آرسنال را در ۱۶ سالگی مقابل لایپزیک در جام یوفا انجام داد. اولین گل خود در لیگ بر‌تر را نیز در ۱۷ سالگی مقابل چلسی به ثمر رساند.
گلزنی تاریخی او برای توپچی‌ها در فینال جام در جام اروپا در سال ۱۹۸۰ باعث شد تا این تیم قهرمان شود. جراحی زانو باعث شد در ۲۱ سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کند.
مشاغل فراوانی مثل پستچی و ساخت و ساز را تجربه کرد. پس از گرایش به مواد مخدر از نوع هرویین، یک بار در لندن چاقو خورد که چیزی نمانده بود جانش را از دست بدهد.
سال ۲۰۰۱ در ۳۹ سالگی خودکشی کرد. جسدش در بریستول در حالی پیدا شد که خونش آکنده از سم بود.
ساندور کوچیس، پرواز از طبقه چهارم
او اسطوره مجارستانی بارسلونا و آقای گل جام جهانی ۱۹۵۴ است که دو بار کفش طلای فوتبال اروپا را از آن خود کرد.
آقای سر طلایی، در ۴۹ سالگی در سال ۱۹۷۹ خود را از طبقه چهارم بیمارستان به پایین پرتاب کرد و پرونده زندگی خود را بست. سرطان معده و افسردگی، به شدت او را آزرده‌خاطر کرده بود.
این ستاره مجار تنها بازیکنی است که در یک جام جهانی دو بار موفق به هت تریک شده و با به ثمر رساندن ۱۱ گل در یک دوره جام جهانی رکورد تاریخی میانگین ۲/۲ گل در هر بازی را در این تورنمنت به جا گذاشته. هنوز کسی موفق به شکستن این رکورد نشده. فقط ژوست فونتن توانسته بیشتر از او در یک دوره جام جهانی گل بزند.
اگرچه دایی از ایران رکورددار گل ملی جهان است، اما این بازیکن مجارستانی با ۷۵ گل در ۶۸ بازی ملی از نظر میانگین گلزنی رکورددار است.
ماتیاس سیندلار
از اسطوره‌های فوتبال اتریش که در ۳۵ سالگی و در سال ۱۹۳۹ اقدام به خودکشی کرد.
او و دوست دخترش کامیلا در آپارتمان او در وین، به دلیل استشمام عمدی مونوکسید کربن جان باختند.
نازی‌ها سیندلار را مجبور به بازی برای تیم ملی این کشور کرده بودند اما او نپذیرفت.
سیندلار هر بار به بهانه‌ای از جمله مصدومیت یا سن و سال بالا، از زیر بار این الزام، شانه خالی می‌کرد.
این بازیکن که موتزارت فوتبال جهان نامیده می‌شود، در فهرست مشهور ۱۰۰ بازیکن بر‌تر که «پله» تدوین کرده قرار دارد. او در جام‌های جهانی ۱۹۳۰ و ۱۹۳۴ به میدان رفت.
خوان گمپر
خوان هانس مکس گمپر موسس تیم‌های بارسلونا اسپانیا و اف ث زوریخ سوئیس است. او در سال ۱۹۳۰ خودکشی کرد.
گمپر که مشهور‌ترین و جنجالی‌ترین چهره تاریخ فوتبال سوئیس نامیده شده، به دلیل علاقه به ایالت کاتالونیای اسپانیا، تیم بارسلونا را تاسیس کرد و با این تیم ۱۱ قهرمانی کاتالونیا و ۶ بار هم کوپا دل ری اسپانیا را تجربه کرد.
اما زمانی که به دلایل سیاسی از اسپانیا اخراج شد و زمام آبی و اناری‌پوشان را از دست داد، غیر از افسردگی دچار مشکلات مالی نیز شد. او در ۵۲ سالگی خودکشی کرد.
